Πρωτοχριστιανική περίοδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[50]] μ.Χ. έλαβε χώρα και η σύνοδος της Ιερουσαλήμ, η πρώτη σύνοδος του χριστιανισμού με τη παρουσία του [[Απόστολος Παύλος|αποστόλου Παύλου]] και του αδερφόθεου Ιακώβου.

 

 

 

 

Ο [[Απόστολος Ιάκωβος]], αδερφός του ευαγγελιστή Ιωάννη, μετά τη Πεντηκοστή ανέλαβε να κηρύξει το ευαγγέλιο στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης και αφού συνελήφθη, τον αποκεφάλισαν το [[44]] μ.Χ. κάνοντας τον, τον πρώτο μάρτυρα των Αποστόλων.<ref>από το λήμμα Απόστολος Ιάκωβος</ref>

Ο [[Απόστολος Ιωάννης]] μετά τη καταστροφή των Ιεροσολύμων από το Τίτο το [[70]] μ.Χ. πήγε να κηρύξει στη Μικρα Ασία, την [[Έφεσος|Έφεσο]] και εκεί συνελήφθη με διαταγή του αυτοκράτορα Δομιτιανού και εξορίστηκε στη Πάτμο, το [[82]] μ.Χ . Κάποια στιγμή επανήλθε στην Έφεσο και χειροτόνησε πολλούς επισκόπους –αυξάνοντας τις εκεί χριστιανικές κοινότητες<ref>από το λήμμα Απόστολος Ιωάννης της Βικιπαιδεία</ref>

 

 

 

Ο [[Απόστολος Θωμάς]] πήγε και αυτός στους Ινδούς και στους Πέρσες.<ref>ό.π.</ref>

Ο [[Απόστολος Ματθίας]] εξελέγη ύστερα από την ανάληψη του Ιησού, από τους 120 περίπου μαθητές του, στη θέση του Ιούδα για να ξαναγίνουν 12 οι απόστολοι. Πιστέύεται ότι κήρυξε στη σημερινή [[Γεωργία]] και εκεί, στη Σεβαστούπολη, πέθανε με μαρτυρικό θάνατο.

 

 

==Τόποι λατρείας των πρώτων Χριστιανών==

 

[[File:Ephesus IchthysCrop.jpg|right|thumb]]

 

Στην αρχή μετέτρεπαν οικίες σε ναούς, όπως βλέπουμε σε ένα πολύ καλά διατηρημένο ιερό που βρήκαν οι αρχαιολόγοι στην πόλη Δούρα-Ευρωπος της Συρίας, που χρονολογείται το 3οαι. Σε αυτό το ναό βρήκαν ένα μεγάλο δωμάτιο, με υπερυψωμένο δάπεδο στην ανατολική πλευρά (που θεωρούν ότι τοποθετούνταν η αγία τράπεζα), ένα διπλανό δωμάτιο με το βαφτιστήριο και τις ανάλογες εγκαταστάσεις ύδρευσης και διακοσμημένο με τοιχογραφίες, και μια αυλή να χωρίζει αυτά τα δύο δωμάτια.

*προσφορά άρτου και οίνου μαζί με νερό

*ο προεστώς αναπέμπει την «ευχή της Αναφοράς» ο λαός επευφημεί λέγοντες «αμήν»

 

που όπως χαρακτηριστικά γράφει, και όπως ακόμα συντηρεί η ορθόδοξη εκκλησία ''«Διότι δεν λαμβάνομεν ταύτα ως κοινόν άρτον και κοινόν ποτόν∙ αλλά καθ΄ ον τρόπον ο Ιησούς Χριστός ο Σωτήρ ημών σαρκοποιηθείς δια λόγου του Θεού έλαβε και σάρκα και αίμα υπέρ της σωτηρίας ημών, ούτως εδιδάχθημεν ότι και η τροφή η αγιασθείσα δια της ευχής του παρ’ αυτού προερχομένου λόγου, εκ της οποίας το αίμα και αι σάρκες ημών τρέφονται κατά μετουσίωσον, είναι σάρξ και αίμα εκείνου του σαρκοποιηθέντος Ιησού».'' <ref>Α΄απολογία Ιουστίνου κεφ.66.2</ref>

Συνεχίζοντας στην ίδια περίοδο ο Ιουστίνος μας δίνει πληροφορίες και για το βάφτισμα. Προηγείται η κατήχηση και η αποδοχή του τρόπου ζωής των χριστιανών, προσευχές και νηστεία και του κατηχούμενου και όλης της κοινότητας. Οι βαφτισμένοι οδηγούνται σε τοποθεσία με νερό και βαφτίζονται στο όνομα της Αγίας Τριάδας. Έπειτα οδηγούνται στη κοινή σύναξη, όπου λέγονται προσευχές και ύμνοι, γίνεται ο ασπασμός, τα μέλη έτσι καλωσορίζουν τον νεοεισερχόμενο στη κοινότητά τους και μετά ακολουθείται όλη η διαδικασία της Θείας Ευχαριστίας.<ref>Ιουστίνου, α’ απολογία, κεφάλαια 61 και 65</ref>

 

 

Μετά από κατήχηση, και νηστεία 1 ή 2 ημερών τόσο του κατηχούμενου όσο και όλης της κοινότητας, ο κατηχούμενος βαφτίζεται σε ''«ύδωρ ζων»'' ''«στο όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος»''. Οι βαφτισμένοι πλέον μπορούσαν να μεταλάβουν τη Θεία Κοινωνία. Από τα κείμενα του 3ου αιώνα βλέπουμε ότι στη Συρία δινόταν σημασία μεγάλη και στο χρίσμα πριν από τη βάπτιση, στην αρχή μόνο στο κεφάλι και αργότερα σε όλο το σώμα. Κατεξοχήν ημέρα βαπτίσεως θεωρούνταν τα [[Επιφάνεια (θρησκειολογία)|Επιφάνεια]] στις 6 Γενάρη και συνήθως προηγούνταν 3 βδομάδες κατήχησης πριν το βάπτισμα.

 

=== Προσευχή ===

{{Κύριο|Προσευχή}}

Τη πρωτοχριστιανική περίοδο δεν υπήρχε ακόμα οργανωμένο σύστημα προσευχών καθ’όλο το 24ωρο. Υπήρχε αρκετή ελευθερία ως προς τις ώρες και τη συχνότητα προσευχής των πιστών. Στο κείμενο της ''Διδαχής'' (8.2-3), αναφέρεται ότι οι πιστοί πρέπει να λένε τη ''Κυριακή Προσευχή'' τρεις φορές τη μέρα, ενώ ο Τερτυλλιανός μιλάει για δυο επίσημες ώρες προσευχής, πρωί και βράδυ.

 

Ήδη από [[150]]μ.Χ. και μετά, η Κυριακή είχε γίνει η κατ’ εξοχήν μέρα λατρείας, η αρχαιότερη χριστιανική γιορτή, αρχαιότερη ακόμα και από το Πάσχα. Η αρχαιότερη νηστεία είναι αυτή της Τετάρτης και της Παρασκευής. Οι χριστιανοί γιόρταζαν το Πάσχα, συνήθως την ίδια μέρα με το εβραϊκό Πάσχα, τη 14η μέρα του μήνα Νισσάν(περίπου ο σημερινός Απρίλης), ημέρα θανάτου του Ιησού σύμφωνα με τα ημερολόγια της εποχής. Από τη αρχή η γιορτή του Πάσχα συνδέθηκε με μια περίοδος νηστείας πριν τον εορτασμό του που ποίκιλλε ανάλογα από τη τοπική παράδοση, από 2 ημέρες μέχρι 1 εβδομάδα. Η εκκλησία από τότε τιμούσε τη μνήμη των μελών της που μαρτύρησαν για τον Ιησού Χριστό με τις λεγόμενες ''«γενέθλιες ημέρες»''. Την ημέρα του θανάτου του μια φορά το χρόνο η τοπική εκκλησία τελούσε τη Θεία Ευχαριστία στο ''«μαρτύριο»'' δηλαδή στο τάφο του μάρτυρα και σύντασσε τη ζωή και το θάνατό του, σα διδαχή προς τους μεταγενέστερους, κάτι που αργότερα θα ονομαστεί Συναξάρι. Σε αυτή τη περίοδο βρίσκουμε κάποιες αρχές της λατρείας της Παναγίας, μια λατρεία που αναπτύχθηκε μετά το [[431]] και τη [[Πρώτη Σύνοδος της Εφέσου|Γ’ Οικουμενική σύνοδο στην Έφεσο]].<ref>Η Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας κατά τους β’ και γ’ αιώνες του Στέφανου Αλεξόπουλου,Δρος Θεολογίας</ref>