Φραγκία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Νέα σελίδα: thumb|350px|Η Φραγκική Αυτοκρατορία στις αρχές του 9ου αιώνα. Η '''Φραγκία''' (Λ... |
|||
Γραμμή 25:
Στη βασιλεία του που διήρκησε 30 χρόνια (481–511) ο Χλωδοβίκος νίκησε το Ρωμαίο στρατηγό [[Συάγριος|Συάγριο]] και κατέκτησε το Βασίλειό του ([[Βασίλειο της Σουασόν]]), και νίκησε τους [[Αλεμάννοι|Αλεμάννους]] στη Μάχη του Τολμπιάκ (504) εδραιώνοντας σε αυτούς την Φραγκική ηγεμονία. Επίσης, νίκησε τους [[Βησιγότθοι|Βησιγότθους]] στη Μάχη του Βουαγιέ (507) κατακτώντας ολόκληρο το βασίλειό τους (εκτός από τη [[Σεπτιμανία]]) με την πρωτεύουσα στην [[Τουλούζη|Τουλούζ]], και κατέκτησε τους [[Βρετόνοι|Βρετόνους]] (σύμφωνα με τον [[Γρηγόριος Τουρώνης|Γρηγόριο της Τουρώνης]]) κάνοντάς τους υποτελείς της Φραγκίας. Τέλος, κατέκτησε τις περισσότερες ή όλες τις γειτονικές Φραγκικές φυλές κατά μήκος του Ρήνου και τις ενσωμάτωσε στο βασίλειό του.
Ενσωμάτωσε επίσης και τους διάφορους Ρωμαϊκούς στρατιωτικούς οικισμούς (''laeti'') όπως τους Σάξονες του Μπεσίν, τους
Οι Μεροβίγγειοι ήταν κληρονομική μοναρχία. Οι Φράγκοι βασιλιάδες ακολουθούσαν την πρακτική του διαμοιρασμού της κληρονομιάς, δηλαδή μοίραζαν τη γη μεταξύ των γιων τους. Ακόμα κι αν βασίλευαν πολλοί Μεροβίγγειοι βασιλιάδες στα ξεχωριστά βασίλεια, το βασίλειο νοούνταν ως ένα ενιαίο βασίλειο που το κυβερνούσαν συνολικά πολλοί βασιλιάδες, και που η έκβαση των γεγονότων μπορούσε να οδηγήσει στην ενοποίησή του υπό έναν και μοναδικό βασιλιά. Οι Μεροβίγγειοι βασιλιάδες κυβερνούσαν θείω δικαίω και η βασιλεία τους συμβολιζόταν από τα μακριά μαλλιά τους, και από την επευφημία τους ως βασιλιάδες στην αρχή της βασιλείας τους, όταν τους ανέβαζαν σε ασπίδα, σύμφωνα με την αρχαία Γερμανική πρακτική της εκλογής στρατιωτικού ηγέτη στη συνέλευση των πολεμιστών.
Γραμμή 89:
Ο Χλωδοβίκος Β΄, διάδοχος του Δαγοβέρτου στη Νευστρία και Βουργουνδία, που από τότε και μετά ενωμένες αλλά με διαφορετική διακυβέρνηση, ήταν ανήλικος κατά το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας του. Αυτόν έλεγχε η μητέρα του Nanthild και ο Μαγιορδόμος της Νευστρίας Erchinoald. Ο διάδοχός του Εμπροΐν, ήλεγχε το βασίλειο για τα επόμενα 15 χρόνια συνεχόμενων σχεδόν εμφυλίων πολέμων. Με το θάνατο του Σιγιβέρτου το 656 ο γιος του στάλθηκε στην Ιρλανδία, ενώ ο γιος το Γκρίμοαλντ Χιλδεβέρτος κυβέρνησε την Αυστρασία.
Τελικά ο Εμπροΐν ένωσε όλο το Φραγκικό βασίλειο για τον διάδοχο του Χλωδοβίκου Κλοθάριου Γ΄ σκοτώνοντας τον Γκρίμοαλντ και απομακρύνοντας τον Χιλδεβέρτο το 661. Όμως, οι Αυστρασιανοί απαίτησαν πάλι βασιλιά γι’ αυτούς, και ο Κλοθάριος όρισε τον μικρότερο αδελφό του Χιλδέριχο Β΄. Κατά τη βασιλεία του Κλοθάριου οι Φράγκοι επιτέθηκαν στην βορειοδυτική Ιταλία, αλλά αποκρούστηκαν από τον Βασιλιά των Λομβαρδών Γκρίμοαλντ του Μπενεβέντο κοντά στο [[Ρίβολι]].
===Κυριαρχία των Μαγιορδόμων, 687–751===
| |||
