Μακεδονικό Μέτωπο (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μέχρι την άνοιξη του 1917, η στρατιά του Σαράιγ ενισχύθηκε από 24 μεραρχίες, 6 γαλλικές, 6 σερβικές, 7 βρετανικές, 1 ιταλική, 1 ρωσική και 3 ελληνικές ταξιαρχίες. Οι Σύμμαχοι σκόπευαν να επιτεθούν στα τέλη του Απρίλη, αλλά η αρχική επίθεση έληξε με αποτυχία και με μεγάλες απώλειες στις 21 Μαΐου.{{sfn|Falls|1933|pp=302–345}} Οι Σύμμαχοι κατέλαβαν τη [[Θεσσαλία]] που εκκενώθηκε από τον φιλοβασιλικό ελληνικό στρατό και τον [[Ισθμός της Κορίνθου|Ισθμό της Κορίνθου]], με αποτέλεσμα να μοιράσουν τη χώρα. Η προσπάθεια των Συμμάχων να καταλάβουν την Αθήνα μετα βίας οδήγησε σε αντίδραση των ελληνικών δυνάμεων και έληξε με φιάσκο τον Δεκέμβριο (βλ. [[Ελληνικοί Εσπερινοί|Νοεμβριανά]]), με τους Συμμάχους να προχωρούν σε ναυτικό αποκλεισμό της νότιας Ελλάδας που έμεινε πιστή στον βασιλιά. Τον Ιούνιο, οι Σύμμαχοι πέτυχαν την ανατροπή του βασιλιά Κωνσταντίνου (στις 14 Ιουνίου, ο γιόςγιος του Κωνσταντίνου, [[Αλέξανδρος της Ελλάδας|Αλέξανδρος]], έγινε βασιλιάς) και την επανένωση της χώρας υπό την ηγεσία του Βενιζέλου. Η νέα κυβέρνηση κήρυξε αμέσως τον πόλεμο στις Κεντρικές Δυνάμεις και προχώρησε στη δημιουργία νέου στρατού.{{sfn|Falls|1933|pp=348–362}} Παρ' ολ' αυτά, ο Γάλλος πρωθυπουργός [[Ζορζ Κλεμανσό]] ανακάλεσε τον Σαράιγ τον Νοέμβριο και ανέθεσε τη διοίκηση στον Στρατηγό [[Αντόλφ Γκιγιόμα]].{{sfn|Falls|1933|pp=269–293}}