Άμυνα Κάρο-Κανν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Για κάποιο καιρό είχε το όνομά του πρώτου παγκόσμιου πρωταθλητή [[Βίλελμ Στάινιτς]], στις μέρες μας η βαριάντα αναφέρεται ποικιλοτρόπως ως βαριάντα ΣμίσλοβΣμισλόφ από τον έβδομο παγκόσμιο πρωταθλητή [[Βασίλι ΣμίσλοβΣμισλόφ]] ο οποίος έπαιξε μια σειρά από αξιοσημείωτα παιχνίδια με αυτήν, ή βαριάντα ΚάρποβΚάρποφ, από τον δωδέκατο παγκόσμιο πρωταθλητή [[Ανατόλι ΚάρποβΚάρποφ]], στου οποίου το ρεπερτόριο εμφανιζόταν αρκετά συχνά, ή συνηθέστερα ως Σύγχρονη ή Μοντέρνα βαριάντα.

Ο βραχυπρόθεσμος στόχος της 4...Ιδ7 είναι να διευκολύνει την ανάπτυξη με την έγκαιρη ανταλλαγή ενός ζεύγους Ίππων, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τη δομική ακεραιότητα της θέσης του. Το παιχνίδι είναι παρόμοιο με την Κλασική βαριάντα εκτός από το ότι ο μαύρος έχει μεγαλύτερη ελευθερία από την καθυστέρηση της ανάπτυξης του αξιωματικού του, μιας και δεν είναι αναγκασμένος να τον κινήσει στο τετράγωνο θ6. Ωστόσο, αυτή η ελευθερία έρχεται με ένα κόστος καθώς ο λευκός απολαμβάνει την προστιθέμενη ελευθερία με την κατάληψη χώρου στο κέντρο, και συχνά παίζει το επιθετικό 5.Ιη5!? όπου η ανάπτυξη του μαύρου είναι υπό αμφισβήτηση, καθώς υπάρχει αδυναμία θέσης στο τετράγωνο ζ7. Με αυτή τη βαριάντα παιζόταν η διάσημη έκτη και τελευταία παρτίδα του [[Deep blue]] εναντίον του [[Γκάρι ΚασπάροβΚασπάροφ]] στη ρεβάνς του 1997 όπου ΚασπάροβΚασπάροφ διέπραξε τη γνωστή γκάφα και έχασε.

Ο [[Βίκτωρ Κορτσνόι]] είχε παίξει πολλές φορές 5...ε:ζ6 (συμπεριλαμβανομένου του πρώτου αγώνα με τον [[Ανατόλι ΚάρποβΚάρποφ]] για το [[Παγκόσμιο πρωτάθλημα σκακιού|παγκόσμιο πρωτάθλημα]]), επίσης αυτή η συνέχεια έχει απασχολήσει και τον [[Ουλφ Άντερσον]]. Η κίνηση του μαύρου 5...ε:ζ6 θεωρείται ως απόηχος της 5...η:ζ6!? της βαριάντας Μπρονστάιν-Λάρσεν και προσφέρει στον μαύρο ταχεία ανάπτυξη, αν και παραχωρεί στον λευκό ανώτερη δομή πιονιών και μακροπρόθεσμες προοπτικές (ο μαύρος πρέπει να είναι προσεκτικός διότι το δ-πιόνι είναι πλέον δυναμικό πιόνι για το φινάλε).

Η βαριάντα 1.ε4 γ6 2.Ιζ3 δ5 3.Ιγ3, γνωστή και ως "Βαριάντα δύο Ίππων", παίχτηκε από τον [[Μπόμπι Φίσερ]] στις αρχές της καριέρας του, όπου η πρόθεση των λευκών είναι να επωφεληθούν από την ταχεία ανάπτυξη, καθώς και να διατηρήσουν τις δυνατότητες που έχει το δ-πιόνι. Η λογική και πιθανά καλύτερη απάντηση για τα μαύρα είναι η 3...Αη4. Μετά από 4.θ3 Α:ζ3 5.Β:ζ3, για τη συνέχιση του έλεγχου της θέσης, τα μαύρα έχουν την επιλογή 5...Ιζ6 ή 5...ε6. Αυτή η βαριάντα στήνει μια παγίδα, διότι αν τα μαύρα παίξουν σύμφωνα με τη συνέχεια της Κλασικής βαριάντας, μπαίνουν σε μπελάδες μετά από 3...δ:ε4 4.Ι:ε4 Αζ5 (ή 4...Ιδ7) 5.Ιη3 Αη6?! (ή 5...Αη4) 6.θ4 θ6 7.Ιε5 Αθ7 (7...Βδ6 ίσως είναι η καλύτερη κίνηση) 8.Βθ5! η6 (αναγκαστικά) 9.Αγ4! ε6 (9...η:θ5?? 10.Β:ζ7#) 10.Βε2 με ένα τεράστιο πλεονέκτημα για τα λευκά. Εδώ η καλύτερη κίνηση για τα μαύρα είναι 10...Βε7! Αντ' αυτής, ο [[Εμάνουελ Λάσκερ]] (Λάσκερ–Ράντσηρ, 1908)<ref>{{Cite web |title=Lasker-Radsheer, simultaneous exhibition 1908 |publisher=chessgames.com |url=http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1380166 |accessdate=19 Απριλίου 2014}}</ref> και ο [[ΑλεξάντερΑλεξάντρ Αλιέχιν]] (Αλιέχιν–Μπρους, 1938)<ref>{{Cite web |title=Alekhine-R. Bruce, Plymouth 1938 |publisher=chessgames.com |url=http://www.chessgames.com/perl/chessgame?gid=1250739 |accessdate=19 Απριλίου 2014}}</ref> τελείωσαν γρήγορα μετά από τις κινήσεις, 10...Αη7?? 11.Ι:ζ7! και αντίστοιχα 10...Ιζ6?? 11.Ι:ζ7! Η συνέχεια 4...Αθ5 είναι μια σύνθετη κατάσταση, στην οποία τα λευκά μπορούν να παγιδεύσουν τον αξιωματικό, αλλά τα μαύρα παίρνουν μια πολύ μεγάλη αποζημίωση για αυτό.