Δημήτρης Κολλάτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Shantimar (συζήτηση | συνεισφορές)
Μετά την παρέμβαση του βάνδαλου που έσβησε όλη τη σελίδα αντικαθιστώντας την με μια υβριστική παράγραφο, την έφτιαξα από την αρχή
Shantimar (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο Δημήτρης Κολλάτος είναι κινηματογραφικός και θεατρικός σκηνοθέτης και συγγραφέας.
 
=== Βιογραφικό και σταδιοδρομία ===
=== <br>
Βιογραφικό και σταδιοδρομία ===
 
Γεννήθηκε στις 9 Ιουνίου 1937
 
Έγραψε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1956, ενώ ήταν μαθητής στο λύκειο
Το 1959-1960 ίδρυσε το πειραματικό θέατρο Τσέπης ανεβάζοντας, εκείνη και τις επόμενες δύο θεατρικές περιόδους,  τη "Φαλακρή τραγουδίστρια" του Ιονέσκο, το "Τέλος του παιχνιδιού" του Σάμιουελ Μπέκετ (Μαριέττα Ριάλδη, Μάκης Καβουριάρης, Γιώργος Σαλπιγγίδης, Θέμης Ζερβός) και το "Δωμάτιο" του Χάρολντ Πίντερ
 
Το 1959-1960 ίδρυσε το πειραματικό θέατρο Τσέπης ανεβάζοντας, εκείνη και τις επόμενες δύο θεατρικές περιόδους, σε ένα υπόγειο της οδού Στουρνάρη, τη "Φαλακρή τραγουδίστρια" του Ιονέσκο, το "Τέλος του παιχνιδιού" του Σάμιουελ Μπέκετ (Μαριέττα Ριάλδη, Μάκης Καβουριάρης, Γιώργος Σαλπιγγίδης, Θέμης Ζερβός) και το "Δωμάτιο" του Χάρολντ Πίντερ.
Το 1961 στο Παρίσι ανέβασε την "Ιφιγένεια εν Ταύροις"  του Ευρυπίδη στο Centre culturel (στις 07-10-1961) Πρωταγωνιστές: Arlette Baumann ; Roger Jandly ; Nicolas Ruffieux ; M.-F. Bonte ; F. Guiman.  Το γαλλικό περιοδικό "L'Express" χαρακτήρισε την παράσταση "μία άνοιξη στο γαλλικό θέατρο".
 
Το 1961 στο Παρίσι ανέβασε την "Ιφιγένεια εν Ταύροις"  του Ευρυπίδη στο Centre culturel (στις 07-10-1961) Πρωταγωνιστές: Arlette Baumann ;, Roger Jandly ;, Nicolas Ruffieux ; ,M.-F. Bonte ;, F. Guiman.  Το γαλλικό περιοδικό "L'Express" χαρακτήρισε την παράσταση "μία άνοιξη στο γαλλικό θέατρο".
 
Η Αρλέτ Μπωμάν έγινε η πρώτη του σύζυγος, από την οποία απέκτησε δύο γυιούς, τον Αλέξανδρο και τον Άλκη, και η οποία πρωταγωνίστησε σε όλες τις ταινίες του.
 
Το 1962 γύρισε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, "Αθήνα Χι Ψι Ξι", που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.  Ακολούθησε η μεσαίου μήκους "Ελιές" το 1964, που κι αυτή βραβεύτηκε.
 
Το 1966 ο "Θάνατος του Αλέξανδρου", στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αγνοήθηκε από τα επίσημα βραβεία, πήρε όμως τρία βραβεία Κριτικών (καλύτερης ταινίας, καλύτερου σεναρίου, καλύτερης μουσικής) και γνώρισε όχι μόνο καλλιτεχνική αλλά και εισπρακτική επιτυχία, αφού όταν κατάφερε επιτέλους να προβληθεί στους αθηναϊκούς κινηματογράφους έκοψε σε μία εβδομάδα, 29.900 εισιτήρια. Ο Μάνος Χατζηδάκις είχε πεί: ''«Η σημαντικωτέρα ταινία που προεβλήθη εις το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης,''αληθινά πανίσχυρη παρουσία που με άφησε άναυδον με το θάρρος και την δύναμιν
αληθινά πανίσχυρη παρουσία που με άφησε άναυδον με το θάρρος και την δύναμιν
της συλλήψεώς της, ήταν η ταινία του Δημήτρη Κολλάτου 'Ο Θάνατος του
Αλέξανδρου'. Αυτή είναι η αληθινά μεγάλη ταινία του φεστιβάλ. Ο Δημήτρης Κολλάτος είναι ο πρώτος Δραματουργός του ελληνικού κινηματογράφου»''<ref>{{Cite web|url = http://diskoryxeion.blogspot.gr/2012/10/blog-post_18.html|title = Δισκορυχείον}}</ref>. ''
Κολλάτος είναι ο πρώτος Δραματουργός του ελληνικού κινηματογράφου»''<ref>{{Cite web|url = http://diskoryxeion.blogspot.gr/2012/10/blog-post_18.html|title = Δισκορυχείον}}</ref>.
 
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία, όπου ανέβασε 20 θεατρικές παραγωγές, δημιουργώντας το "Θέατρο της Τέχνης" (Théatre de l'Art) στο ίδιο κτίριο του Σατλέ, στο Παρίσι. Εκεί παρουσίασε, μεταξύ άλλων, το έργο Philippe Pétain  και το θεατρικό έργο του "Γυναίκα του Σωκράτη" , ένα μονόλογο με πρωταγωνίστρια τη σύζυγό του Αρλέτ Μπωμάν που ανέβασα στο θέατρο Τέχνης.  Η πρεμιέρα έγινε στις 22-12-1973, Επιλέχτηκε ως καλύτερη παράσταση της χρονιάς, και παρουσιάστηκε στο θέατρο των εθνών στις Βρυξέλλες και επαναλήφθηκε τον Ιανουάριο του 1975 και το Σεπτέμβριο του 1976.
 
Γύρισε επίσης την ταινία Συμπόσιο (1972), με θέμα τον έρωτα και την ομοφυλοφιλία.
 
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1975, άρχισε να ανεβάζει μια σειρά παραστάσεων που από πολλούς θεωρήθηκαν πως έχουν ως στόχο την πρόκληση (όπως τα "Σόδομα και Γόμορρα" με γυμνό που εκείνη την εποχή έκανε σάλο) ή έστω τον πολιτικοκοινωνικό ακτιβισμό και όχι την τέχνη, όπως οι "Οι εφοπλιστές",  Άγιος Πρεβέζης που έγινε και ταινία (1982) . Το λεγόμενο "θέατρο καταγγελίας".
 
ΚέρδησεΚέρδισε ωστόσο τις συμπάθειες με τη μαχητική του στάση όσον αφορά τα δικαιώματα των αυτιστικών παιδιών, ορμώμενος από την προσωπική του εμπειρία με το γιό του Άλκη, και τη δημιουργία ειδικού χώρου στην Αίγινα για τα αυτιστικά παιδιά.
 
Στην αυτοβιογραφική ταινία "Ζωή με τον Άλκη" (1988), το ρόλο του αυτιστικού νεαρού έπαιξε ο άλλος του γιός, Αλέξανδρος Κολλάτος, που έκτοτε έγινε ηθοποιός.
 
Άλλη μια ταινία, "Κόκκινα τριαντάφυλλα σου έδωσα" (1993), μιλά όχι μόνο για την εμπειρία ενός γονιού με αυτιστικό παιδί αλλά και για την αυτοκτονία της συζύγου του Αρλέτ Μπωμάν.
 
Στο "Αλέξανδρος και Αϊσέ" (1998), πάλι με πρωταγωνιστή τον γιό του Αλέξανδρο, προσεγγίζει το θέμα της μουσουλμανικής μειονότητας μέσα από μια ερωτική ιστορία. Ενώ η "Διαθήκη του ιερέα Ζαν Μεσλιέ" (2009), επιστρέφει πάλι στο θέμα της θρησκείας και το ρόλο της εκκλησίας.
 
Στη Γαλλία το 1977 γύρισε τη μεσαίου μήκους "Η Γαλλία του Ζισκάρ", μια κριτική ματιά στη Γαλλία της δεκαετίας του '70<ref>{{Cite web|url = http://www.citwf.com/film122141.htm|title = La France de Giscard}}</ref>.
 
Στην τηλεόραση είχε για ένα χρόνο δική του εκπομπή με τίτλο: "Ο Κολλάτος χωρίς λογοκρισία".
 
Το 1989 και ξανά το 2013 έθεσε υποψηφιότητα ως ευρωβουλευτής.
 
Το 2011 δημιούργησε την Ένωση Πολιτών Πόρτα-Πόρτα, μια νέα μορφή πολιτικής παρέμβασης που οργανώνει διάφορα "χάπενινγκ" διαμαρτυρίας κατά της πολιτικής ηγεσίας, της παρέμβασης ξένων δυνάμεων στη χώρα κτλ.
 
Το 2014 επέστρεψε στον κινηματογράφο μεγύρισε την ταινία Διόνυσος, με θέμα την Ελλάδα της κρίσης<ref>{{Cite web|url = http://www.toxwni.gr/ellada/item/29171-i-ekdikisi-tou-dionysou-i-nea-tainia-tou-dimitri-kollatou|title = Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ: Η ταινία του Δημήτρη Κολλάτου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης!}}</ref> που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Σε συνέντευξή του στις 25/11/2014 δήλωσε χαρακτηριστικά "Η Τέχνη είναι σκάνδαλο! Θα πρέπει ν’ ανησυχεί τον πολίτη, ενώ η επιστήμη να τον καθησυχάζει. Σήμερα, δυστυχώς, η Τέχνη κοιμίζει το θεατή
επιστήμη να τον καθησυχάζει. Σήμερα, δυστυχώς, η Τέχνη κοιμίζει το θεατή
<nowiki> </nowiki>και η επιστήμη τον ανησυχεί!"<ref>{{Cite web|url = http://www.thessalonikicityguide.gr/?MDL=pages&SiteID=4904|title = Συνέντευξη στην Εύα Μαρά, 25/11/2014}}</ref>
 
=== Θεατρικές σκηνοθεσίες ===
1959-1962   Αθήνα με το πειραματικό θέατρο Τσέπης
"* Φαλακρή τραγουδίστρια" του Ιονέσκο, το
"* Τέλος του παιχνιδιού" του Σάμιουελ Μπέκετ (Μαριέττα Ριάλδη, Μάκης Καβουριάρης, Γιώργος Σαλπιγγίδης, Θέμης Ζερβός)
"* Δωμάτιο" του Χάρολντ Πίντερ
* Ιφιγένεια εν Ταύροις
 
Ιφιγένεια εν Ταύροις
 
Παρίσι
Γραμμή 81 ⟶ 88 :
 
=== Βιβλία ===
* 1956 Δέκα ερωτικά ποιήματα
* 1964, ανατ. 1978   Οι ελιές (διηγήματα), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
 
* 1971 Δέκα ερωτικά ποιήματα εμπνευσμένα από τη Σαπφώ
1964, ανατ. 1978   Οι ελιές (διηγήματα), Βιβλιοπωλείον της Εστίας
* 1972   Καπετάν Αντώνης: ο τελευταίος των Ελλήνων (μυθιστόρημα), Εκδόσεις Γκοβόστη
1971 Δέκα ερωτικά ποιήματα εμπνευσμένα από τη Σαπφώ
* 1975 Η γυναίκα του Σωκράτη (θεατρικό έργο), Πλειάς
 
* 1986    Η ζωή με τον Άλκη
1972   Καπετάν Αντώνης: ο τελευταίος των Ελλήνων (μυθιστόρημα), Εκδόσεις Γκοβόστη
* 1980 Ψάχνοντας την Πηνελόπη (διήγημα)
1975 Η γυναίκα του Σωκράτη (θεατρικό έργο), Πλειάς
* Η Γαλλία του Ζισκάρ (διηγήματα)
 
<nowiki> </nowiki>
1986    Η ζωή με τον Άλκη
<nowiki> </nowiki> * Αυτό το παιδί είναι μόνο του: επιλογή κειμένων για τον πρώιμο νηπιακό αυτισμό (μελέτη)
 
* Η ζωή με τον Άλκη (θεατρικό έργο)
1980 Ψάχνοντας την Πηνελόπη (διήγημα)
* 2002    Η γυναίκα του Σωκράτη (θεατρικό έργο),επανέκδοση Πελασγός
 
* 2006    Οι ελιές (επανέκδοση) Εκδόσεις Καστανιώτη
Η Γαλλία του Ζισκάρ (διηγήματα)
<nowiki> </nowiki> Αυτό το παιδί είναι μόνο του: επιλογή κειμένων για τον πρώιμο νηπιακό αυτισμό (μελέτη)
 
Η ζωή με τον Άλκη (θεατρικό έργο)
2002    Η γυναίκα του Σωκράτη (θεατρικό έργο),επανέκδοση Πελασγός
2006    Οι ελιές (επανέκδοση) Εκδόσεις Καστανιώτη
 
=== Πηγές ===
* [[:fr:Dimítris_Kollátos|Γαλλική Βικιπαίδεια]]
* [[imdbname:0464166|ΙΜDB]]
 
* [http://www.gfc.gr/index.php?option=com_wrapper&Itemid=154&lang=en Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου]
[[imdbname:0464166|ΙΜDB]]
* [http://www.ishow.gr/person.asp?guid=2C17A9D6-F2DE-4EFF-B53F-35D2FFA4D23B βιογραφικό στο i-show]
 
* [http://www.protoporia.gr/author_info.php?authors_id=906972 Πρωτοπορία]
[http://www.gfc.gr/index.php?option=com_wrapper&Itemid=154&lang=en Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου]
* Peter Cowie World Filmography
 
* Vrasidas Karalis, A History of Greek Cinema (2012)
[http://www.ishow.gr/person.asp?guid=2C17A9D6-F2DE-4EFF-B53F-35D2FFA4D23B βιογραφικό στο i-show]
* [http://www.exostispress.gr/Article/dimitris-kollatos--i-ellada-se-pligonei-sinexeia-0 Συνέντευξη στον "Εξώστη"]
 
[http://www.protoporia.gr/author_info.php?authors_id=906972 Πρωτοπορία]
 
Peter Cowie World Filmography
 
Vrasidas Karalis, A History of Greek Cinema (2012)
 
[http://www.exostispress.gr/Article/dimitris-kollatos--i-ellada-se-pligonei-sinexeia-0 Συνέντευξη στον "Εξώστη"]
 
=== Παραπομπές ===