Ερμούπολη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|Έκταση =

Η '''Ερμούπολη''' είναι πρωτεύουσαπόλη και ο μεγαλύτερος οικισμός της [[Σύρος|Σύρου]], τουενός νησιού των [[Νομός ΚυκλάδωνΚυκλάδες|Νομού Κυκλάδων]] και έδρα της [[Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου|Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου]]. Βρίσκεται στη ανατολική πλευρά της Σύρου και είναι γνωστή και για το [[Νεώριο Σύρου|ναυπηγείο]] της και τον σημαντικό [[λιμένας|λιμένα]] της. Παλιότερα υπήρξε βιομηχανικό, ναυτιλιακό και πολιτιστικό κέντρο της χώραςΕλλάδας, ενώ πλέον αποτελεί γραφικό θέρετρο. ΣήμεραΈχει λειτουργεί και τμήμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου11. Έχει 13,400407 κατοίκους.<ref>http://webwww.archivestatistics.orggr/webportal/20090318065626page/http:portal/ESYE/www.statistics.grBUCKET/gr_tablesGeneral/S1101_SAP_1_TB_DC_01_03_Yresident_population_census2011rev.pdfxls</ref> Στην Ερμούπολη λειτουργεί ένα τμήμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Η Ερμούπολη βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του νησιού της Σύρου και συνδέεται ακτοπλοϊκά όλο τον χρόνο με τον [[Πειραιάς|Πειραιά]] (καθημερινά), με όλες τις υπόλοιπες Κυκλάδες, με τα [[Δωδεκάνησα]] και με, τη Χίο και τη [[Μυτιλήνη]].

Η Ερμούπολη άρχισε να κατοικείται από τους πρόσφυγες που ήρθαν σταδιακά στο νησί από τη [[Μικρά Ασία]], τη [[Χίος|Χίο]], την [[Κάσος|Κάσο]], τα [[Ψαρά]] και την [[Κρήτη]] από το [[1822]]. Οι πρώτοι πρόσφυγες ήταν θύματα των σφαγών που είχε εξαπολύσει ο τουρκικός στόλος σε αυτές τις περιοχές το [[1822]]<ref>Emile Y.Kolondy, «Ερμούπολις-Σύρος. Γέννησις και εξέλιξις μιας Ελληνικής νησιωτικής πόλεως», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.8(1969-1970),σελ.253</ref>. Άρχικα περί τους 30.000 πρόσφυγες είχαν εγκατασταθεί στην Τήνο, λόγω όμως της πανούκλας που είχε ενσκύψειενσκήψει μεταφέρθηκαν στην Σύρο σε καλύβες ή στην Άνω Σύρο. Επειδή και τα σχέδια της Ελληνικής κυβέρνησης για μεταγκατάστασήμετεγκατάστασή τους σε άλλα μέρη δεν πραγματοποιήθηκαν τελικά παρέμειναν στη Σύρο.<ref name="Emile Y 1970">Emile Y.Kolondy, «Ερμούπολις-Σύρος. Γέννησις και εξέλιξις μιας Ελληνικής νησιωτικής πόλεως», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.8(1969-1970),σελ.254</ref>. Η ύπαρξη [[καθολική εκκλησία|καθολικών]] στο νησί της [[Σύρος|Σύρου]] είχε θέσει το νησί υπό την προστασία των δυτικών μεγάλων δυνάμεων της εποχής. Έτσι οι πρόσφυγες αναζήτησαν στο νησί της Σύρου κυρίως ασφάλεια. Από τις εσωτερικές αυτές μεταναστεύσεις, εξάλλου, έχουν πάρει το όνομά τους κάποιες συνοικίες της Ερμούπολης, όπως το "Βροντάδο". Η ονομασία της πόλης αποφασίστηκε με πρωτότυπο τρόπο, σε συμβούλιο που έγινε το 1823 από τους πρώτους οικιστές της πόλης έξω από τη μητρόπολη (Μεταμόρφωση) και ονομάστηκε Ερμούπολη προς τιμή του αρχαίου θεού του εμπορίου [[Ερμής (μυθολογία)|Ερμή]].

Οι Πρόσφυγες το 1823 κτίζουν τον ιερό ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στην κορυφή του λόφου, γύρω από τον οποίο είναι χτισμένη σήμερα η Ερμούπολη. Σήμερα αποτελεί την Μητρόπολη των Ορθοδόξων κατοίκων της [[Σύρος|Σύρου]]. Το 1828 μετά από απογραφή,ο ο πληθυσμόςτηςπληθυσμός της πόλης αριθμεί 13.805 κατοίκους<ref>Έχει 4 συνοικισμούς και 3567 κατοικίες,346 μαγαζιά, 256 εργαστήριαEmileεργαστήρια Emile Y.Kolondy, «Ερμούπολις-Σύρος. Γέννησις και εξέλιξις μιας Ελληνικής νησιωτικής πόλεως», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.8(1969-1970), σελ.254</ref> Το 1833 ακριβώς 11 χρόνια από τη στιγμή που έφτασαν οι πρώτοι πρόσφυγες στο νησί χτίζουν το πρώτο Δημόσιο Γυμνάσιο της Ελεύθερης Ελλάδας με γυμνασιάρχη το Νεόφυτο Βάμβα. Μάλιστα το γυμνάσιο της Σύρου τελείωσε αρκετά χρόνια μετά ο [[Ελευθέριος Βενιζέλος]]. Την ίδια εποχή ιδρύεται το πρώτο εργοστάσιο βυρσοδεψίας στην Σύρο, και χτίζεται το λιμάνι της πόλης. Τα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους τα περισσότερα από τα ξένα πλοία πιάνουν μόνο Σύρο απ‘ όπου γίνεται και το διαμετακομιστικό εμπόριο με την υπόλοιπη Ελλάδα, Ρωσία και Ανατολή.

Η συμμετοχή της καθολικής κοινότητας στην αστική ανάπτυξη είναι πολύ περιορισμένη: το1879 εκπροσωπέιεκπροσωπεί το 1,7% του πληθυσμού, το 1907 το 3,1%, το 1928 το 6,4%, ενώ το 1961 είχε το7,3%<ref name="Emile Y 1970"/>

Μεταξύ 1840 και 1880 η Ερμούπολη αναπτύσσεται ραγδαία και μετατρέπεται σε κοσμοπολίτικη ''υδροκεφαλική'' πόλη,απόρροια μαζικής εξωτερικής εισόδου μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, με αναπτυγμένη [[αστική τάξη]]: το 1856 αναφέρεται ως η δεύτερη πόλη μετά την Αθήνα σε πληθυσμό.<ref>Emile Y.Kolondy, «Ερμούπολις-Σύρος. Γέννησις και εξέλιξις μιας Ελληνικής νησιωτικής πόλεως», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.8(1969-1970),σελ.256</ref>. Το 1844 η αρτισύστατη [[Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος]] ιδρύει το πρώτο υποκατάστημά της στην ΕρμουποληΕρμούπολη.<ref>Σταύρος Βαφιάς, «Το Α' εν Ερμουπόλει ναυτιλιακόν συνέδριον του 1902», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.9(1971-1973),σελ.588</ref> Το 1848 άρχισε να χτίζεται η αριστοκρατική συνοικία της Σύρου, τα Βαπόρια και ναός του Αγίου Νικολάου. Το 1864 εγκαινιάστηκε το θέατρο "Απόλλων"{{Ref_label|α|α|none}}. Είναι έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα Πιέτρο Σαμπό. Το επιβλητικό δημαρχείο της πόλης κτίστηκε από τον [[Ερνστ Τσίλλερ]] το 1876-1891. Το Φεβρουάριο του 1879 δημιουργείται στην Ερμούπολη το πρώτο, στην Ελλάδα<ref>

Το 1928 γνωρίζει μιαν εφήμερη αναλαμπή όταν εγκαθίστανταισεεγκαθίστανται σε αυτήν 3.032 π΄ροσφυγεςπρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Έκτοτε γνωρίζει μία σταδιακή πτώση πληθυσμιακή πτώση: 1928-1949: 11,6%. 1940-1951: 10,3%,1951-1961: 15,1%Τα αίτια της πρώσηςπτώσης αυτής οφείλονται στην πτώση των εμπορευματικών επιχειρήσεων, στον τερματισμό της ιστιοφόρου ναυσιπλοΐας, ,στη διακοπή των εμπορικών σχέσεων με ΜάυρηΜαύρη Θάλασσα και Μικρά Ασία, η ηπειρωτική Ελλάδα γνωρίζει ραγδαία ανάπτυξη.<ref>Emile Y.Kolondy, «Ερμούπολις-Σύρος. Γέννησις και εξέλειξις μιας Ελληνικής νησιωτικής πόλεως», Επετηρίς Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών, τομ.8(1969-1970),σελ.256</ref>