|
[[Αρχείο:Kustodiev self portrait.jpg|thumb|left|200px225px|Αυτοπροσωπογραφία του Μπορίς Κουστόντιεφ (1912). Πινακοθήκη [[Ουφίτσι]], Φλωρεντία.]]
Ο '''Μπορίς Μιχαήλοβιτς Κουστόντιεφ''' (ρωσικά[[Ρωσσική γλώσσα|ρωσ.]]: Бори́с Миха́йлович Кусто́диев, αγγλικά: Boris Mikhaylovich Kustodiev), [[7 Μαρτίου]] [[1878]] – [[28 Μαΐου]] [[1927]], ήταν [[Ρωσία|Ρώσος]] [[ζωγράφος]] και θεατρικός [[Σκηνογραφία|σκηνογράφος]].
==Βιογραφικά==
[[Αρχείο:Kustodiev Merchants Wife.jpg|thumb|right|250px|"''Η γυναίκα του εμπόρου"'' (1918). Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη, Ρωσία.]]
[[Αρχείο:Kustodiev russian venus.jpg|thumb|right|250px|"''Ρωσίδα Αφροδίτη"'' (1925 - 1926).]]
Ο Κουστόντιεφ γεννήθηκε στο [[Αστραχάν]] (Astrakhan), όπου ο πατέρας του ήταν καθηγητής φιλοσοφίας και ιστορίας της λογοτεχνίας στο τοπικό θεολογικό σεμινάριο. Ο πατέρας του πέθανε νέος και όλα τα οικονομικά και οικογενειακά βάρη έπεσαν στους ώμους της μητέρας του. Η οικογένεια Κουστόντιεφ αναγκάστηκε να νοικιάσει ένα μικρό διαμέρισμα σε μια πτέρυγα του υποστατικού ενός πλούσιου Ρώσου εμπόρου. Στο σπίτι αυτό ήταν που ο μικρός Μπόρις Κουστόντιεφ απόκτησε τις πρώτες εντυπώσεις του από τον τρόπο ζωής της επαρχιακής εμπορικής τάξης.
Μεταξύ των ετών 1893 και 1896, ο Κουστόντιεφ σπούδασε στο θεολογικό σεμινάριο του Αστραχάν και παράλληλα έπαιρνε ιδιωτικά μαθήματα τέχνης με καθηγητή τον Πάβελ Βλασόφ (Pavel Vlasov), μαθητή του [[Βασίλι Περόφ]] (Vasily Perov, 1834 – 1882). Στη συνέχεια, από το 1896 ως το 1903, παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήριο του διάσημου Ρώσου ζωγράφου [[Ιλιά Ρέπιν]] (Ilya Repin, 1844 - 1930) στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης.
Το 1903, ο Κουστόντιεφ νυμφεύθηκε την Τζούλια Προσίνσκαγια (Julia Proshinskaya, 1880-1942). Το 1904 επισκέφθηκε τη Γαλλία και την Ισπανία με χορηγία της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας Τεχνών. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Ισπανία, το 1907 στην Ιταλία και το 1909 επισκέφθηκε την Αυστρία και τη Γερμανία. Κατά τη διάρκεια των αυτών αυτών, φιλοτεχνούσε πορτρέτα και ρωπογραφικούς πινάκες. Διακαής όμως πόθος του ήταν να επιστρέψει στην «ευλογημένη ρωσική γη».
Η Ρωσική Επανάσταση του 1905 επέδρασε ζωηρά στην ψυχή του Κουστόντιεφ. Συνεργάστηκε με τα σατιρικά περιοδικά Zhupel''Ζούπελ'' (Φορέας μικροβίων) και Adskaya''`Αντσκαγια PochtaΠότστα'' («Ταχυδρομείο της Κόλασης»), ενώ το 1910 συνδέθηκε με τους καλλιτέχνες του «Κόσμου της Τέχνης» (Mir Iskusstva), μιας πρωτοποριακής ομάδας Ρώσων καλλιτεχνών, παίρνοντας μέρος σε όλες τις εκθέσεις έργων τους. Το 1905, ο Κουστόντιεφ στράφηκε στην εικονογράφηση βιβλίων, εικονογραφώντας πολλά έργα της κλασικής ρωσικής λογοτεχνίας, όπως οι «Νεκρές Ψυχές», «Η άμαξα» και «Το παλτό» του [[Νικολάι Γκόγκολ]], η «Ωδή για τον τσάρο Ιβάν Βασίλιεβιτς, το νεαρό σωματοφύλακά του και το γενναίο έμπορο Καλάσνικοφ» του [[Μιχαήλ Λέρμοντοφ]] κ. ά.
Το 1909, εκλέχθηκε μέλος στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης. Συνέχισε να εργάζεται έντονα, αλλά μια σοβαρή ασθένεια, φυματίωση της σπονδυλικής στήλης, τον ανάγκασε να μεταβεί σε ιδιωτική κλινική της Ελβετίας, όπου παρέμεινε για ένα χρόνο. Το 1916 έγινε [[Παραπληγία|παραπληγικός]]. Στα πρώτα χρόνια της Ρωσικής Επανάστασης του 1917, ο Κουστόντιεφ εργάστηκε με μεγάλη έμπνευση σε πολλούς τομείς. Τα σύγχρονα θέματα της νέας ρωσικής πραγματικότητας ήταν η βάση του έργου του. Το 1918, φιλοτέχνησε το αριστούργημά του «Η γυναίκα του εμπόρου» (Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη).
Το 1923, ο Κουστόντιεφ προσχώρησε στην Ένωση Καλλιτεχνών της Επαναστατικής Ρωσίας, συνεχίζοντας να ζωγραφίζει, να φιλοτεχνεί λιθογραφίες, να εικονογραφεί βιβλία, να σκηνογραφεί για το θέατρο, μέχρι τοτον θάνατό του στις 28 Μαΐου 1927, στο τότε Λένινγκραντ.
==Επιλογή έργων==
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Boris Kustodiev}}
{{DEFAULTSORT:Κουστοντιεφ, Μπορις}}
[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1878]]
[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1927]]
[[Κατηγορία:Ρώσοι ζωγράφοι]]
[[Κατηγορία:Σκηνογράφοι]]
| 