Μεταλλουργία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 195.251.15.32 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρή... |
προσθήκη παραγράφου για την υδρομεταλλουργία και βιοϋδρομεταλλουργία |
||
Γραμμή 89:
Η παραγωγή των μετάλλων με πυρομεταλλουργικές και άλλες μεθόδους απαιτεί την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας. Επιπλέον οι μεταλλουργικές βιομηχανίες εκλύουν μεγάλες ποσότητες [[διοξείδιο του άνθρακα|διοξειδίου του άνθρακα]] και άλλων αερίων (NO<sub>''x''</sub>, SO<sub>2</sub>, κ.ά.), τα οποία προκαλούν το [[φαινόμενο του θερμοκηπίου]], την [[όξινη βροχή]] και άλλα περιβαλλοντικά προβλήματα. Αν και οι σύγχρονες μεταλλουργικές μονάδες καταναλώνουν πολύ λιγότερη ενέργεια και εκλύουν λιγότερα τοξικά αέρια σε σύγκριση με παλαιότερες παρόμοιες μονάδες, εντούτοις η κατά πολύ αυξημένη παραγωγή μετάλλων σημαίνει ότι η μόλυνση του περιβάλλοντος δεν έχει μειωθεί.
Οι υδρομεταλλουργικές και βιο-υδρομεταλλουργικές μέθοδοι αφενός επιτρέπουν την επεξεργασία των πολύ φτωχών μεταλλευμάτων ή απορριμμάτων μεταλλευτικών εκμεταλλεύσεων (πχ. τα στείρα των πυρο μεταλλουργικών κατεργασιών) και αφετέρου μπορούν να δώσουν λύσεις σε ειδικά προβλήματα. Τεχνικές εκχύλισης όπως η εκχύλιση σωρών απορριμμάτων εκμετάλλευσης (dump leaching), η εκχύλιση σε σωρούς μεταλλεύματος (heap leaching),η εκχύλιση σε στήλες (column leaching), η βιοεκχύλιση (bioleaching), η έκπλυση μετώπων μεταλλοφόρων εκμεταλλεύσεων (stope washing) και η επί τόπου εισχώρηση υπό πίεση του διαλύματος εκχύλισης στο κατάλληλα διαμορφωμένο κοίτασμα (in situ leaching) αποτελούν υδρομεταλλουργικές τεχνικές<ref>{{Cite web|url = http://www.oryktosploutos.net/2010/01/blog-post.html#.VJnWNXANA|title = Πύλη για τον Ελληνικό Ορυκτό Πλούτο: Υδρομεταλλουργία: το μέλλον της Μεταλλουργίας;}}</ref>.
Προς το τέλος του 20ού αι., η μεταλλουργία, ως τεχνολογική επιστήμη και ως βιομηχανία, θεωρήθηκε ώριμος έως ξεπερασμένος τομέας<ref>D. J. Fray, "Aspects of technology trasnfer", ''Metallurgical and Materials Transactions B'', vol. 31B, pp. 1153–1162 (2000).</ref>. Το αποτέλεσμα ήταν πολλές πανεπιστημιακές σχολές μεταλλουργίας να κλείσουν ή να αλλάξουν το πρόγραμμά τους και να μετονομαστούν σε σχολές Επιστήμης των Υλικών. Μία νέα άνοδος της τιμής των μετάλλων, και των πρώτων υλών γενικότερα, ίσως ανατρέψει αυτή την τάση.
| |||