Λεβίδι Αρκαδίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Λεβίδι''' είναι μεγάλος ορεινός οικισμόςκωμόπολη του [[Νομός Αρκαδίας|νομού Αρκαδίας]] και είναι χτισμένοχτισμένη στις ανατολικές πλαγιές του Μαινάλου σε υψόμετρο 850 μ., 25 χλμ. βόρεια από την [[Τρίπολη Αρκαδίας|Τρίπολη]], στην πρώην επαρχία [[Επαρχία Μαντινείας|Μαντινείας]]. Παλιότερα ήταν έδρα του Δήμου Ορχομενού, αργότερα ήταν αυτοτελής Δήμος Λεβιδίου και σήμερα υπάγεται στον Δήμο Τρίπολης. Οι κάτοικοί τουτης ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και το εμπόριο. Αλλά από τις αρχές του εικοστού αιώνα παρατηρείται και διευρύνεται μια κοινωνική μετατόπιση προς τα στοιχεία της αστικοποίησης, γιατί υπάρχει η τάση για πανεπιστημιακές σπουδές (που ενισχύθηκε με την ίδρυση του Γυμνασίου Λεβιδίου) και αντίστοιχη επαγγελματική δραστηριότητα, αν και πολλοί δραστηριοποιούνται και σε άλλες πόλεις και στο εξωτερικό, όπως δικηγόροι, γιατροί, εκπαιδευτικοί κλπ. Το Λεβίδι είναι κεφαλοχώρι του νομού Αρκαδίας. Οριοθετείται από ένα ελατόδασος, στους πρόποδες, σχεδόν, του [[Μαίναλο|Μαινάλου]]. Στην κεντρική πλατεία βρίσκεται το άγαλμα του βρίσκονταιΑναγνώστη μαγαζιάΣτριφτόμπολα που ήταν ανηψιός του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και έπεσε στην πρώτη μάχη του Λεβιδίου (14 Απριλίου 1821). Η πλατεία αποτελεί τόπο συνάντησης των Λεβιδιωτών, ενώ γύρω από την πλατεία βρίσκονται παντοπωλεία, ταβέρνες, καφενεία. ΈχειΟι ταβέρνες ακολουθούν κυρίως την τοπική αρκαδική κουζίνα, υπάρχουν καταστήματα με τοπικά προϊόντα και γλυκά Η πλατεία έχει θέα προς το Μαίναλο, το λόφο της Ανάληψης, το [[Αρτεμίσιο όρος]] και το [[Χελμός|Χελμό]]. Τα πολλά αρχοντικά του, πετρόχτιστα και καμαρωτά, μαρτυρούν την σημασία του Λεβιδίου και την εμπορικότητά του. Εκτός από τις πανελλήνιες εθνικές εορτές, εορτάζεται στις 14 Απριλίου η μάχη του Λεβιδίου (1821). Στις 23 Αυγούστου (εορτή της Παναγίας στο εξωκκλήσι της Παναγίας) γίνονται εμπορικό πανηγύρι, συνάντηση αποδήμων Λεβιδιωτών και εορταστικές εκδηλώσεις. Στο Λεβίδι δραστηριοποιούνται ο Φιλοτεχνικός Σύλλογος και ο αθλητικός Σύλλογος "Ορχομενός". Στην Αθήνα υπάρχει ο Σύλλογος Λεβιδιωτών Αττικής " Αλέξανδρος Παπαναστασίου", ενώ Σύλλογος Λεβιδιωτών υπάρχει και στην Τρίπολη. Αλλά και σε πολλές χώρες του εξωτερικού οι Λεβιδιώτες που ζούν εκεί έχουν δημιουργήσει Συλλόγους.

Στην αρχαιότητα κοντά στο σημείο όπου είναι χτισμένο το Λεβίδι υπήρχε ναός της Ύμνιας Αρτέμιδας. Στα ερείπια του ναού αυτού χτίστηκε (και με υλικά του ναού) το βυζαντινό εξωκκλήσι της Παναγίας, το οποίο πιστεύεται ότι ήταν καθολικό παλιάς Μονής της Θεοτόκου. Το Λεβίδι έχει τρεις εκκλησίες, του Ιωάννου του ΠοδρόμουΠροδρόμου, του Αγίου Γεωργίου και των Ταξιαρχών, το παρεκκλήσιο Αγίου Παντελεήμονος(ανήκει στον ι. Ναό του Ιωάννου του Προδρόμου), ενώ υπάρχουν και εξωκκλήσια, της Παναγίας (γιορτάζει στις 23 Αυγούστου), Αγίας Παρασκευής, Αγίου Τρύφωνος, Αναλήψεως, Αγ. Μαρίνης.

Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς δημιουργήθηκε ο πρώτος οικισμός. Σύμφωνα με μαρτυρίες το 1700 κατοικούσαν στο Λεβίδι 300 άτομα γεγονός που φανερώνει ότι οι συνθήκες στην περιοχή κατά την Τουρκοκρατία ήταν ευνοϊκότερες από ότι σε άλλες περιοχές της Πελοποννήσου.

Λίγο μετά την έναρξη της ελληνικής επανάστασης του 1821 συγκεντρώθηκαν στο Λεβίδι στρατιωτικά σώματα με επικεφαλής ντόπιους οπλαρχηγούς (Π.Αρβάλης, Γ.Μπηλίδας, Κωνσταντίνος Πετιμεζάς κ.α.). Ο τουρκικός στρατός προσπάθησε να διαλύσει τους επαναστάτες αλλά, αποκρούστηκεαλλά αυτοί αντέταξαν σθεναρή αντίσταση και κατέφυγεμετά στηντη μάχη στο Λεβίδι καταδίωξαν τους Τούρκους προς του Σίνα και τους απώθησαν προς την ΤριπολιτσαΤρίπολη. Στη μάχη αυτή σκοτώθηκε ο οπλαρχηγός [[Αναγνώστης Στριφτόμπολας]] του οποίου το άγαλμα (που πιθανολογείται πως φιλοτεχνήθηκε από το γλύπτη Γ.Φυτάκη) υπάρχει στην κεντρική πλατεία του Λεβιδιού. Αυτή η μάχη στις 14 Απριλίου 1821 και η νίκη ήταν το πρώτο σημαντικό γεγονός του Αγώνα, που είχε ιδιαίτερη απήχηση στη δημοτική ποίηση (το τραγούδι του Λεβιδίου), σε ποιητές (π.χ. το ποίημα του Παν. Ιατρίδη) και σε συγγραφείς (π.χ. την αναφέρουν ο Φωτάκος στα Απομνημονεύματά του, ο ιστορικός της φιλοσοφίας Κωνσταντίνος Κούμας κ.ά.). Το 1826 έγινε η δεύτερη μάχη του Λεβιδίου εναντίον των Τούρκων και των Αιγυπτίων και έπεσε στο πεδίο της μάχης ο Καπετάν ΑλεξηςΑλέξης Νικολάου. Στο Λεβίδι λειτούργησαν ελληνικό σχολείο και σχολαρχείο, δημοτικό σχολείο, ενώ από την δεκαετία του 1930 και γυμνάσιο σε κτήριο που προοριζόταν για Γεωργική Σχολή. Δυστυχώς δεν έχει δοθεί προσοχή από τις αρμόδιες αρχές στο εγκαταλελειμμένο κτήριο του Γυμνασίου Λεβιδίου, που αποτελεί μνημείο της νεοελληνικής αχριτεκτονικήςαρχιτεκτονικής της δεκαετίας του 1930, όταν υπήρχε ειδικό πρόγραμμα κατασκευής σχολικών κτηρίων (ίσως είναι έργο του αρχιτέκτονα Παπανικολάου).

-Αποστολόπουλος Γεώργιος Τρ.: Ιατρός

-Αποστολόπουλος Αθανάσιος: ΔιικηγόροςΔικηγόρος

-Ζης, Σωτήριος: Ιερέας, Εφημέριος Ι. Ναού Τιμίου Προδρόμου

-Κουτσουράκης, Δημήτριος: Ιερέας, Εφημέριος Ι.Ναού Τιμίου Προδρόμου

-Κατσαρός, Ιωάννης: Ιερέας, Εφημέριος Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου

-Πραγκαστής, Κωνσταντίνος: Ιερέας, Εφημέριος Ι.Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών

-ΨαρούληΠαπαναστασίου, Γεωργία: Δασκάλα

-ΚουτσουράκηςΗλιακόπουλος, Παναγιώτης: Καθηγητής Θεολόγος

-Δραβίλας, Φώτιος Θεοδ.: Υποθηκοφύλακας