Δημήτριος Λεβίδης (αγωνιστής του 1821): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

O '''Δημήριος Λεβίδης''' ([[1806|1808]] - [[2 Μαΐου]] [[1893]]). Το 1831 μπήκε σε δημόσια υπηρεσία. Στα 1840-1845 υπηρέτησε στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Το 1846 έγινε τμηματάρχης του υπουργείου Οικονομικών και αργότερα διευθυντής του Γενικού Λογιστηρίου. Το 1861 έγινε υπουργός των Οικονομικών, καθώς και στα έτη 1876 και 1877. Υπήρξε ιδρυτής και ισόβιος πρόεδρος του '''<u>Μετοχικού Ταμείου Πολιτικών Υπαλλήλων</u>''' ΜΤΠΥ *(2) Σήμερα URL: www.mtpy.gr [[WWW.MTPY.GR]] <ref>{{Cite web|url = www.mtpy.gr|title = ΜΤΠΥ}}</ref>

Γεννήθηκε στα [[Ταταύλα]] της Κωνσταντινούπολης το 1806. Πατέρας του ήταν ο [[Νικόλαος Λεβίδης Τσαλίκης|Νικόλαος Λεβίδης]], λεγόμενος Τσαλίκης, λόγιος και προύχοντας της Κωνσταντινούπολης και από Βυζαντινή αρχαιότατη οικογένεια. Μητέρα του ήταν επίσης λογία, πολύγλωσση και με μουσική παιδεία.

Μορφώθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου δεκαπεντάχρονος έχασε την μητέρα του, και με την έκρηξη της Ελληνικής επανάστασης βρέθηκε σε ένα φρικιαστικό περιβάλλον, όπου οι [[Σφαγές των Χριστιανών (1821)|σφαγές εναντίον των Ελλήνων]] έδιναν και έπαιρναν. Αμέσως μετά τον απαγχονισμό του [[Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄|Πατριάρχη Γρηγορίου Ε']] συνελήφθη στην Κωνσταντινούπολη, τέλη Απριλίου του 1821. Ο θείος του, επίσης [[Δημήτριος Λεβίδης Τσαλίκης]] ήταν μέλος της [[Φιλική Εταιρεία|Φιλικής Εταιρείας]] και αποκεφαλίστηκε με διαταγή του Σουλτάνου. Το κεφάλι του θείου του κρεμάστηκε μπροστά στην πόρτα του σπιτιού που έμενε, δίνοντας αφορμή στον Τουρκικό όχλο να καταδρομούν και να λεηλατούν το σπίτι, μέχρι της πλήρους διαρπαγής της περιουσίας. Η οικογένεια διασκορπίστηκε. Ένας άλλος θείος του, ο [[Σταμάτιος Λεβίδης|Σταμάτης Λεβίδης]], επίσης Φιλικός κατέφυγε στην [[Οδησσός|Οδησσό]]. Ο αδελφός του, [[Αλέξανδρος Λεβίδης]] πολέμησε στον [[Ιερός Λόχος (1821)|Ιερό Λόχο]] του [[Αλέξανδρος Κ. Υψηλάντης|Υψηλάντη]], και μετά την καταστροφή του Ιερού Λόχου κατατάχτηκε στον Ελληνικό στρατό και πολέμησε στην περίφημη [[Μάχη της Αράχωβας|πολιορκία της Ακρόπολης]] περνώντας μέσα από το τουρκικό στρατόπεδο την ιστορική νύχτα της 12ης Δεκεμβρίου 1826.

Ο Δημήτριος μαζί με άλλα μέλη της οικογένειάς του διαφέυγοντας τις σφαγές των Τούρκων κατέφυγε στις αρχές του 1821 μέσα σε ελληνικό ιστιοφόρο πλοίο υπό Ρωσική σημαία στην Οδησσό. Εκεί μπήκε υπό της αιγίδας του Αυτοκράτορα της Ρωσίας και γράφτηκε μαζί με τον δευτερότοκο γιο του παλατιού στο Λύκειο Richelieu. Συμμαθητές του ήταν ο [[Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής|Αλέξανδρος Ραγκαβής]] και ο [[Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος]]. Σπούδασε με άριστα, και έμαθε τη [[Λατινικά|λατινική]], [[Ρωσική γλώσσα|ρωσική]], [[Γαλλικά|γαλλική]] και [[Ιταλικά|ιταλική]] γλώσσα. Με την περάτωση των σπουδών του το 1828 ο διευθυντής της σχολής και ανώτερος αξιωματικός του ρωσικού στρατού τον προέτρεψε να αναλάβει στρατιωτική υπηρεσία στην Ρωσία, ο Δημήτριος όμως προτίμησε να αποπλεύσει από την Οδησσό με προορισμό την μαχόμενη Ελλάδα. Φτάνοντας στην Ελλάδα πήρε μέρος στις μάχες και τιμήθηκε με το μετάλλιο [[χαλκούν Αριστείον]]. Το 1831 διορίστηκε ως πρώτος γραμματέας της κατά την Αττικήν και Εύβοιαν επιτροπής. Ακολούθησαν επί σειρά σημαντικές θέσεις στο ναυτικό, στο Εθνικό Νομισματοκοπείο και στο [[Ελεγκτικό Συνέδριο]].

Χρημάτισε πληρεξούσιος Θράκης στην [[Η εν Αθήναις Β' Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις|Β΄εθνοσυνέλευση]] το 1962, και δύο φορές υπουργός Οικονομικών. Πρώτη φορά στη [[Κυβέρνηση Ιωάννη Κολοκοτρώνη 1862|κυβέρνηση Γενναίου Κολοκοτρώνη]] από τις 25 Μαΐου 1862 έως τις 26 Ιουλίου 1862 και στην [[Κυβέρνηση Επαμεινώνδα Δεληγιώργη 1877|κυβέρνηση Ε. Δεληγιώργη]] από τις 26 Φεβρουαρίου 1877 κι έως τις 1 Δεκεμβρίου 1877.