Επιστολή Ιούδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η αρχαιότερη μαρτυρία της επιστολής πρέπει να θεωρηθεί η Β΄ επιστολή Πέτρου, αν την θεωρήσουμε ως μεταγενέστερη της επιστολής Ιούδα. Μνημονεύεται από τον Μουρατόριο κανόνα, τον [[Κλήμη Αλεξανδρείας]] ο οποίος είχε συντάξει υπόμνημα σε αυτήν, τον Τερτυλλιανό, ενώ οι Ωριγένης και Ιερώνυμος αναφέρονται στις επιφυλάξεις που υπήρχαν στην εποχή τους περί την επιστολή επειδή χρησιμοποιούσε βιβλία της απόκρυφης ιουδαϊκής γραμματείας όπως το βιβλίο Ενώχ. Ο [[Ευσέβιος Καισαρείας]] την κατατάσσει στα αντιλεγόμενα έργα. Αγνοείται από την Πεσίτα επίσης.<ref>[[#Αγουρίδης|Αγουρίδης]], σελ. 398, [[#Καραβιδόπουλος|Καραβιδόπουλος]], σελίδες 53, 441, [[#Παναγόπουλος|Παναγόπουλος]], σελ. 394.</ref> Σημαντικότερο ίσως έργο περί της Επιστολής Ιούδα είναι το φερόμενο ως του Στέργιου Σάκκου 524 σελίδων Υπόμνημά του στην Επιστολή, όπου αυτή υπομνηματίζεται εισαγωγικώς, κριτικώς, ερμηνευτικώς και θεολογικώς, εκδίδεται δε από 13 μεγαλογράμματους (μεταξύ των οποίων και δύο παπύρινοι) και 96 μικρογράμματους κώδικες.<ref>[[#Σάκκος|Σάκκος]], σελ. 199.</ref> , ενώ λαμβάνεται υπόψιν και η έμμεση παράδοση (82 εκκλησιαστικοί συγγραφείς ήτοι 54 Έλληνες, 26 Λατίνοι και 2 Σύροι) καθώς και 11 αρχαίες μεταφράσεις (2 λατινικές, 3 κοπτικές, 2 συριακές, αρμενική, αιθιοπική, σλαβονική και αραβική)<ref>[[#Σάκκος|Σάκκος]], σελ.196-198.</ref> Στο έργο υποστηρίζεται με ισχυρή αποδεικτική η γνησιότητα της Επιστολής, η χρονική προτεραιότητα της Β'Πέτρου, η μη εξάρτησή της από τα απόκρυφα και αποκρούονται οι αντίθετες απόψεις νεωτέρων μελετητών.