Ποτήρι ζέσεως: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα ποτήρια ζέσεως έχουν κατά κανόνα κυλινδρικό σχήμα, με επίπεδο πυθμένα και ειδικό στόμιο. Είναι κατασκευασμένα από ειδικό γυαλί για να αντέχουν στις μεταβολές της [[θερμοκρασία|θερμοκρασίας]] και στα χημικά αντιδραστήρια ή σπανιότερα από μέταλλο ή πλαστικό (κυρίως πολυαιθυλένιο, πολυπροπυλένιο, PTFE). Στις περισσότερες περιπτώσεις το γυαλί είναι βοριοπυριτικό [[γυαλί]] (Pyrex)<ref name=BS6523/>. Το γυαλί αυτό έχει ομοιόμορφο συντελεστή [[θερμική διαστολή|θερμικής διαστολής]] και έτσι διαστέλλεται το ίδιο προς όλες τις διευθύνσεις. Αυτός είναι ο λόγος που το γυαλί δεν σπάζει όταν μεταβάλλουμε απότομα την θερμοκρασία του. Επιπλέον, το γυαλί αυτό αντέχει στα χημικά αντιδραστήρια έτσι ώστε ούτε καταστρέφεται, ούτε εισάγει στο διάλυμα ακαθαρσίες οι οποίες θα μπορούσαν να εισέλθουν αν το γυαλί πάθαινε [[διάβρωση]]. Βέβαια, μία ελάχιστη προσβολή από τα χημικά αντιδραστήρια δεν είναι δυνατό να την αποφευχθεί, είναι όμως γνωστό ότι το Pyrex αντιστέκεται πολύ περισσότερο στα [[οξύ|οξέα]] παρά στο αποσταγμένο νερό και στα [[αλκάλια]]. Για το λόγο αυτό όταν πρέπει να αφεθεί για αρκετό καιρό αποσταγμένο νερό μέσα σε ποτήρι ζέσεως, καλό θα ήταν να οξινίζεται ελαφρώς<ref>Αναγνωστόπουλου Α.Κ., «Εργαστηριακές Ασκήσεις Ανόργανης Χημείας», 2η έκδοση, Θεσσαλονίκη, 1989.</ref>.