Μονοδένδρι Ιωαννίνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Αρχικά, το Μονοδένδρι φαίνεται να υπήρξε μια κοινότητα από κοινού με την Βίτσα υπό την ονομασία Βιζίτσα ή Βεζίτσα. Κατά τον 17ο αιώνα, λόγω της αύξησης του πληθυσμού οι οικισμοί αυτονομήθηκαν και το Μονοδένδρι έλαβε τη σημερινή του ονομασία ( ως τότε λεγόταν ''Άνω Μαχαλάς'' )<ref name=Mavrogordatou11></ref><ref>Λαμπρίδου, 1870, σελ. 36.</ref>. Κατά την πρώτη περίοδο της ιστορίας του οικισμού, ξεχωρίζει η κυριαρχία της ντόπιας οικογένειας των γαιοκτημόνων Θερειανών<ref name=Lambridou38></ref>. Το [[1750]] ιδρύθηκε στο Μονοδένδρι το πρώτο ''σχολαρχείο'', όπου μεταξύ άλλων δίδαξαν εκεί οι λόγιοι [[Αναστάσιος Σακελλάριος]], [[Διονύσιος Παπαρρούσης]], [[Νεόφυτος Δόττος]], [[Μιχαήλ Τουρτούρης]] κ.ά<ref name=Monodendrischool>[http://www.monodendrischool.gr/frameset.htm Δημοτικό Σχολείο Μονοδενδρίου.]</ref>. Κατά τα χρόνια της κυριαρχίας του [[Αλή Πασάς|Αλή πασά]], κτίστηκε στο Μονοδένδρι οχυρό προς την πλευρά του Βίκου<ref>Γεωργίου Δημητρακοπούλου, ''Ζαγόριον - ήτοι εξιστόρησις των κατά το τμήμα της ευάνδρου Ηπείρου 46 χωρίων'', Τύποις "Αυγής" Αδελφών Σακελλαρίδων, Εν Σουφλίω, 1909, σελ. 29.</ref>. Το [[1870]], στο Μονοδένδρι υπήρχαν τρία σχολεία εκ των οποίων το ένα ήταν παρθεναγωγείο<ref>Λαμπρίδου, 1870, σελ. 36.</ref>, το οποίο ιδρύθηκε το [[1846]] μετά από δωρεές των αδελφών Ριζάρη κ.ά και αποτελούσε το παλαιότερο σχολείο κορασίδων στο Ζαγόρι<ref name=Mavrogordatou34></ref>. Παράλληλα, με έτερη δωρεά ενισχύθηκε και το σχολαρχείο<ref name=Monodendrischool></ref>. Την ίδια χρονική περίοδο, ο πληθυσμός του χωριού ανερχόταν σε περίπου 700 κατοίκους<ref>Λαμπρίδου, 1870, σελ. 37.</ref>.