Νήσος Τιράν

Η Νήσος Τιράν (αραβικά : جزيرة تيران) Τζαριράτ Τιράν ή Τζεζιρέτ Τιράν η Γιοτβάτ νησί είναι νησί της Ερυθράς Θάλασσας στην είσοδο του Κόλπου της Άκαμπα. Το νησί ανήκει στην Αίγυπτο αλλά διεκδικείτε και από την Σαουδική Αραβία.

Χάρτης της περιοχής

Βρίσκεται στην είσοδο των στενών του Τιράν το οποίο διαχωρίζει την Ερυθρά Θάλασσα από τον Κόλπο της Άκαμπα. Έχει έκταση περίπου 80 τετραγωνικά χλμ. Είναι μέρος του "εθνικού πάρκου Ρας Μωάμεθ". Η οριστική κυριαρχία πάνω στο νησί Τιράν αφήνεται ασαφείς τόσο από την Αίγυπτο και τη Σαουδική Αραβία για γεωστρατηγικής λόγους. Τα Στενά του Τιράν είναι μόνο η πρόσβαση του Ισραήλ από τον Κόλπο της Άκαμπα στην Ερυθρά Θάλασσα, και ο αποκλεισμός της Αιγύπτου από τα Στενά του Τιράν στις 22 Μαΐου του 1967 από το Ισραήλ στον Πόλεμο των Έξι Ημερών.

Το Τιράν είναι στρατηγικής σημασίας στην περιοχή, καθώς αποτελεί το στενότερο τμήμα των Στενών του Τιράν, το οποίο είναι ένα σημαντικό θαλάσσιο πέρασμα για τα μεγάλα λιμάνια της Άκαμπα στην Ιορδανία και Ειλάτ στο Ισραήλ . Το Ισραήλ κατέλαβε το νησί κατά τη διάρκεια της κρίσης του Σουέζ και πάλι το 1967-1982 μετά την Πόλεμο των Έξι Ημερών. Το νησί σήμερα κατοικείται μόνο από στρατιωτικό προσωπικό από την Αίγυπτο και την Πολυεθνική δύναμη και παρατηρητές [MFO].

Ιστορία

Ο Προκόπιος ονομάζει το νησί και το ταυτίζει με το αρχαίο ελληνικό "Ιωτάβη" ( Ἰωτάβη), η οποία αποτέλεσε σημαντικό σταθμό διοδίων για τη ναυτιλία στην περιοχή. Το 473 οι Σαρακηνοί το ονομάζουν "Αρμόκεσος", κατέλαβανε το νησί και οικειοποιήθηκαν τα έσοδα, αλλά η Βυζαντινή Αυτοκρατορία το ξαναπήρε 25 χρόνια μετά και χορήγησηε στους κατοίκους του αυτονομία και υπόκειται στην καταβολή των φόρων για αγαθά που εξάγονται προς την Ινδία. Γύρω στο 534, οι Βυζαντινοί έπρεπε να το ξαναπάρουν πάλι από μια ομάδα όπου το Χρονικό της Γάζας ονομάζει έναν ανίερη αγώνα, και ορισμένοι μελετητές υποθέτουν ότι ήταν οι Εβραίοι κάτοικοι που αρνήθηκαν να πληρώσουν τους φόρους .

Οι πρώτες και τελευταίες ημερομηνίες που αναφέρονται σε σχέση με την Ιωτάβη δίνεται σε σχέση με τη συμμετοχή των επισκόπων του νησιού στα εκκλησιαστικά συμβούλια : Ο Μακάριος στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451 (του οποίου η επισκοπή αναφέρεται ότι ανήκε στην ρωμαϊκή επαρχία της Παλαιστίνα Τέρτια), και του Αναστασίου σε μια σύνοδο που πραγματοποιήθηκε στην Ιερουσαλήμ το 536.

Δεν υπάρχει καμία αναφορά του Ιοτάβη στις ισλαμικές κατακτήσεις, γεγονός που υποδηλώνει ότι από τότε το νησί ήταν ακατοίκητο.

Δεδομένου ότι δεν είναι πλέον μια κατοικημένη επισκοπή η Ιοτάπη είναι σήμερα ο τίτλος του επισκόπου εισηγμένος από την Καθολική Εκκλησία ως τιμητικός.

Η αναφορά από τον Προκόπιο σε μια αυτόνομη εβραϊκή κοινότητα στο νησί της Ιωτάπης μέχρι τον 6ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε από την Ισραηλινή ρητορική κατά τη διάρκεια της κρίσης του Σουέζ και κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά Πόλεμο των Έξι Ημερών.