Έττορε Μπουγκάτι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατά τη διάρκεια της εργασίας του στην Ντε Ντίτριχ ο Μπουγκάτι συνάντησε τον Εμίλ Ματίς (Émile Mathis), με τον οποίο ανέπτυξε στενή φιλία. Το 1904 οι Μπουγκάτι και Ματίς έφυγαν από την Ντε Ντίτριχ και κατασκεύασαν δικά τους οχήματα με την επωνυμία "Mathis-Hermes (Licence Bugatti)"<ref name=bio>[http://www.treccani.it/enciclopedia/ettore-bugatti_%28Dizionario-Biografico%29/ Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 15 (1972)]</ref> . Η συνεργασία τους διήρκεσε ως το 1906, οπότε οι δύο συνεταίροι αποφάσισαν να ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους. Ο Μπουγκάτι δημιούργησε ένα "κέντρο ερευνών στο Ίλλκιρχ-Γκραφενστάντεν (Illkirch-Graffenstaden), σήμερα προάστιο του [[Στρασβούργο]]υ. Εκεί κατασκεύασε μερικά πρωτότυπα σε στενή συνεργασία με την Ντόιτς (Deutz), εταιρεία που έδρευε στην [[Κολωνία]].

Το 1907 ήταν σημαντικό έτος για τη ζωή του Μπουγκάτι: Νυμφεύτηκε την Μπάρμπαρα Μαρία Τζουζεπίνα Μασκέρπα (Barbara Maria Giuseppina Mascherpa), με την οποία απέκτησαν δύο γιους και δύο κόρες. Την 1η Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους ο Μπουγκάτι υπέγραψε συμβόλαιο με την ως τότε συνεργάτιδά του εταιρεία Ντόιτς (Gasmotoren-Fabrik Deutz), στο εργοστάσιο της οποίας, στο Μύλχαϊμ της Κολωνίας δημιούργησε ένα ιδιαίτερα ελαφρύ αυτοκίνητο βάρους 300 μόνον kg, με τετρακύλινδρο οκταβάλβιδο κινητήρα 1.100 κ. εκ. και ανώτατη ταχύτητα 80 km/h),<ref name=bio/> το οποίο ύστερα από λίγο διάστημα άρχισε να κατασκευάζει υπό τη δική του επωνυμία. Δύο χρόνια αργότερα, όμως, τερμάτισε πρόωρα το συμβόλαιό του με την Ντόιτς και, με τα χρήματα της αποζημίωσής του εκμίσθωσε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο χρωμάτων στο Μολζέμ (Μολσχάιμ, Molsheim) της [[Αλσατία]]ς. Εκεί ξεκίνησε την παραγωγή του μοντέλου Τ13, την οποία επεξέτεινε τα επόμενα χρόνια. Ταυτόχρονα ανέλαβε την εξέλιξη του μοντέλου "Bébé" της [[Πεζώ]], ενώ άδειες για χρήση σχεδιαστικών καινοτομιών του Μπουγκάτι αγοράστηκαν από τις εταιρείες Rabag (στο [[Ντίσελντορφ]]), Diatto (στο [[Τορίνο]]) και Crossley (στο [[Μάντσεστερ]]).<ref name=bug/>

<!-- -->