Ιστιοσανίδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: αφαιρέθηκαν παραπομπές Οπτική επεξεργασία |
|||
Γραμμή 6:
Η ιστιοσανίδα μπορεί να θεωρηθεί μια μικρότερη εκδοχή του [[ιστιοφόρο]]υ, αλλά και επέκταση της σανίδας του [[σερφ]]. Μπορεί να γίνει είτε σε ήρεμα [[νερό|νερά]], είτε σε ταραγμένα νερά, ακόμα και όταν έχει [[κύμα|κύματα]]. Διακρίνουμε δύο κατηγορίες ιστιοσανίδων, αυτές με πτερύγιο και τις [[funboard]].
==
Ιστορία
[[Αρχείο:Windsurf.600pix.jpg|thumb|upright|Γουίντ-σέρφινγκ κατά τη δεκαετία του 1970.]]▼
Η πατρότητα της ιστιοσανίδας αποδίδεται σε διάφορους εφευρέτες.
Αρχικά, ένας νέος Άγγλος, ο
Τον Μάιο του 1964, στην Πενσυλβάνια, ένας Αμερικάνος, ο Newman Darby,
▲Αρχικά, ένας νέος Άγγλος, ο [[Peter Chilvers]], σχεδίασε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ένα είδος προδρόμου της ιστιοσανίδας.
<nowiki> </nowiki>τοποθέτησε ένα κατάρτι με ένα πανί πάνω σε μια σανίδα του σερφ. Η
ιστιοσανίδα του είχε μήκος τρία μέτρα και 90 εκατοστά πλάτος, και είχε
ένα κατάρτι και ένα σημείο σύνδεσης που όμως δε μπορούσε να κινείται
παρά μόνο πλευρικά και βρισκόταν στο πίσω μέρος του αγωνιζόμενου. Στα
επόμενα δύο χρόνια μπόρεσε να βελτιώσει την εφεύρεσή του αλλά δεν
μπόρεσε να πείσει επενδυτές για την αξία της.
Τον Ιανουάριο του 1965, ένας Γάλλος, ο Serge Loiselot, κατέθεσε αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας
<nowiki> </nowiki>για έναν «δίσκο με ιστίο» («plateau à voile»): αυτό ήταν ένα επίπεδο
κουτί πολύ χαμηλής πυκνότητας που μπορούσε να επιπλέει και είχε ωοειδές
σχήμα χωρίς αιχμηρές άκρες, με μια καρίνα και ένα κάθετο κατάρτι που
υποστήριζε ένα οριζόντιο κατάρτι μήκους ενός μέτρου, με τα δύο αυτά
κατάρτια να στηρίζουν ένα τριγωνικό πανί. Αυτή η κατασκευή μπορούσε να
αποσυναρμολογηθεί πλήρως<sup>[1]</sup>.
Το 1968, ο σέρφερ
▲[[Αρχείο:Windsurfpatent.jpg|left|thumb|Σχέδιο από το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που κατατέθηκε το 1968.]]
▲Το 1968, ο σέρφερ [[Hoyle Schweitzer]] και ο αεροναυπηγός μηχανικός [[Jim Drake]], ανέπτυξαν το σύστημα της ελεύθερης άρθρωσης (universal joint) που επιτρέπει στα ιστία να κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις<ref>[http://www.onsports.gr/Spor/Alla-Spor/item/230480-Pethane-o-pateras-tis-istiosanidas-%28photos%29 Πέθανε ο «πατέρας» της ιστιοσανίδας].</ref> – έμπνευση για αυτό υπήρξε η άρθρωση τύπου καρντάν των [[αυτοκίνητο|αυτοκινήτων]]. Δημιούργησαν επίσης το [[wishbone]], που είναι ένας διπλός κρίκος που κρατάει τα άλμπουρα και θυμίζει σε σχήμα οστά, από τα οποία και προέκυψε ως έμπνευση.
Ο Jim Drake και ο Hoyle Schweitzer δημιούργησαν την επωνυμία Windsurfer<
Το 1973, η ολλανδική εταιρεία Ten Cate αγόρασε την άδεια του
Windsurfer για την Ευρώπη και εισήγαγε τις πρώτες ιστιοσανίδες. Η ιστιοσανίδα αναπτύχθηκε ιδιαίτερα στη Γαλλία, τον πρώτο καιρό λόγω των πρωτοπόρων Patrick Carn, Charles Daher, Pierre-Yves Gires, και Yves Loisance, καθώς και διάφορων κατασκευαστών που εμπνεύστηκαν από την αυθεντική ιστιοσανίδα Windsurfer αλλά δεν ήθελαν να πληρώσουν τα δικαιώματα. Η εφεύρεση της δέστρας, που επιτρέπει τον έλεγχο μεγαλύτερου πανιού,
βοήθησε στην εξέλιξη της παλιάς πρακτικής σε αυτή που ισχύει σήμερα. Το 1977 κυκλοφόρησε η Rocket Windsurfer, μια σανίδα μικρότερου άλματος, με υποδοχές να δένονται τα πόδια (''footstrap''), και με κατάρτι που μπορούσε να κινείται προς τα πίσω. Η σανίδα Ο
Η ιστιοσανίδα έγινε
== Τρόποι ==
| |||