Βασίλειος Λεκαπηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 4:
Ο '''Βασίλειος Λεκαπηνός'''γεννήθηκε μεταξύ 910 και 920. Ήταν γιος του [[Ρωμανός Α´|Ρωμανού Λεκαπηνού]] και μιας παλλακής από την Σκυθία. Σύμφωνα με τον Λέοντα Διάκονο ευνουχίσθηκε προκειμένου να μην είναι σε θέση να ανταγωνιστεί τους νόμιμους κληρονόμους του θρόνου. Πριν από το 944 είχε γίνει πρωτοβεστιάριος του [[Κωνσταντίνος Ζ΄|Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου]] και παρακοιμώμενος του ίδιου αυτοκράτορα. και παραδυναστεύων της Συγκλήτου ανάμεσα σε 946 και 948.
Το 958 εκστρατεύει -επιτυχώς-μαζί με τον Τσιμισκή εναντίον των Αράβων στα Σαμώσατα. Επί Ρωμανού Β' παραμερίζεται και στη συνέχεια βοηθά στην άνοδο του Νικηφόρου Φωκά: ήταν βασικός υποκινητής των επεισοδίων που σημειώθηκαν στην Κωνσταντινούπολη κατά ενός άλλου ευνούχου του [[Ιωσήφ Βρίγγας|Ιωσήφ Βρίγγα]]<ref>J.J. Norwich,Σύντομη ιστορία του Βυζαντίου,μτφρ.Δ.Π.Κωστελένος,εκδ.Γκοβόστης, Αθήνα, 1999, σελ.305</ref> θα τον ανταμείψει επαναδιορίζοντάς τον ως παρακοιμώμενο. Επίσης του δίνει ένα νέο αξίωμα ειδικά για τον Λεκαπηνό, το του Προέδρου της Συγκλήτου,και ουσιαστικά δεξιού χεριού του Βυζαντινού Αυτοκράτορα.<ref>J.J. Norwich,Σύντομη ιστορία του Βυζαντίου,μτφρ.Δ.Π.Κωστελένος,εκδ.Γκοβόστης, Αθήνα, 1999, σελ.297</ref> Έξι χρόνια μετά, το 969 διαπράττεται υπό την ανοχή του η δολοφονία του [[Νικηφόρος Β´ Φωκάς|Νικηφόρου Φωκά]] από τον Ιωάννη Τσιμισκή, κι έτσι πετυχαίνει τη διατήρησή του στο αξίωμά του.
Με το αξίωμά του αυτό εξορίζει τη χήρα του Ρωμανού Β΄ και του [[Νικηφόρος Β´ Φωκάς|Νικηφόρου Φωκά]] Θεοφανώ για την ανάμιξή της στο φόνο του τελευταίου. Παράλληλα μεθέδευσε το γάμο του Τσιμισκή με τη Θεοδώρα κόρη του [[Κωνσταντίνος Ζ΄|Κωνσταντίνου Πορφορογέννητου]]. Το 971 εκστρατεύει με τον Τσιμισκή στη Βουλγαρία και συμβάλει στην κατάληψη της Πρεσλάβας. Κάποια πιθανή διαφωνία του με τον αυτοκράτορα σχετικά με ακίνητη περιουσία του ίσως να κρύβεται πίσω από τον υπό περίεργες συνθήκες θάνατο του Τσιμισκή:καθώς είχε αποκτήσει ο Λεκαπηνός παρανόμως κτήματα, ήταν μια πρόκληση για τον Τσιμισκή ο οποίος ήθελε να περιορίσει την ισχύ των μεγαλογαιοκτημόνων.<ref>H. Gregoire, «Οι Ίσαυροι και οι Μακεδόνες», στο:Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, Η Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας,μτφρ.Ντουντού Σαούλ,εκδ.Μέλισσα, Αθήνα, 1979, σελ.146</ref>
Ακολουθεί η περίοδος κηδεμόνευσης των δύο ανήλικων διαδόχων, του [[Ρωμανός Β´|Βασίλειου Β΄]]και Κωνσταντίνου Η'. Τότε ανακαλεί από την εξορία τους τη μητέρα τους Θεοφανώ και διοικεί απερίσπαστος για εννέα περίπου χρόνια μέχρι που πέφτει σε δυσμένεια από τον Βασίλειο Β'
Τότε εξορίζεται,η περιουσία του δημεύεται και γκρεμίζεται το μοναστήρι του Αγίου Βασιλείου που είχε κτίσει στην περιοχή της Πύλης του Αγίου Ρωμανού στο σημερινό Topkapi. Υπό αυτές τις συνθήκες παθαίνει συμφόρηση μένει παράλυτος και πεθαίνει. Η τοποθέτηση του χρόνου θανάτου του είναι μάλλον στα 996 λόγω του ό,τι τότε ο [[Ρωμανός Β´|Βασίλειος Β΄]]ακύρωσε κάθε επικυρωμένη με χρυσόβουλλο πράξη του Λεκαπηνού.<ref>Λασκαρίνα Μπούρα, «Ο Βασίλειος Λεκαπηνός παραγγελιοδότης έργων τέχνης», στο:Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, Κωνσταντίνος Ζ΄ Πορφυρογέννητος και η εποχή του Β' Διεθνής Βυζαντινολογική Συνάντηση, Αθήνα, 1989, σελ. 399</ref>
| |||