Γεώργιος Ανδριανόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Δήλωση σε δίκη Νικολαΐδη - χαρακτηρισμοί Λιβέρη για Ανδριαν. με παραπομπή. 2ος μακροβιότερος πρόεδρος ΟΣΦΠ. Προσθαφαίρεση εσωτερ. συνδέσμων |
μ παράθεση αυτούσιων απόψεων Λεωνίδα Ανδριανόπουλου για τον αδελφό του Γιώργο ως πολιτικό πρόσωπο και ως άτομο |
||
Γραμμή 40:
== Μετέπειτα πορεία ==
Το 1927 αποφοίτησε από τη [[Νομική|Νομική σχολή]] του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]], το 1929 άρχισε να δικηγορεί και αργότερα [[Μεταπτυχιακό|μετεκπαιδεύτηκε]] στο Παρίσι.<ref name="Μπόμης" /> Σε ηλικία 25 ετών και ως ενεργός ακόμη παίκτης του Ολυμπιακού, εκλέχθηκε το 1928 δημοτικός σύμβουλος Πειραιώς και στη συνέχεια ασχολήθηκε περισσότερο ενεργά με την [[πολιτική]], διατελώντας κατά σειρά [[βουλευτής]] (6 φορές με αφετηρία το 1950) και [[Κατάλογος Δημάρχων Πειραιά|δήμαρχος της πόλης]] (1951-1955) υποστηριζόμενος από τη [[Δεξιά (πολιτική)|δεξιά παράταξη]], διευθυντής και πρόεδρος
::''"Όμως ο δήμαρχος του Πειραιά διαπίστωνε ότι το ταμείο ήταν μονίμως άδειο. [...] Όμως προσέξτε, όπως δεν υπήρχαν φράγκα επί θητείας Γιώργου Ανδριανόπουλου, έτσι και σήμερα η ανέχεια στον δήμο παραμένει. Θυμάμαι, είχε πάει ο αδελφός μου, ως δήμαρχος Πειραιά, ένα ταξίδι στην Αμερική και όταν ο [[Οικογένεια Γουλανδρή|Γουλανδρής]] τον ρώτησε «Τι δώρο θέλεις, δήμαρχε;», εκείνος ζήτησε δύο απορριμματοφόρα, κοινώς σκουπιδιάρικα, για να τα δρομολογήσει στον φουκαρά τον Πειραιά. Ε, του τα έδωσε! Η πολιτική στην οικογένειά μου δεν έδωσε πολλά,<ref>συμπεριλαμβάνει το γιο του πρώτου από τα αδέλφια Γιάννη και ανιψιό τους [[Ανδρέας Ανδριανόπουλος|Ανδρέα Ανδριανόπουλο]], επίσης δήμαρχο Πειραιά και επικεφαλής τεσσάρων διαφορετικών υπουργείων σε κυβερνήσεις της [[Νέα Δημοκρατία|ΝΔ]]</ref> για την ακρίβεια σχεδόν τίποτα. Ο Γιώργος υπήρξε μετρημένος, αυστηρός, και πάνω απ' όλα ηθικό στοιχείο στην πολιτική του καριέρα."
Με θητεία το διάστημα 1954-1967, υπήρξε ο δεύτερος μακροβιότερος πρόεδρος στην [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς#Πρόεδροι του Συλλόγου|ιστορία του Ολυμπιακού]], ενώ αργότερα -λόγω νομικού επαγγέλματος και προϋπηρεσίας στον αθλητισμό- κατείχε την ίδια θέση στο Γνωμοδοτικό Αθλητικό Συμβούλιο ΓΑΣ, το [[Ελληνική Δικαιοσύνη|δικαστικό όργανο]] της πολιτείας για τον ελληνικό αθλητισμό. Η απαλλακτική του ψήφος ήταν καθοριστική στην αποφυγή της ποινής του υποβιβασμού για τον "αιώνιο" αντίπαλο [[Παναθηναϊκός (ποδόσφαιρο)|Παναθηναϊκό]], όταν το 1975 κρίθηκε ένοχος δωροδοκίας σε αγώνα [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών|κυπέλλου]] με τον [[Ηρακλής (ποδόσφαιρο)|Ηρακλή Θεσσαλονίκης]]. Πέραν των εξηγήσεων που έδωσε (''"δεν υφίσταται Ολυμπιακός άνευ Παναθηναϊκού"'') και το όλο παρασκήνιο της επιλογής του εκείνης, χαρακτηριστική είναι μία δήλωση Ανδριανόπουλου 12 χρόνια πριν την πολύκροτη υπόθεση:▼
::''"Τίμιος σε υπερθετικό βαθμό, σεμνός, εργατικός, δίκαιος. Όταν του έλεγε κάποιος κάτι που δεν του άρεσε ή πίστευε ότι μπορούσε να τον παγιδέψει, το έκοβε με την πρώτη: «Να κοιτάς τη δουλειά σου και εμένα να με αφήσεις ήσυχο!» Μια φορά μόνο έκανα το λάθος να θέλω να πάρω μετοχές της εταιρείας του Κολοκοτρώνη, που είχε βάλει πλοία στις γραμμές Ρίο - Αντίριο και Αιδηψός - Αρκίτσα. Το έμαθε ο αδελφός μου, με φώναξε στο γραφείο του στο υπουργείο και με κοίταξε κατευθείαν στα μάτια με όλη του την αυστηρότητα: «Αν πάρεις μετοχές και μπλέξεις με ναυτιλιακά, εγώ παραιτήθηκα την ίδια ώρα!» Τα 'χασα. Διότι θεωρούσα τίμιο να θέλω να κερδίσω πέντε δραχμές από τα κέρδη των μετοχών του Κολοκοτρώνη, δηλαδή της εταιρείας των φέριμποτ. Ο Γιώργος πίστευε πως δεν έπρεπε να προχωρήσω σε αυτό το εγχείρημα, διότι η κίνηση θα έβλαπτε την καριέρα του. Μου είπε: «Αν το μάθει ο κόσμος, βρε Λεωνίδα μου, τι θα πει για την οικογένειά μας;» Αυτό ήταν, το ζήτημα έληξε εκεί. Και για να είναι εντελώς σίγουρος, την άδεια για τα πορθμεία δεν την έδωσε στον Κολοκοτρώνη, που ήταν φίλος μου, αλλά στον Μάτσα και στον [[Μιλτιάδης Μαρινάκης|Μαρινάκη]],<ref>Μιλτιάδης: εφοπλιστής, βουλευτής της ΝΔ, ισχυρός διοικητικός παράγοντας επί σειρά ετών στον Ολυμπιακό και με μοναχοπαίδι το σημερινό [[Βαγγέλης Μαρινάκης|Βαγγέλη]]</ref> οι οποίοι θησαυρίσανε. Πηγαίναμε τα καλοκαίρια στην Αιδηψό με τις οικογένειες και μόλις φτάναμε στο φεριμπότ, ο Γιώργος με φώναζε και με παρατηρούσε: «Λεωνίδα, θα πληρώσεις εισιτήριο κανονικά. Κοίτα μην επωφεληθείς...» Είχα τις αντιρρήσεις μου, αλλά έπρεπε να ακολουθήσω την οδηγία, γιατί ο υπουργός αν το μάθαινε θα γινόταν θηρίο. Μια φορά, με το που πήγα να μπω στο καράβι, έπεσα πάνω στον Μάτσα, τον εφοπλιστή. «Τι κάνεις εκεί, Λεωνίδα; Εσύ θα πληρώσεις εισιτήριο;» μου φωνάζει. «Δεν γίνεται, κύριε Μάτσα, διότι αν το μάθει ο αδελφός μου θα έχω μπλεξίματα...» Μιλάμε για αντίτιμο τριάντα δραχμών, δηλαδή τίποτα, όμως η εντολή ήταν εντολή είτε για μία δραχμή είτε για μεγάλο ποσό. Ο Γιώργος δεν ήθελε επ' ουδενί να δώσει δικαιώματα..."''
::''Και δικαίως θα πρέπει να αποτελεί πάντοτε παράδειγμα προς μίμησιν δι' όλους ημάς τους υπολοίπους και θα είναι τιμή και υποχρέωσις κάθε ελληνικού σωματείου να προσπαθήσει να πλησιάσει το αδιαφιλονίκητο μεγαλείο του Παναθηναϊκού."''▼
▲Με θητεία το διάστημα 1954-1967, υπήρξε ο δεύτερος μακροβιότερος πρόεδρος στην [[Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς#Πρόεδροι του Συλλόγου|ιστορία του Ολυμπιακού]], ενώ αργότερα -λόγω νομικού επαγγέλματος και ποδοσφαιρικής προϋπηρεσίας
▲::''"Σαν επίσημος εκπρόσωπος του Ολυμπιακού θα ήθελα να αναγνωρίσω την ανωτερότητα του Παναθηναϊκού, ο οποίος υπήρξε και παραμένει πρωτοπόρος των αθλητικών εκδηλώσεων του τόπου μας και αποτελεί τον Σύλλογον των Πρωταθλητών, την πεμπτουσίαν του ελληνικού αθλητισμού. Και δικαίως θα πρέπει να αποτελεί πάντοτε παράδειγμα προς μίμησιν δι' όλους ημάς τους υπολοίπους και θα είναι τιμή και υποχρέωσις κάθε ελληνικού σωματείου να προσπαθήσει να πλησιάσει το αδιαφιλονίκητο μεγαλείο του Παναθηναϊκού."''
Όσο και εάν τα παραπάνω ειπώθηκαν στα πλαίσια ευγένειας και αβροφροσύνης, όντας καλεσμένος στην επέτειο της 55ετίας του Παναθηναϊκού,<ref>στην κατάμεστη αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας με κεντρικό ομιλητή τον αντιπρόεδρο της τότε κυβέρνησης [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλο]] στις 23 Μαΐου 1963, την επομένη του θανάσιμου τραυματσμού του βαλκανιονίκη στο μήκος, ιατρού και βουλευτή [[Γρηγόρης Λαμπράκης|Γρηγόρη Λαμπράκη]] στη Θεσσαλονίκη</ref> παραμένουν ενδεικτικά του τρόπου που αντιμετώπιζαν τον ανταγωνισμό και την αντιπαλότητα στο ποδόσφαιρο και γενικότερα τον αθλητισμό, οι πρωτεργάτες του στη χώρα.
Απεβίωσε σε κλινική του [[Λονδίνο]]υ στις 24 Φεβρουαρίου 1980, ένα 8μηνο πριν τον προσωπικό του αντίπαλο -ως σέντερ χαφ, ο μετέπειτα [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Κεντρικός αμυντικός (CB)|κεντρικός αμυντικός]]- στα γήπεδα [[Απόστολος Νικολαΐδης|Απόστολο Νικολαΐδη]], τον οποίο χωρίς φόβο είχε υπερασπιστεί γηραιό στα ποινικά δικαστήρια κατά τη διάρκεια της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Δικτατορίας]].<ref>''"Έχει ιδιαίτερη σημασία ότι ο Απόστολος Νικολαΐδης τελικά αθωώθηκε από το Δικαστήριο καθώς μάρτυρας θερμής υπεράσπισης ήταν ο δίκαιος και αξιοπρεπής Γεώργιος Ανδριανόπουλος (πρώην Υπουργός, Δήμαρχος Πειραιά κ.λ.π.) ο οποίος στον εμβρόντητο δικαστή είπε: «Μπροστά στον Απόστολο Νικολαΐδη ούτε αναπνοή δεν πρέπει να παίρνουμε». Ο Ανδριανόπουλος ή «ποδάρας» για φίλους και εχθρούς, ήταν ο ισχυρός από τα 5 αδέλφια..."''<br />
[[http://palaimaxoipao1908.blogspot.gr/2011/04/blog-post_26.html Για να θυμούνται οι παλιοί... και να μαθαίνουν οι νέοι...], [[Γιώργος Λιβέρης]], ιστότοπος Συλλόγου Παλαιμάχων Αθλητών Παναθηναϊκού ΑΟ</ref>
Γραμμή 64 ⟶ 66 :
* ''"Εθνική Ελλάδος • Πορεία μέσα στο χρόνο"'', Βαγγ. Μελέκογλου-Άγγ. Μενδρινός-Θοδ. Νταβέλος, ''Εκδόσεις Παπαζήση'', Αθήνα 1995, ISBN 960-0210-82-9
* ''"Ολυμπιακός • Ένα αρχείο, μία ιστορία"'', Βασίλης Α. Καρδάσης, ''Εκδόσεις Μίλητος'', Αθήνα 1998, ISBN 960-8460-09-3
* ''"Ο τελευταίος των πέντε • Ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος αφηγείται"'', Δημήτρης Α. Καπράνος, ''Εκδόσεις
* ''"80 χρόνια, 80 μορφές"'', Βασίλης Α. Καρδάσης, ''Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα'', Αθήνα 2005, ISBN 960-4420-21-6
* Βιογραφία στην εφημερ. «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ», Αθήνα 15.04.1951
| |||