Λεβίδι Αρκαδίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ιστορία, τέκνα του Λεβιδίου
ιστορία, τέκνα του Λεβιδίου
Γραμμή 19:
|Υψόμετρο =860
}}
Το '''Λεβίδι''' είναι μεγάλος ορεινός οικισμός του [[Νομός Αρκαδίας|νομού Αρκαδίας]] και είναι χτισμένο στις ανατολικές πλαγιές του Μαινάλου σε υψόμετρο 850 μ., 25 χλμ. βόρεια από την [[Τρίπολη Αρκαδίας|Τρίπολη]], στην πρώην επαρχία [[Επαρχία Μαντινείας|Μαντινείας]]. Παλιότερα ήταν έδρα του Δήμου Ορχομενού, αργότερα ήταν αυτοτελής Δήμος Λεβιδίου και σήμερα υπάγεται στον Δήμο Τρίπολης. Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και το εμπόριο. Αλλά από τις αρχές του εικοστού αιώνα παρατηρείται και διευρύνεται μια κοινωνική μετατόπιση προς τα στοιχεία της αστικοποίησης, γιατί υπάρχει η τάση για πανεπιστημιακές σπουδές (που ενισχύθηκε με την κτηνοτροφίαίδρυση του Γυμνασίου Λεβιδίου) και αντίστοιχη επαγγελματική δραστηριότητα, αν και πολλοί δραστηριοποιούνται και σε άλλες πόλεις και στο εξωτερικό, όπως δικηγόροι, γιατροί, εκπαιδευτικοί κλπ. Το Λεβίδι είναι κεφαλοχώρι του νομού Αρκαδίας. Οριοθετείται από ένα ελατόδασος, στους πρόποδες, σχεδόν, του [[Μαίναλο|Μαινάλου]]. Στην κεντρική πλατεία του βρίσκονται μαγαζιά και καφενεία. Έχει θέα προς το Μαίναλο, το λόφο της Ανάληψης, το [[Αρτεμίσιο όρος]] και το [[Χελμός|Χελμό]]. Τα πολλά αρχοντικά του, πετρόχτιστα και καμαρωτά, μαρτυρούν την σημασία του Λεβιδίου και την εμπορικότητά του. Εκτός από τις πανελλήνιες εθνικές εορτές, εορτάζεται στις 14 Απριλίου η μάχη του Λεβιδίου (1821). Στις 23 Αυγούστου (εορτή της Παναγίας στο εξωκκλήσι της Παναγίας) γίνονται εμπορικό πανηγύρι, συνάντηση αποδήμων Λεβιδιωτών και εορταστικές εκδηλώσεις.
 
==Ιστορία==
Στην αρχαιότητα κοντά στο σημείο όπου είναι χτισμένο το Λεβίδι υπήρχε ναός της Ύμνιας Αρτέμιδας. Στα ερείπια του ναού αυτού χτίστηκε (και με υλικά του ναού) το βυζαντινό εξωκκλήσι της Παναγίας, το οποίο πιστεύεται ότι ήταν καθολικό παλιάς Μονής της Θεοτόκου. Το Λεβίδι έχει τρεις εκκλησίες, του Ιωάννου του Ποδρόμου, του Αγίου Γεωργίου και των Ταξιαρχών, ενώ υπάρχουν και εξωκκλήσια, της Παναγίας (γιορτάζει στις 23 Αυγούστου), Αγίας Παρασκευής, Αγίου Τρύφωνος, Αναλήψεως, Αγ. Μαρίνης.
 
Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς δημιουργήθηκε ο οικισμός. Σύμφωνα με μαρτυρίες το 1700 κατοικούσαν στο Λεβίδι 300 άτομα γεγονός που φανερώνει ότι οι συνθήκες στην περιοχή κατά την Τουρκοκρατία ήταν ευνοϊκότερες από ότι σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου.
Γραμμή 42:
-Αποστολόπουλος Αθανάσιος: Διικηγόρος
 
-Ζης, Σωτήριος: Ιερέας Ι. Ναού Τιμίου Προδρόμου
 
-Κουτσουράκης, Δημήτριος: Ιερέας Ι.Ναού Τιμίου Προδρόμου
Γραμμή 57:
 
-Κουτσουράκης, Βασίλειος: Ιατρός
 
-Μπουρνάζος, Κωνσταντίνος: Έμπορος
 
-Γκιντώνης Ηλίας: ΄Εμπορος
 
-Ζης, Αθανάσιος: Φαρμακοποιός
Γραμμή 67 ⟶ 71 :
 
-Αναγνωστόπουλος, Ναπολέων: Φαρμακοποιός
 
-Κολοτούρος, Βασίλειος: ΄Εμπορος
 
-Ψαρούλη, Γεωργία: Δασκάλα