Γεώργιος Μέγας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αφαίρεση κατηγορίας σύμφωνα με συζήτηση
Bikelas1 (συζήτηση | συνεισφορές)
συγκέντρωσε και εξέδωσε πολλά παραμύθια του ελληνικού λαού, φανταστικές αφηγήσεις της λαϊκής λογοτεχνίας, προϊόντα δημώδους λογοτεχνία...
Γραμμή 2:
==Βιογραφία==
Ο '''Γεώργιος Α. Μέγας''', γιος του συγγραφέα και εκπαιδευτικού [[Αναστάσιος Μέγας|Αναστασίου Μέγα]], γεννήθηκε στη [[Μεσημβρία Ευξείνου Πόντου|Μεσημβρία]] της [[Ανατολική Ρωμυλία|Ανατολικής Ρωμυλίας]] στις 13 Αυγούστου του [[1893]] και πέθανε στην [[Αθήνα]] στις 22 Οκτωβρίου το [[1976]] σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα<ref name="ReferenceA">Γεώργιος Θανόπουλος, «Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' (2011-2012),σελ.210</ref>.
Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη Σιάτιστα απ΄όπου καταγόταν ο δάσκαλος πατέρας του, ήλθε στην Αθήνα όπου σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με υποτροφία του εκ Κρήτης Α. Παπαδάκη<ref>Μιχαήλ Μερακλής, «Γεώργιος Μέγας », Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ'(1976-1978), σελ.3</ref>.Το [[1913]] έλαβε το πτυχίο του με άριστα.<ref>Μιχαήλ Μερακλής, «Γεώργιος Μέγας », Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ'(1976-1978), σελ.4</ref> Στην αρχή διορίστηκε το [[1914]] τριτοβάθμιος ελληνοδιδάσκαλος στη [[Σιάτιστα]] απ΄ όπου και προήχθη σε Σχολάρχη υπηρετώντας στο [[Αχαρνές|Μενίδι]], στην [[Αθήνα]] και στη [[Θεσσαλονίκη]] ως το [[1920]]. Με πρόταση δε του λαογράφου Δ. Πολίτη αποσπάσθηκε στο Λαογραφικό Αρχείο<ref name="ReferenceA"/>. Το [[1925]] αναγορεύθηκε Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών,με θέμα της διατριβής του " '''Βιβλίον ωμοπλατοσκοπίας εκ κώδικος της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών'''<ref>Ανώνυμος, «Μέγας Γεώργιος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό,Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ.6 (1987) Εκδοτική Αθηνών, σελ.109 Δημοσιεύεται στη Λαογραφία τομ. 9 (1925), σελ.3-51 Μιχαήλ Μερακλής, «Γεώργιος Μέγας », Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ'(1976-1978), σελ.4, υποσ.3</ref> " Τον επόμενο χρόνο συνέχισε σπουδές στη [[Γερμανία]], ([[Λειψία]]-[[Βερολίνο]]), στην Κλασική Φιλολογία και τη Λαογραφία. Επανερχόμενος το [[1930]] ανέλαβε καθηγητής γυμνασίων Αθηνών και από το [[1936]] μέχρι το [[1955]] Διευθυντής του Λαογραφικού Αρχείου της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]]<ref>Γεώργιος Θανόπουλος, «Γεώργιος Μέγας. Πρώτος καθηγητής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σύντομη αναφορά στο έργο του», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Αθηνών, τομ.ΜΓ' (2011-2012),σελ.211, Μιχαήλ Μερακλής, «Γεώργιος Μέγας », Λαογραφία-Δελτίον της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, τομ. ΛΑ'(1976-1978), σελ.5</ref>. Το [[1947]] εκλέχτηκε καθηγητής της [[Λαογραφία]]ς στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, το [[1952]] τακτικός καθηγητής και το [[1969]] τακτικό μέλος στην Ακαδημία Αθηνών. Το [[1960]] ανέλαβε πρόεδρος της [[Ελληνική Λαογραφική Εταιρεία|Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας]] και συγκέντρωσε και εξέδωσε πολλά παραμύθια του ελληνικού λαού, φανταστικές αφηγήσεις της λαϊκής λογοτεχνίας, προϊόντα δημώδους λογοτεχνίας, τα οποία αντικατοπρίζουν τον λαϊκό βίο, τα ήθη και τα έθιμα, τις προκαταλήψεις, τις δεισιδαιμονίες και τις αξίες της ζωής. Ο Γεώργιος Α. Μέγας, ήταν ο πρώτος λαογράφος που εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
 
Με εισήγησή του ιδρύθηκε η Επετηρίς του Λαογραφικού Αρχείου.<ref>Ανώνυμος, «Μέγας Γεώργιος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό,Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τομ.6 (1987) Εκδοτική Αθηνών, σελ.109</ref> Υπήρξε επίσης μέλος πολλών Λαογραφικών Εταιρειών του εξωτερικού και του απονεμήθηκαν πολλά βραβεία για το έργο του.
Γραμμή 12:
==Έργα==
 
*''Παραμύθια'', α΄ έκδοση [[1927]] (το βιβλίο περιλαμβάνει λαϊκές διηγήσεις)
*''Η Θυσία του Αβραάμ'', [[κριτική του κειμένου|κριτική έκδοση]], [[1943]]
*''Ζητήματα Ελληνικής Λαογραφίας'', [[1945]]