Ναόμι Κλάιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 18:
==Εργογραφία μεταφρασμένη στα ελληνικά==
Το βιβλίο "No logo" εκδόθηκε το 2000 και, για πολλούς, αποτελεί το μανιφέστο του κινήματος κατά της κορπορατικής παγκοσμιοποίησης. Σε αυτό, η Κλάιν επιτίθεται στην κουλτούρα του καταναλωτισμού των προϊόντων ετικέτας και στην εξάπλωση των μεγάλων επιχειρήσεων. Κατηγορεί πολλές μεγάλες επιχειρήσεις ότι εκμεταλλεύονται με ανήθικο τρόπο τους εργαζόμενούς τους στις φτωχότερες χώρες του κόσμου επιδιώκοντας μεγαλύτερα κέρδη. Σε αυτό το βιβλίο, η Κλάιν άσκησε τόσο δριμεία κριτική στη Nike, που εκείνη δημοσίευσε μια αναλυτική απάντηση. Το ''No Logo'' έγινε παγκόσμιο bestseller, πουλώντας πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα σε 28 γλώσσες.
Το βιβλίο "Φράχτες και παράθυρα" εκδόθηκε το 2002 και περιλαμβάνει μια συλλογή άρθρων και λόγων που έγραψε η Κλάιν για το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης.
Τρίτο βιβλίο της Ναόμι, "Το Δόγμα του Σοκ", εκδόθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2007, μεταφράστηκε σε 28 γλώσσες και έγινε διεθνές bestseller. Το βιβλίο υποστηρίζει ότι οι πολιτικές του ελεύθερου εμπορίου που πρεσβεύει ο Milton Friedman και η Σχολή Οικονομίας του Πανεπιστημίου του Σικάγο έχουν εφαρμοστεί σε χώρες όπως η Χιλή υπό τον Πινοσέτ, η Πολωνία, η Ρωσία του Γέλτσιν, και οι Ηνωμένες Πολιτείες (για παράδειγμα, ιδιωτικοποίηση των δημόσιων σχολείων της Νέας Ορλεάνης μετά τον τυφώνα Κατρίνα). Το βιβλίο συνεχίζει υποστηρίζοντας ότι πολιτικές πρωτοβουλίες (για παράδειγμα, η ιδιωτικοποίηση της οικονομίας του Ιράκ μετά την επέμβαση των Η.Π.Α.) επιβλήθηκαν βιαστικά ενώ οι πολίτες αυτών των χωρών ήταν σε κατάσταση σοκ από φυσικές καταστροφές, αναταραχές, ή ξένες επεμβάσεις.
Κεντρικό θέμα στο βιβλίο είναι η παραδοχή ότι εκείνοι που επιθυμούν να υλοποιήσουν μη δημοφιλείς πολιτικές ελεύθερης αγοράς, το επιτυγχάνουν συστηματικά εκμεταλλευόμενοι συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που ακολουθούν μεγάλες καταστροφές, οικονομικές, πολιτικές, στρατιωτικές, ή φυσικές. Προτείνεται ότι όταν μια κοινωνία περνάει ένα μεγάλο 'σοκ', υπάρχει ευρέως διαδεδομένη η επιθυμία για γρήγορη και αποφασιστική αντίδραση, προκειμένου να διορθωθεί η κατάσταση. Αυτή η επιθυμία για άμεση ενέργεια παρέχει την ευκαιρία σε αδίστακτους κύκλους να υλοποιήσουν πολιτικές που ξεπερνούν τις νόμιμες δράσεις αντιμετώπισης της κρίσης. Σύμφωνα με το βιβλίο, όταν η βιασύνη για δράση σημαίνει ότι οι διαδικαστικές λεπτομέρειες θα περάσουν απαρατήρητες, τότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να επιβληθούν μη δημοφιλείς και άσχετες πολιτικές. Μάλιστα υποστηρίζεται ότι σε μερικές περιπτώσεις οι καταστάσεις που οδηγούν στο σοκ μπορεί να είναι κατασκευασμένες.
Η Κλάιν προσδιορίζει το 'δόγμα του σοκ', αναφερόμενη στον
== Έργα της συγγραφέως ==
| |||