|
}}
Η '''Αγία Πετρούπολη''' ή '''Πόλη του Αγίου Πέτρου''' ([[ρωσικά]]: Санкт-Петербу́рг, {{προφορά|sankt pʲɪtʲɪrˈburk}}) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη και πολιτιστική πρωτεύουσα της [[Ρωσία|ρωσικήΡωσίας]]. μεγαλούπολη,Σύμφωνα διοικητικόμε κέντροτο Σύνταγμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αποτελεί [[ΠεριφέρειαΟμοσπονδιακές Λένινγκραντ|περιφέρειαςπόλεις (όμπλαστ)της ΛένινγκραντΡωσίας|ομοσπονδιακή πόλη]] και πνευματικόμία κέντροαπό τις 85 [[Ομοσπονδιακά Υποκείμενα της Ρωσίας|ομοσπονδιακές ενότητες]] στις οποίες διαιρείται διοικητικά παγκόσμιαςη ακτινοβολίαςχώρα. Βρίσκεται στη βορειοδυτική Ρωσία και πολύ κοντά στα σύνορα της χώρας με τη [[Φινλανδία]], στο σημείο που ο ποταμός [[Νέβας]] εκβάλλει στη [[Βαλτική Θάλασσα]]. Είναι κτισμένη επάνω σε σύμπλεγμα μικρών νησιών, πουτα οποία χωρίζονται από φυσικά και τεχνητά κανάλια και επικοινωνούνσυγκοινωνούν μεταξύ τους με γέφυρες. Με βάση τη [[Διοικητική διαίρεσηΥποδιαίρεση της Ρωσίας|ρωσική κρατική οργάνωση]], είναι επίσης διοικητικό κέντρο του [[Βορειοδυτικό Ομοσπονδιακό Διαμέρισμα|Βορειοδυτικού Ομοσπονδιακού Διαμερίσματος]] και έδρα του Στόλου της Βαλτικής.
ΘεμελιώθηκεΙδρύθηκε από τον [[Τσάρος|τσάρο]] [[Μέγας Πέτρος|Πέτρο τον Α΄Α]]' το [[1703]] ως ''το παράθυρο της Ρωσίας στην Ευρώπη''. Εννέα χρόνια αργότερα και μέχρι την [[Ρωσική Επανάσταση|Οκτωβριανή Επανάσταση]] του 1917 ήταν πρωτεύουσα του αχανούς κράτους. Σήμερα αριθμεί σχεδόν 5.000.000 κατοίκους και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας μετά την πρωτεύουσα [[Μόσχα]].
Το όνομα της πόλης ακολουθεί τις κατά καιρούς πολιτικές εξελίξεις. Ιδρύθηκε ως Πετερμπούργκ (Πετρούπολη), όμως το [[1914]] μετονομάσθηκε σε '''Πετρογκράντ''', διότι το Πετερμπούργκ θύμιζε [[γερμανική γλώσσα|γερμανικά]] και οι Γερμανοί ήταν τότε αντίπαλοι των Ρώσων στον [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Μετά το θάνατο του [[Βλαντιμίρ Λένιν|Β.Ι. Λένιν]] και έως το 1991 ονομαζόταν '''Λένινγκραντ''' (Ленингра́д, στις δυτικές γλώσσες προφερόταν ως προπαροξύτονο). Μολονότι το όνομα της πόλης ως Λένινγκραντ καταργήθηκε μετά την πτώση του [[Μιχαήλ Γκορμπατσώφ|Γκορμπατσώφ]], διατηρήθηκε ως όνομα της διοικητικής της περιφέρειας.
== Ιστορία ==
=== Η περιοχή στοκατά την περίοδο του Μεσαίωνα ===
{{Κύριο|Περιφέρεια Λένινγκραντ#Ιστορία|l1=Ιστορία της Περιφέρειας Λένινγκραντ}}
Κατά το μεσαίωναΜεσαίωνα η περιοχή έφερε την ονομασία ''Ίνγκρια'' και ήταν μήλον της έριδος ανάμεσα στη [[Φεουδαλική Δημοκρατία του Νόβγκοροντ]] και την ισχυρότερη [[Σουηδία]]. Η διαμάχη αυτή συνεχίσθηκε και όταν το Νόβγκοροντ αντικαταστάθηκε στην πρωτοκαθεδρία του ρωσικού κόσμου από τη [[Μοσχοβία]]. Γενικά ο έλεγχος της Ίνγκριας ήταν η βασική αιτία των [[Ρωσο-σουηδικοί Πόλεμοι|Ρωσο-σουηδικών Πολέμων]], οι οποίοι επαναλαμβάνονταν για επτά αιώνες.
=== Η ίδρυση της πόλης ===
[[Αρχείο:Marblepalace.jpg|right|thumb|260px|To Μαρμάρινο Παλάτι του κόμη Ορλώφ]]
Κυρίαρχη τεχνοτροπία στις πρώτες δεκαετίες της ιστορίας της Αγίας Πετρούπολης είναι το [[μπαρόκ]]. Σε αυτό το στυλ χτίζεται το παλαιό Θερινό Παλάτι (1710-1714), ένα μάλλον μικρό οικοδόμημα για τον ίδιο τον ιδρυτή της πόλης, Πέτρο τον Α', στο κέντρο των πανέμορφων Θερινών Κήπων. Την ίδια εποχή, με σχέδια του ιταλού Ντομένικο Τρετσίνι, κτίστηκαν και οι επιβλητικές κατοικίες των συγγενών του Πέτρου. Πιο μεγαλειώδες από όλα όμως είναι το συγκρότημα των Χειμερινών Ανακτόρων. Σχεδιάστηκε από το Βαρθολομαίο Ραστρέλι στο σημείο που η οδός Νιέφσκι (η κεντρική της πόλης) συναντά το Νέβα. Η ανέγερσή του ξεκίνησε το [[1754]] και ολοκληρώθηκε οκτώ χρόνια αργότερα. Πρόκειται για συγκρότημα με εκθαμβωτική εξωτερική και εσωτερική διακόσμηση, που χρησιμοποιήθηκε ως έδρα του τσάρου, ενώ σήμερα στεγάζει το μουσείο [[Ερμιτάζ]], το οποίο θεωρείται ως το μεγαλύτερο και πλουσιότερο του κόσμου. Πέραν των ανακτόρων, ο ίδιος αρχιτέκτονας έκτισε στην ίδια περιοχή σπουδαία παλάτια για τρεις ευγενείς: Στρόγκανοβ (σήμερα Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων), Βοροντσόβ (σήμερα στρατιωτική σχολή) και Ανίτσκοβ (σήμερα κέντρο εκδηλώσεων των σχολείων της πόλης).
Από τα τέλη του 18ου αιώνα, οι αρχιτέκτονες υιοθετούν τις αρχές του νεοκλασικισμού. Πρώτος ο κόμης Ορλώφ (γνωστός για το φιλελληνισμό του) κτίζει το Μαρμάρινο Παλάτι (1768-1785) και το διακοσμεί με ποικίλα είδη μαρμάρου, σε σχέδια του Αντόνιο Ρινάλντι. Την ίδια περίοδο κτίζεται το παλάτι της Ταυρίδας για λογαριασμό του πρίγκηπα Ποτέμκιν. Κοντά σε αυτό, ο τσάρος [[Παύλος Α' της Ρωσίας|Παύλος]] ανεγείρει το Κάστρο του Αγ. Μιχαήλ (1797-1801) για να παίξει το ρόλο του νέου Θερινού παλατιού. Γενικά ο νεοκλασικισμός είναι το κυρίαρχο στυλ στα παλάτια και επαύλεις τις πόλης, δεδομένου ότι δεκάδες ακόμα από αυτά κτίστηκαν το [[19ος αιώνας|19ο αιώνα]].
| 