Σερράτια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Petef (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Οι '''Σερράτιες''' (γένος ''Serratia spp'') είναι μια ομάδα μικροοργανισμών που ανήκει στην ομάδα των [[Βακτηριολογία|βακτηρίων]]. Το γένος τους ανήκει στα εντεροβατηριακά και περιλαμβάνει πολλά είδη με γνωστότερα από αυτά τα ''S. marcescens'', η ''S. liquefaciens'' και η ''S. odorifera''. Ιδιαίτερη κλινική σημασία έχει η ''S. marcescens'' που είναι υπεύθυνη για συχνές ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.<ref>ΠΟΓΚΑΣ Ν, ΧΑΡΒΑΛΟΥ Α. ΙΑΤΡΙΚΗ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΑ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΔΥΣΣΕΑ 2011. ΑΘΗΝΑ . ISBN 97899602105771</ref>Το γένος ονομάστηκε έτσι από τον ''Serafino Serrati'' έναν [[Ιταλία|Ιταλό]] [[Φυσική|φυσικό]].
==Ιστορική αναδρομή==
Παλαιότερα πιστεύονταν ότι το είδος ''S. marcescens'' είναι μη παθογόνο βακτήριο. Λόγω της κόκκινης χρωστικής που παράγει χρησιμοποιούνταν ευρέως για τον εντοπισμό των μεταδιδόμενων βακτηρίων και τη μελέτη, την επίλυση και απόκλιση από τα βακτήρια σε ρεύματα αέρα. Το 1950 το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ διεξήγαγε ένα μυστικό πείραμα που ονομάστηκε «Επιχείρηση Sea spray για τη μελέτη» των αερίων ρευμάτων που θα μπορούσαν να μεταφερθούν με βιολογικά όπλα. Για το λόγο αυτό φούσκωσαν
==Τα κυριότερα είδη της Σερράτια==
Η ''S. marcescens'' βρίσκεται στο φυσικό περιβάλλον. Απομονώνεται όμως έστω και σπάνια στα κόπρανα του γενικού πληθυσμού. Πρόκειται για χρωμογόνο στέλεχος που μπορεί να χρωματίσει τις τροφές και να δώσει την εντύπωση αίματος στα πτύελα ή τα κόπρανα. Προκαλεί ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις και ιδιαίτερα ουρολοιμώξεις. Επίσης μπορεί να προκαλέσει σηψαιμία, ενδοκαρδίτιδα και μηνιγγίτιδα. <ref>ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ Α, ΛΕΓΑΚΗΣ Ν, ΜΑΥΡΙΔΗΣ Α, ΜΑΝΙΑΤΗΣ Α, ΤΣΕΛΕΝΤΗΣ Ι. ΙΑΤΡΙΚΗ ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΑ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗ 2005. ΑΘΗΝΑ. ISBN 960399331X</ref>
Η ''S. liquefaciens'' και ''S. odorifera'' περιστασιακά μόνο μπορούν να απομονωθούν από κλινικά δείγματα.
==Η συστηματική κατάταξη των Σερράτιων==
Βασίλειο: Βακτήρια
Γραμμή 12 ⟶ 15 :
Γένος: Σερράτια
BIZIO 1823
==Μορφολογία ==
Είναι [[Χρώση κατά Γκραμ|gram αρνητικό]]
==Φυσιολογία-Μεταβολισμός==
Σε θρεπτικό άγαρ οι αποικίες είναι συνήθως ομογενείς και στο αιματούχο άγαρ περιβάλλονται από λεπτή ζώνη αιμολύσεως. Οι αποικίες του στο άγαρ Mac Conkey
Μερικά στελέχη της ''S. marcescens'' παράγουν μια κόκκινη χρωστική, την προδιγιοσίνη, παρουσία οξυγόνου και σε κατάλληλη θερμοκρασία. Η θερμοκρασία αυτή δεν είναι πάντα ίδια με τη θερμοκρασία ιδανικής ανάπτυξης του βακτηριδίου π.χ. πολλά στελέχη αναπτύσσονται καλύτερα στους 30-37˚C αλλά σχηματίζουν λίγη ή καθόλου χρωστική, ενώ σε χαμηλότερες θερμοκρασίες υστερούν στην ανάπτυξη αλλά ο σχηματισμός της χρωστικής είναι άφθονος. Η χρωστική ονομάζεται προδιγιοσίνη.
Τα στελέχη του γένους ''Serratia'' όπως και τα στελέχη του γένους Enterobacter είναι ανθεκτικά στις κεφαλοσπορίνες.
Έχουν περιγραφεί πολλά σωματικά αντιγόνα (Ο) και βλεφαριδικά αντιγόνα (Η).
==Μόλυνση των ανθρώπων – οικολογία ==
Η ''Serratia'' είναι ένα μικρόβιο που βρίσκεται στο νερό, στο έδαφος, στις τροφές, στο σώμα των ανθρώπων και των ζώων. Τα χρωμογόνα στελέχη δημιουργούν την εντύπωση αιμόφυρτων πτυέλων ή αιματηρών κοπράνων. Στο νοσοκομείο είδη της ''Serratia'' τείνουν να αποικίζουν το αναπνευστικό και το ουροποιητικό σύστημα. Η ''Serratia'' είναι υπεύθυνη για περίπου το 20% των νοσοκομειακών λοιμώξεων από την κυκλοφορία του αίματος, ουροποιητικού συστήματος, χειρουργικά τραύματα και του δέρματος και των μαλακών μορίων σε ενήλικους ασθενείς. Λοίμωξη από ''Serratia'' έχει προκαλέσει ενδοκαρδίτιδα, οστεομυελίτιδα. Περιπτώσεις αρθρίτιδας από ''Serratia'' έχουν αναφερθεί σε εξωτερικούς ασθενείς που λαμβάνουν ενδοαρθρικές ενέσεις.
==Ευαισθησία στα αντιβιοτικά – θεραπεία ==
Τα στελέχη του γένους ''Serratia'' είναι ανθεκτικά στις κεφαλοσπορίνες. Στην αμπικιλλίνη και γενταμυκίνη η ευαισθησία διαφέρει στο στέλεχος σε στέλεχος. Σημαντικό ποσοστό ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων εμφανίζουν αντοχή σε πολλά αντιβιοτικά.
==Παραπομπές==
{{παραπομπές}}
| |||