Δυναστεία των Σελτζούκων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 16:
Ο πρώτος μεγάλος Σελτζούκος κατακτητής [[Τογρούλ Μπεγ]] (1038-1063), με αστραπιαία διείσδυση στο ανατολικό σύνορο του μουσουλμανικού κόσμου, το 1055 κατέλαβε τη [[Βαγδάτη]], διώχνοντας τον τελευταίο εκπρόσωπο της δυναστείας των [[Βουγίδες|Μπουιδών]] (τουρκοπερσικής δυναστείας σιιτών μουσουλμάνων), λαμβάνοντας τον τίτλο του «[[σουλτάνος|σουλτάνου]]». Ο Τογρούλ κατάφερε να επιβληθεί σε μια αχανή έκταση από το σημερινό Αφγανιστάν ώς δυτικά στα ανατολικά σύνορα της [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής Αυτοκρατορίας]] στη σημερινή [[Αρμενία]].
 
Ο διάδοχος του Τογρούλ Μπεγ, [[Αλπ Αρσλάν]] (1063-1073), ξεκίνησε μια σειρά κατακτήσεων με απώτατο στόχο τηντη διάλυση του [[Χαλιφάτο των Φατιμιδών|Χαλιφάτου των Φατιμιδών]] της Αιγύπτου, ενώ η εισβολή στην [[Αρμενία]] κατέληξε στη βυζαντινή συμφορά στη [[Μάχη του Μαντζικέρτ]] το 1071, η οποία μάλλον πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της προσπάθειας αποφυγής πιθανής δημιουργίας βυζαντινοφατιμιδικής συμμαχίας. Το Βυζάντιο όμως δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία δημιουργίας συνασπισμού με τους Φατιμίδες.
 
Τον Αλπ Αρσλάν διαδέχτηκε ο [[Μαλίκ Σαχ]] (1072-1092), επί του οποίου παγιώθηκαν τα θεμέλια για την κυριαρχία των Σελτζούκων στο χώρο της Εγγύς Ανατολής. Παγιώθηκε η κυριαρχία στην Περσία, τη Μεσοποταμία, τη [[Συρία]] και την [[Παλαιστίνη (ιστορική περιοχή)|Παλαιστίνη]]. Την εποχή εκείνη κατακτήθηκε η Ιβηρία (σημερινή [[Γεωργία]]) και νικήθηκαν επανειλημμένα τα φύλα των [[Καραχανίδες|Καραχανιδών]], ενώ στη Συρία ιδρύθηκε νέος δυναστικός σελτζουκικός κλάδος από τον αδελφό του σουλτάνου, τον [[Τουτούς]].