Μαρκιανή Βιβλιοθήκη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Μαρκιανή Βιβλιοθήκη''' της [[Βενετία|Βενετίας]]ς (''Biblioteca nazionale Marciana''), που οφείλει το όνομα της στον προστάτη άγιο της πόλης [[Ευαγγελιστής Μάρκος|Μάρκο]], θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες δημόσιες βιβλιοθήκες της [[Ιταλία|Ιταλίας]]ς και είναι περίφημη για την συλλογή ελληνικών και λατινικών χειρογράφων που κατέχει. Βρίσκεται εγκατεστημένη σε ένα από τα ομορφότερα αναγεννησιακά κτήρια της πλατείας Αγίου Μάρκου.

Σύμφωνα με το επίσημο ιστορικό της Βιβλιοθήκης, <ref>Ιστοσελίδα της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης, [http://marciana.venezia.sbn.it/la-biblioteca/la-storia-e-il-patrimonio/storia storia].</ref> οι εργασίες ανέγερσης του κτηρίου ξεκίνησαν το 1536 από τον αρχιτέκτονα και γλύπτη [[Τζάκοπο Σανσοβίνο]],<ref>Από το όνομα του αρχιτέκτονα της η Μαρκιανή Βιβλιοθήκη ονομάζεται επίσης ''Libreria Sansoviniana'' (βιβλιοθήκη του Σανσοβίνου). </ref> συνεχίσθηκαν μετά τον θάνατο του τελευταίου από τον [[Βιτσέντζο Σκαμότσι]] και αποπερατώθηκαν το 1582. Το εσωτερικό του διακοσμήθηκε από τους μεγάλους καλλιτέχνες της [[Βενετική Σχολή|Βενετικής Σχολής]].

Από το 1362, ο ποιητής [[Πετράρχης]] είχε ήδη προτείνει την ίδρυση μιας δημόσιας βιβλιοθήκης στην Βενετία και προς το σκοπό αυτό κληροδότησε στην πόλη την προσωπική του συλλογή βιβλίων. Το σχέδιο όμως αυτό δεν πραγματοποιήθηκε αμέσως, αλλά αρκετές δεκαετίες αργότερα, όταν (το 1468) ο [[Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος|Καρδινάλιος Βησσαρίων]] πρόσφερε και την δική του συλλογή λατινικών και ελληνικών χειρογράφων (υπό τον όρο, λέγεται, να αποδοθούν στην Ελλάδα όταν κάποτε αυτή θα απελευθερωνόταν - όρος που φυσικά δεν τηρήθηκε ποτέ)<ref>Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, λήμμα ''Μαρκιανή Βιβλιοθήκη'' (όπου αναφέρεται ως πηγή της πληροφορίας αυτής, δηλαδή περί υποχρέωσης απόδοσης των χειρογράφων στην Ελλάδα, ο [[Αμπέλ Φρανσουά Βιλλμαίν]] - [http://fr.wikipedia.org/wiki/Abel-Fran%C3%A7ois_Villemain Abel-François Villemain]).</ref>

Μεταξύ των ετών 1500 και 1700 στην αρχική συλλογή του Βησσαρίωνος προστέθηκαν οι πλούσιες βιβλιοθήκες επιφανών οικογενειών της Βενετίας (Κονταρίνι, Ρεκανάτι, Φορτσέτι, Νάνι κ.ά.), ενώ αργότερα ενσωματώθηκαν σ' αυτήν και οι βιβλιοθήκες πολλών κατηργημένων μοναστηριών.

Μεταξύ των χειρογράφων της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης υπάρχουν τουλάχιστον 1.200 βυζαντινά χειρόγραφα. Προέρχονται κυρίως από τις συλλογές του Καρδιναλίου Βησσαρίωνος, του Φραντσέσκο Μπάρμπαρο, των αδελφών Γριμάνι, του Τζιάκομο Κονταρίνι, καθώς και από συλλογές μοναστηριακών βιβλιοθηκών και άλλων Ιταλών μικροσυλλεκτών. Περιλαμβάνουν Ευαγγελιστάρια, λεξικά και αρχαία κείμενα ιστορικού, φιλοσοφικού, γεωγραφικού, ποιητικού, ρητορικού κ.τ.λ. περιεχομένου. Μεταξύ αυτών περίοπτη θέση κατέχουν τα δύο διάσημα χειρόγραφα της [[Ιλιάδα|Ιλιάδος]], γνωστά και ως κώδικες [[Κώδικας Venetus A|Venetus A]] και '''Venetus B'''.<ref>Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, ''Ελληνικά Χειρόγραφα στη Μαρκιανή Βιβλιοθήκη από Βενετσιάνικες Συλλογές'', 1994, ISBN: 9789608546158</ref>

[[κατηγορίαΚατηγορία:Βιβλιοθήκες στην Ιταλία]]