Μαγκνιτογκόρσκ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Μαγκνιτογκόρσκ''' ([[Ρωσική γλώσσα|ρωσ.]] Магнитогорск) είναι βιομηχανική πόλη της [[Περιφέρεια Τσελιάμπινσκ|Περιφέρειας Τσελιάμπινσκ]] στη [[Ρωσία]]. Είναι χτισμένη στην ανατολική (την ασιατική) πλευρά της οροσειράς των [[Ουράλια Όρη|Ουραλίων]], δίπλα στον [[Ποταμός Ουράλης|ποταμό Ουράλη]]. Ο πληθυσμός της, σύμφωνα με την απογραφή του 2010, ήταν 407.775 κάτοικοι.

 

Ως μέρος της προετοιμασίας για το σοβιετικό [[Πενταετή σχέδια για τη Σοβιετική οικονομία|Πενταετές Σχέδιο]], μία σοβιετική αντιπροσωπεία έφθασε το 1928 στο [[Κλίβελαντ]] του Οχάιο για να συζητήσει το σχέδιο της κατασκευής στο Μαγκνιτογκόρσκ ένα αντίγραφο του χαλυβουργείου του [[Γκάρυ (πόλη)|Γκάρυ]]. Υπογράφηκε σχετική σύμβαση που επεκτάθηκε 4 φορές και τελικώς το νέο συγκρότημα είχε δυναμικότητα άνω των τεσσάρων εκατομμυρίων τόνων ανά έτος<ref>[http://books.google.pl/books?id=A1SKALUTXnYC&printsec=frontcover&hl=pl&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false Imagining America: influence and images in twentieth-century Russia]</ref>. Η πόλη του Μαγκνιτογκόρσκ ιδρύθηκε επίσημα μόλις το [[1929]].

 

Η γρήγορη ανάπτυξη του Μαγκνιτογκόρσκ βρισκόταν στην αιχμή των Πενταετών Σχεδίων του [[Ιωσήφ Στάλιν]] κατά τη δεκαετία του 1930. Τα τεράστια αποθέματα των σιδηρομεταλλευμάτων της περιοχής την καθιστούσαν ιδανική για την κατασκευή ενός χαλυβουργικού συγκροτήματος ικανού να υπερβεί τα αντίστοιχα του δυτικού κόσμου. Ωστόσο, μεγάλο ποσοστό του υποψήφιου εργατικού δυναμικού ήταν πρώην αγρότες, με πολύ μικρή βιομηχανική εμπειρία και δεξιότητες. Για την επίλυση αυτών των ζητημάτων, εκατοντάδες ξένοι ειδικοί κατέφθασαν, μεταξύ των οποίων και μία ομάδα αρχιτεκτόνων με προτάσεις και σχέδια, με επικεφαλής τον Γερμανό [[Ερνστ Μάυ]].

 

Σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια το Μαγκνιτογκόρσκ θα είχε ως υπόδειγμα το Γκάρυ και το [[Πίτσμπεργκ]], που αποτελούσαν τότε τα κυρίαρχα χαλυβουργικά κέντρα των [[ΗΠΑ]]. Θα είχε το [[Πολεοδομία|πολεοδομικό]] σχέδιο της [[Γραμμική πόλη|γραμμικής πόλεως]], με σειρές όμοιων συνοικιών από οικοδομικά «υπερτετράγωνα» παράλληλες προς το βιομηχανικό συγκρότημα και τον ποταμό, με μία πράσινη ζώνη να τα χωρίζει από αυτό. Οι σχεδιαστές ευθυγράμμισαν τις περιοχές κατοικίας και παραγωγής, έτσι ώστε να ελαχιστοποιείται ο αναγκαίος χρόνος μεταφοράς: σε γενικές γραμμές οι εργάτες θα κατοικούσαν σε ένα τμήμα της οικιστικής ζώνης που θα ήταν το πλησιέστερο στο μέρος της βιομηχανικής ζώνης στο οποίο θα εργάζονταν.

 

Με την εξάντληση των μεγάλων αποθεμάτων σιδηρομεταλλεύματος της περιοχής, το Μαγκνιτογκόρσκ είναι υποχρεωμένο να εισάγει πρώτες ύλες από το κοίτασμα του Σακόλφσκο-Σαρμπαΐσκι του βόρειου [[Καζακστάν]].

 

Μέσα σε τρία χρόνια από την ίδρυσή του, το Μαγκνιτογκόρσκ είχε το 1932 πληθυσμό 250.000 κατοίκους. Το 1960 ο πληθυσμός είχε αυξηθεί σε 311.000 και το 1989 σε 440.321, ένα μέγιστο που μειώθηκε στην απογραφή του 2002 σε 418.545 για να φθάσει στους 407.775 το 2010.