Βουκ Στεφάνοβιτς Κάρατζιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Συμμετείχε στην πρώτη Σερβική εξέγερση ως υπάλληλος της Νεγκοτίνσκα Κράινα, μετά την ήττα το 1813 μετακόμισε στη Βιέννη. Εκεί συναντήθηκε με τον Σλοβένο Γέρνεϊ Κόπιταρ, κι έθεσε ως στόχο τη συλλογή των σερβικών δημοτικών τραγουδιών, τη μεταρρύθμιση του κυριλλικού αλφάβητου και τον αγώνα για την εισαγωγή των εθνικών γλωσσών στη σερβική λογοτεχνία. Οι μεταρρυθμίσεις του Βουκ στη σερβική γλώσσα ήταν η εισαγωγή της φωνητικής ορθογραφίας, η σερβική γλώσσα ώθησε τη σλαβική γλώσσα , η οποία την εποχή εκείνη ήταν η γλώσσα των μορφωμένων ανθρώπων.

 

[[Αρχείο:Vuk´s house today.JPG|thumb|right|150px|Το σπίτι του σήμερα]]

[[Αρχείο:Grave of Vuk Karadzic.jpg|thumb|right|150px|Ο τάφος του]]

Πέθανε στη Βιέννη και τα λείψανα του μεταφέρθηκαν στο Βελιγράδι στις 12 Οκτωβρίου 1897 όπου με επίσημες τιμές έθαψαν μπροστά από τον καθεδρικό ναό, δίπλα στον Ντοσιντέι Ομπράντοβιτς. Είναι επίτιμος πολίτης της κροατικής πρωτεύουσας, της πόλης του [[Ζάγκρεμπ]]<ref name="antikvarne-knjige"/>.

 

 

Ωθούμενος από τον Κόπιταρ έγραφε στην εθνική γλώσσα και γραμματική. Το 1814 έκδωσε το "Σερβικό λεξικό" του που περιείχε 26,270 λέξεις που χρησιμοποιούνταν στην ομιλία των ανθρώπων στη Σερβία, Βοϊβοντίνα και Σρεν. Το 1824 έκδωσε το ίδιο βιβλίο με τις ανάλογες διορθώσεις.