Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Σάββας ο Ηγιασμένος''' γεννήθηκε το [[439]] στην [[Μουταλάσκη]] της [[Καππαδοκία|Καππαδοκίας]], σήμερα προάστιο της [[Καισάρεια (Καππαδοκία)|Καισάρειας]], και δεκαοκτώ ετών πήγε στην [[Ιερουσαλήμ]]. Εκεί ο [[Ευθύμιος ο Μεγάλος]] θα τον οδηγήσει στο [[κοινόβιο]] του Θεόκτιστου. Το [[473]] κι αφού πεθάνει ο Ευθύμιος ακολούθησε τον ερημιτισμό. Στη συνέχεια και καθώς υποχρεώθηκε να γίνει κληρικός από τον [[Σαλλούστιος Ιεροσολύμων|Σαλλούστιο Ιεροσολύμων]] ανέλαβε και τη διοίκηση των κοινοβίων και λαυρών. Θα ιδρύσει διάφορα κοινόβια και λαύρες : με πιο γνωστά το κοινόβιο της ''Μεγάλης Λαύρας'' (ή ''Mar Saba'') το [[483]] δέκα χιλιόμετρα ανατολικά της [[Βηθλεέμ]], και το του Σπηλαίου. Συνολικά θα ιδρύσει τέσσερις λαύρες, έξι μοναστήρια, και τέσσερα άσυλα.<ref>Γεώργιος Φλορόφσκυ, Οι Βυζαντινοί ασκητικοί και πνευματικοί πατέρες, μτφρ. Παναγιώτη Πάλλη, εκδ. Π. Πουρναράς , Θεσσαλονίκη 1992, σελ. 208.</ref>

[[File:Marsava.jpg|thumb|left|Η Μεγάλη Λαύρα Σάββα του Ηγιασμένου της [[Δυτική Όχθη|Δυτικής Όχθης]], [[Παλαιστίνη]]]]

 

Ο Σάββας είχε εμπλακεί και στις θεολογικές διαμάχες της εποχής του ενεργά και θα υποστηρίξει τις αποφάσεις της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου κατά των [[Μονοφυσιτισμός|Μονοφυσιτών]] και κατά των [[Ωριγένης|Ωριγενιστών]]. Μάλιστα θα μεταβεί και δύο φορές στην [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινή]] πρωτεύουσα με σκοπό να υποστηρίξει Εκκλησιαστικά ζητήματα: η πρώτη φορά ήταν το [[501]] και συνάντησε τον αυτοκράτορα [[Αναστάσιος Δίκορος|Αναστάσιο]] και τη δεύτερη, το [[531]] τον [[Ιουστινιανός|Ιουστινιανό]]. Η δεύτερη αυτή επίσκεψή του συνδεόταν με τις καταστροφές που οι [[Σαμαρείτες]] είχαν επιφέρει σε χριστιανικούς ναούς μετά από εξέγερσή τους που εκδηλώθηκε στα [[529]] επειδή αντιδρούσαν στον βίαιο εκχριστιανισμό τους:<ref> Robert Browning, «Μέτρα εναντίον των εθνικών και των αιρετικών μειονοτήτων», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. Ζ’ (1978), σελ. 158–159.</ref> Όταν έφτασε στην [[Κωνσταντινούπολη]] του απηύθυνε αίτημα για να ενισχύσει οικονομικά την ανοικοδόμηση και αποκατάσταση των κατεστραμμένων από την Σαμαρειτική εξέγερση ναών, να βοηθήσει τους χειμαζόμενους χριστιανικούς πληθυσμούς , να ιδρύσει νοσοκομείο στην Ιερουσαλήμ και να χτίσει κάστρο στην έρημο όπου θα προσέφευγαν για να προστατευτούν οι μοναχοί από τις ληστρικές επιθέσεις των Σαρακηνών. <ref> Φώτιος Παπανικολάου, Η έρημος και η πόλη στην ασκητική γραμματεία των τριών πρώτων αιώνων, εκδ. Π. Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2000, σελ. 341–342.</ref>