Ασπρούλα Κοζάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το χωριό πριν πολλά χρόνια ανήκε στην περιοχή Ανασελίτσης. Είχε το όνομα Βελίστη και η ιστορία γράφει ότι ονομάστηκε έτσι από έναν Τούρκο πασά που διοικούσε το χωριό επί Τουρκοκρατίας και μετά το θανατό του, γύρω στο 1927, πήρε το όνομα Ασπρούλα που έχει μέχρι και σήμερα. Ο πληθυσμός της Ασπρούλας μειώνεται με τρομερά γρήγορους ρυθμούς. Ενδεικτικά να αναφερθεί ότι η Ασπρούλα μεταξύ του 1930 με 1960 είχε πληθυσμό 800 άτομα περίπου. Έπειτα από το 1930 μέχρι το 1960 ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 500 περίπου άτομα. Τέλος από το 1960 μέχρι σήμερα ο πληθυσμός έχει μειωθεί στους 70 περίπου κατοίκους και συνεχίζει να μειώνεται. Αυτό το φαινόμενο αποδίδεται κυρίως στο αίσθημα αστυφιλίας που διακατέχει τους σύγχρονους ανθρώπους. Επίσης το ορεινό κλίμα είναι πολλές φορές δύσκολο για τους περισσότερους ανθρώπους λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών και της δύσκολης πρόσβασης τον χειμώνα λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών που επικρατούν στην περιοχή κατά τους χειμερινούς και φθινοπωρινούς μήνες. Επίσης πλέον πολύ λίγος κόσμος ασχολείται με τη γεωργία. Και το μόνο επάγγελμα που μπορεί να ασκήσει κανείς στην συγκεκριμένη περιοχή είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία.

 

 

Κοντά στο σημερινό χωριό και συγκεκριμένα στο λόφο «Κτήριο», που υψώνεται στη συμβολή του ρέματος «Βαθύλακκος» με τον ποταμό Βέλο, παραπόταμο του Αλιάκμονα, μαρτυρείται από επιφανειακά αρχαιολογικά ευρήματα η ύπαρξη αρχαίου οικισμού-φρουρίου<ref> Δημ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της ρωμαϊκής επαρχίας Μακεδονίας (Το τμήμα της σημερινής Δυτικής Μακεδονίας), Θεσσαλονίκη 1989 (Έκδοση της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών), σ. 120</ref>. Επίσης, αρχαιολογικά ευρήματα έχουν επισημανθεί στο διπλανό λόφο «Παλιόκαστρο» που βρίσκεται στην κτηματική περιοχή του Μεσόλογγου<ref> Δημ. Κ. Σαμσάρης, ό.π., σ. 121</ref>.