Βασίλειο της Νεαπόλεως: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|-

|}

 

Το [[Βασίλειο της Σικελίας]] δημιουργήθηκε το 1130, όταν ο [[Ρογήρος Β’ της Ατλαβίλα]] έλαβε τον τίτλο του «Βασιλιά της Σικελίας» (''Rex Siciliae'') από τον αντιπάπα [[Ανάκλητος Β’|Ανάκλητο Β’]], που του επιβεβαιώθηκε και από τον πάπα [[Ιννοκέντιος Β’|Ιννοκέντιο Β’]] το 1139. Με την ανάληψη του βασιλείου από τον οίκο των [[Οίκος των Χοενστάουφεν|Χοενστάουφεν]], ο πάπας [[Ουρβανός Δ’]] όρισε το 1263 τον [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Κάρολο τον Ανδεγαυό]] νέο βασιλιά της Σικελίας. Η απόφαση αυτή προκάλεσε την αντίδραση του [[Στέμμα της Αραγονίας|Στέμματος της Αραγόνας]] και του βασιλιά της [[Πέτρος Γ’ της Αραγόνας|Πέτρου Γ’ του Μέγα]], με τις πολεμικές συρράξεις που ακολούθησαν να λήγουν το 1302 με την συνθήκη ειρήνης της Καλταμπελότα. Ως αποτέλεσμα το Βασίλειο της Σικελίας χωρίστηκε σε δύο μέρη, «το Βασίλειο της Σικελίας προ του Φάρου» (''Regnum Siciliae citra Pharum'') και «το Βασίλειο της Σικελίας πέραν του Φάρου» (''Regnum Siciliae ultra Pharum''). Το πρώτο ταυτίζεται με τον όρο της σύγχρονης ιστοριογραφίας «Βασίλειο της Νεάπολης» ενώ το δεύτερο με το «Βασίλειο της Σικελίας», το οποίο για ένα σύντομο χρονικό διάστημα ονομάστηκε και «Βασίλειο της Τρινακρίας». Τα δύο βασίλεια επαναενώθηκαν κάτω από δύο κλάδους του Στέμματος της Αραγόνας κατά τον 15ο αιώνα, διατηρώντας την εδαφική και ιστοριογραφική τους διαφοροποίηση ενώ η οριστική τους ενοποίηση πραγματοποιήθηκε το 1816, κάτω από την ονομασία «Βασίλειο των Δύο Σικελιών».