Χρήστης:Sevejar/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{πρόχειρο χρήστη}}
<!-- ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΕΙΤΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ -->
== ΗΛΙΑΣ ΑΡΓΥΡΙΑΔΗΣ
Ο Ηλίας Αργυριάδης (1910 – 1952) ήταν Έλληνας κομμουνιστής, στέλεχος του ΚΚΕ. Συνελήφθη τον Νοέμβριο του 1951 στη βίλα ΑΥΡΑ στη Γλυφάδα, στο πλαίσιο της εξάρθρωσης του μηχανισμού των ασυρμάτων του παράνομου ΚΚΕ. Τον Φεβρουάριο του 1952, δικάστηκε από Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών μαζί με άλλους 28 συγκατηγορουμένους, στο Αρσάκειο Δικαστικό Μέγαρο, με την κατηγορία της κατασκοπείας, και καταδικάστηκε «δις εις θάνατον». Εκτελέστηκε στις 30 Μαρτίου 1952, στο Γουδή, μαζί με τους Νίκο Μπελογιάννη, Νίκο Καλούμενο και Δημήτρη Μπάτση.
'''Τα πρώτα χρόνια της ζωής του'''
Ο Ηλίας Αργυριάδης, γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 1910 στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922, η οικογένεια Αργυριάδη ανάμεσα στο κυνηγημένο ποτάμι των χιλιάδων προσφύγων ήρθε από τη Σμύρνη στην Ελλάδα. Αρχικά, ίχνη της εντοπίζονται στον Άγιο Γεώργιο Γρεβενών όπου ο Αργυριάδης εμφαίνεται εγγεγραμμένος στα εκεί δημοτολόγια, για να καταλήξει ύστερα από περιπέτειες στην Ιστιαία της Εύβοιας. Στις 3 Νοεμβρίου 1928 κατατάχθηκε ως στρατεύσιμος και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία. Απολύθηκε τον Μάρτιο του 1930 ως στρατιώτης τηλεφωνητής. Στη συνέχεια εργάστηκε ως μηχανικός-ηλεκτρολόγος στο εργοστάσιο της ηλεκτρικής εταιρείας Ιστιαίας της Εύβοιας. Μυαλό ευρηματικό και μεθοδικό, με ιδιαίτερες πρακτικές δεξιότητες, ήταν αδύνατο να μείνει αδιάφορος απέναντι στην άγρια εκμετάλλευση και καταπίεση της εργατικής τάξης, στην οποία και ο ίδιος ανήκε. Γρήγορα οργανώθηκε στο ΚΚΕ και αναδείχθηκε σε συνδικαλιστή, παλεύοντας για την κατάκτηση του 8ώρου και την ασφαλιστική κάλυψη των εργαζομένων. Παντρεύεται την Τριανταφυλλιά Πετρίδου, επίσης Μικρασιάτισα, και αποκτά το πρώτο του παιδί, την Ευαγγελία.
'''Εξόριστος στη Φολέγανδρο - Έγκλειστος στην Ακροναυπλία - Όμηρος στο στρατόπεδο Λάρισας'''
Στο μεταξύ, την εξουσία καταλαμβάνει η φασιστική δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936. Παρά το γεγονός ότι η μεταξική δικτατορία, με τους πρωτόγνωρους σε βιαιότητα και οργάνωση μηχανισμούς της, καταστέλλει σκληρά κάθε συνδικαλιστική δραστηριότητα, ο Αργυριάδης δεν παραιτείται από τον αγώνα, εξακολουθώντας να δρα συνδικαλιστικά. Συλλαμβάνεται από το δικτατορικό καθεστώς το 1937, ενώ εργαζόταν ως μηχανικός ηλεκτρολόγος, μέσα στο εργοστάσιο της Ηλεκτρικής Εταιρείας στην Ιστιαία. Καταδικάζεται και εξορίζεται στη Φολέγανδρο, ενώ η γυναίκα του ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί τους, την Ευτέρπη (Έφη). Ύστερα από 6 μήνες, αρνούμενος να υπογράψει «δήλωση μετανοίας», μεταφέρεται στις φυλακές Ακροναυπλίας. Γεννιέται το δεύτερο παιδί του, η Έφη, χωρίς να την γνωρίσει. Οι σκληρές συνθήκες της Ακροναυπλίας απαιτούν οργάνωση. Ο Αργυριάδης, χάρη στην τεχνική κατάρτιση και οξυδέρκειά του (είχε τα προσωνύμια «΄Ηφαιστος» και «Χρυσοχέρης»), αναπτύσσει εξαιρετική δραστηριότητα συμβάλλοντας τα μέγιστα στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων. Αναδεικνύεται σε στέλεχος. Πάμπολλες είναι οι σχετικές μαρτυρίες αγωνιστών συγκρατούμενων του Αργυριάδη. Είναι χαρακτηριστική η μαρτυρία του Θωμά Δρίτσιου:
«Ο Αργυριάδης ήτανε ένας άνθρωπος που δεν μπορούσες εύκολα να τον γνωρίσεις γιατί ήταν πάντα απασχολημένος με κάποια τεχνική δουλειά. Γι’ αυτό και τον λέγαμε “Ήφαιστο”. Αλλά άμα γνώριζες τον Αργυριάδη γινόσουν φίλος του. Ήταν πολύ ζεστός άνθρωπος. Για κάθε τεχνική δουλειά στην Ακροναυπλία ίσον Αργυριάδης. Ήταν “αντιδραστικό” πνεύμα απέναντι στην ηγεσία, αλλά τον είχαν τόσο ανάγκη που δεν μπορούσαν να τον διαγράψουν ή να τον καθαιρέσουν». Ο συγκρατούμενος Ακροναυπλιώτης Αντώνης Φλούντζης, γιατρός και συγγραφέας των γνωστών έργων «Ακροναυπλία και Ακροναυπλιώτες» και «Στρατόπεδα Λάρισας- Τρικάλων 1941-1944», λέει για τον Αργυριάδη: ▼
▲«Ο Αργυριάδης ήτανε ένας άνθρωπος που δεν μπορούσες εύκολα να τον γνωρίσεις γιατί ήταν πάντα απασχολημένος με κάποια τεχνική δουλειά. Γι’ αυτό και τον λέγαμε “Ήφαιστο”. Αλλά άμα γνώριζες τον Αργυριάδη γινόσουν φίλος του. Ήταν πολύ ζεστός άνθρωπος. Για κάθε τεχνική δουλειά στην Ακροναυπλία ίσον Αργυριάδης.
«Ήταν εξαιρετικός χαρακτήρας και εξαιρετικός αγωνιστής. Κάναμε παρέα και τον εκτιμούσα αφάνταστα. Ήταν και άριστος τεχνίτης».
Σύμφωνα με γραπτή μαρτυρία του συγκρατουμένου στην Ακροναυπλία Ορέστη Στεφανίδη , ο Αργυριάδης ήταν συντηρητής του αντλιοστασίου της Ακροναυπλίας, αφού η συντήρηση ήταν «δουλειά παρεμφερής με τη δουλειά του ως εργάτη, τεχνίτη, που γνωρίζει τη χρήση ηλεκτροκίνητων και εσωτερικής καύσης μηχανών για κάθε δουλειά. Ήταν πρακτικός, όχι πτυχιούχος, ικανότατος. Και το σπουδαιότερο για μας, ήταν οργανωμένο μέλος του Κ.Κ.Ε. σε οργάνωση της Αθήνας. Που σήμαινε έμπιστος, που έπρεπε όμως να το επιβεβαιώνει σε κάθε του ενέργεια, σκέψη, πράξη.
...Ο Αργυριάδης είχε και τούτο το καλό για τέτοιες έμπιστες δουλειές. Ήταν λιγόλογος. Όχι λαλίστατος, φλύαρος».
Με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου οι κρατούμενοι της Ακροναυπλίας δεν απελευθερώνονται. Αντίθετα, όταν οι Γερμανοί επιτίθενται και το μέτωπο καταρρέει, οι ελληνικές αρχές παραδίδουν τους κρατούμενους στους Γερμανούς κατακτητές, τον Απρίλη του 1941. Το 1942 (15 Σεπτεμβρίου αναφέρει η σχετική βεβαίωση ομηρίας του Ερυθρού Σταυρού), ο Αργυριάδης μεταφέρεται στο στρατόπεδο Λάρισας. Γράφει ο Αντώνης Φλούντζης :
«Στις 16 του Σεπτέμβρη έφεραν στο στρατόπεδο της Λάρισας τους πρώτους 25 Ακροναυπλιώτες –παλιούς Μεταξοκρατούμενους κομμουνιστές. Είχαν πάρει για μεταγωγή απ’ την Ακροναυπλία στις 14.9.42, πενήντα. Κι απ’ αυτούς έστειλαν 25 στη Λάρισα και 25 στα Τρίκαλα. Ο ερχομός τους είχε πολύ ευεργετική επίδραση στη ζωή του στρατοπέδου. Κι αυτό έγινε δυνατό αν και ήταν ακόμα λίγοι, χάρη στην πλούσια πείρα τους, τη θαυμαστή οργάνωση, πειθαρχία και αλληλεγγύη τους, το ζωντανό παράδειγμά τους, καθώς και το πολύ μεγάλο κύρος που είχαν και το σεβασμό που έτρεφαν προς αυτούς οι άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι…. ▼
▲«Στις 16 του Σεπτέμβρη έφεραν στο στρατόπεδο της Λάρισας τους πρώτους 25 Ακροναυπλιώτες –παλιούς Μεταξοκρατούμενους κομμουνιστές. Είχαν πάρει για μεταγωγή απ’ την Ακροναυπλία στις 14.9.42, πενήντα. Κι απ’ αυτούς έστειλαν 25 στη Λάρισα και 25 στα Τρίκαλα. Ο ερχομός τους είχε πολύ ευεργετική επίδραση στη ζωή του στρατοπέδου. Κι αυτό έγινε δυνατό αν και ήταν ακόμα λίγοι, χάρη στην πλούσια πείρα τους, τη θαυμαστή οργάνωση, πειθαρχία και αλληλεγγύη τους, το ζωντανό παράδειγμά τους, καθώς και το πολύ μεγάλο κύρος που είχαν και το σεβασμό που έτρεφαν προς αυτούς οι άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι….
…Ανάμεσα στους πρώτους 25 ήταν πολλά πεπειραμένα στελέχη του ΚΚΕ όπως οι:…Αργυριάδης (που εκτελέστηκε μαζί με τον Μπελογιάννη)… ».
Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών, το στρατόπεδο Λάρισας παραδόθηκε στους Γερμανούς, το Σεπτέμβρη του 1943. Ωστόσο οι Ιταλοί είχαν μεταγάγει τον κύριο όγκο των κρατουμένων, ανάμεσά τους και τους Ακροναυπλιώτες, στο Χαϊδάρι. Το στρατόπεδο άδειασε. Όπως αναφέρει ο Φλούντζης (κατά μαρτυρία του κρατούμενου Δημητριάδη) αλλά και ο Χρήστος Βραχνιάρης στο βιβλίο του «Τα χρόνια της λαϊκής εποποιίας», ο Ηλίας Αργυριάδης ήταν από τους λίγους τελευταίους που απέμειναν στο στρατόπεδο γιατί οι Γερμανοί τον χρησιμοποιούσαν ως ηλεκτρολόγο.▼
▲Όπως αναφέρει ο Φλούντζης (κατά μαρτυρία του κρατούμενου Δημητριάδη) αλλά και ο Χρήστος Βραχνιάρης στο βιβλίο του «Τα χρόνια της λαϊκής εποποιίας», ο Ηλίας Αργυριάδης ήταν από τους λίγους τελευταίους που απέμειναν στο στρατόπεδο γιατί οι Γερμανοί τον χρησιμοποιούσαν ως ηλεκτρολόγο.
'''Δραπέτευση και ένταξη στον ΕΛΑΣ'''
Κατορθώνει να δραπετεύσει από το στρατόπεδο Λάρισας και αμέσως έρχεται σε επαφή με το Πολιτικό Γραφείο, μεταβαίνοντας στην έδρα του στο συνοικισμό Ρώσση στα Πετρίλια Θεσσαλίας και μπαίνει στην ενεργό δράση, δουλεύοντας στον μηχανισμό του Γενικού Αρχηγείου του ΕΛΑΣ.
Στις αρχές του 1944 τον συναντούμε στην Περιφερειακή Συνδιάσκεψη της Αγιάς, που γίνεται με την παρουσία του Κώστα Καραγιώργη από πλευράς του Θεσσαλικού Γραφείου.
Γραμμή 67 ⟶ 54 :
Αλλά το έγκλημα δεν σταματά εδώ.
Μετά την εκτέλεση, η οικογένεια του Αργυριάδη εξακολουθεί να πληρώνει το βαρύ τίμημα: Οι κρατικές υπηρεσίες, με πρώτο και καλύτερο το ΠΙΚΠΑ (που τελούσε «υπό την υψηλήν προστασίαν της Α.Μ. του Βασιλέως»), από τον Δεκέμβριο του 1951, έδωσαν, επί πληρωμή, σε ξένη οικογένεια - τροφό (η οποία διέμενε στη Δάφνη), τις δύο μικρές κόρες του Αργυριάδη, Ιωάννα (ετών 6) και Ολυμπία (ετών 3). Στο τέλος του 1953 αποκόβουν βίαια την Έφη Αργυριάδη από κάθε επαφή με τις αδελφές της και σκαρώνοντας παράνομη (όχι μόνο κατ’ ουσία αλλά και κατά το γράμμα του νόμου) υιοθεσία το 1955, τις εξαφανίζουν. Μόλις τον Δεκέμβριο του 1980, ύστερα από μαραθώνιες άκαρπες προσπάθειες 26 χρόνων της αδελφής τους ΄Εφης, και στο πλαίσιο έρευνας της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», αποκαλύφθηκε ότι τα δύο παιδιά είχαν δοθεί σε πλούσιο ομογενή επιχειρηματία στη Λυν της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ για να γλιτώσουν από το… «μίασμα» του κομμουνισμού.
Στεφανίδης Ορέστης: «Η Ελλάδα πατρίδα ηρώων – Ηλίας Αργυριάδης – Πενήντα χρόνια από την εκτέλεσή του».
Η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, για τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την εκτέλεση των «τεσσάρων» (Μπελογιάννη, Αργυριάδη, Καλούμενου και Μπάτση), είχε οργανώσει εκδήλωση «τιμής και μνήμης», στις 30 Μαρτίου 2002, με παριστάμενους τους συγγενείς των εκτελεσμένων, στην αίθουσα τελετών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εν όψει αυτής της εκδήλωσης ο, υπέργηρος τότε, Ορέστης Στεφανίδης, συνέγραψε το παραπάνω εγχειρίδιο, το οποίο με πολλή συγκίνηση παρέδωσε τιμής ένεκεν στην Έφη Αργυριάδη.
Αντώνης Ι. Φλούντζης: «Στρατόπεδα Λάρισας – Τρικάλων 1941-1944», σελ. 99, εκδ. Παπαζήση, 1977
Αντώνης Ι. Φλούντζης, όπ.π. σελ. 519.
Βραχνιάρης Χρήστος: «Τα χρόνια της λαϊκής εποποιΐας», σελ. 146, εκδ. ΠΑΝΟΡΑΜΑ, 1983.
Βραχνιάρης Χρήστος, όπ.π. σελ. 229.
Μπαρτζιώτα Ηρώ: «Σύντροφος και άνθρωπος», αναμνήσεις με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 29 χρόνων από το θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη, «Ριζοσπάστης», 18 Αυγούστου 2002).
Λαζαρίδης Τάκης: «Απλά μαθήματα ιστορίας», σελ. 209, εκδ. Παπαζήση, 1998.
Αργυριάδη Έφη: Πληροφορίες από αφήγησή της.
| |||