Διφθερίτιδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''διφθερίτιδα''' προκαλείται από το {{ασαφές|corynebacterium diphtheriae}}. Mεταδίδεται με τα σταγονίδια της αναπνοής από ασθενείς, από φορείς και σπανιότερα με μολυσμένα τρόφιμα ή αντικείμενα.Η λοιμογόνος δύναμή του εξαρτάται από την επιμόλυνσή του από λυσιγόνο βακτηριοφάγο που περιέχει γονίδιο υπεύθυνο για παραγωγή της τοξίνης<ref>http://www.emedi.gr</ref><ref> Office of Laboratory Security, Public Health Agency of Canada Corynebacterium diphtheriae Material Safety Data Sheet. January 2000</ref>. Η νόσος που προκαλεί χαρακτηρίζεται από πονόλαιμο, χαμηλό πυρετό, και μια προσκολλημένη μεμβράνη (μια ψευδομεμβράνη) στις αμυγδαλές, στο φάρυγγα και / ή στη ρινική κοιλότητα<ref> Ryan KJ, Ray CG (editors) (2004).Sherris Medical Microbiology (4th ed.). McGraw Hill. pp. 299–302. ISBN 0-8385-8529-9</ref>. Μια ηπιότερη μορφή της διφθερίτιδας μπορεί να περιορίζεται στο δέρμα. Οι λιγότερο κοινές συνέπειες περιλαμβάνουν μυοκαρδίτιδα (περίπου 20% των περιπτώσεων)<ref>Havaldar, PV; Sankpal MN, Doddannavar RP. (2000). "Diphtheritic myocarditis: clinical and laboratory parameters of prognosis and fatal outcome." Annals of Tropical Paediatrics 20 (3): 209–15.. PMID 11064774</ref> και περιφερική νευροπάθεια (περίπου 10% των περιπτώσεων).<ref>Solders, G; Nennesmo I, Persson A. (1989). "Diphtheritic neuropathy, an analysis based on muscle and nerve biopsy and repeated neurophysiological and autonomic function tests". J Neurol Neurosurg Psychiatry 52 (7): 876–80.. doi:10.1136/jnnp.52.7.876. PMC 1031936.P MID 2549201</ref>. Η διφθερίτιδα είναι μια μεταδοτική ασθένεια που μεταδίδεται από την άμεση φυσική επαφή ή με τα εκκρίματα του ρινοφάρυγγα ασθενών και υγιών μικροβιοφορέων.<ref> Atkinson W, Hamborsky J, McIntyre L, Wolfe S, eds. (2007). Diphtheria in Epidemiology and Prevention of Vaccine-Preventable Diseases (The Pink Book) (10 ed.). Washington DC: Public Health Foundation. pp. 59–70</ref>. Ο χρόνος επώασης της νόσου έχει εύρος 2-6 ημέρες και αφορά συνήθως παιδιά ηλικίας μεγαλύτερης του ενός έτους, ενώ στα μικρότερα και κυρίως τα κάτω των 6 μηνών, τα μητρικά αντισώματα είναι η ασπίδα προστασίας τους.<ref> http://www.iatropedia.gr </ref>

To Tdap εμβόλιο μπορεί να γίνει και κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης. Επίσης, μπορεί να πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια ήπιας λοίμωξης ή χαμηλού πυρετού, αλλά θα πρέπει να αναβληθεί για αργότερα σε άτομα με μέτρια ή σοβαρή λοίμωξη κατά την ημέρα του προγραμματισμένου εμβολιασμού.<ref> http://www.youth-health.gr </ref>

Η κλινική εξέταση και η καλή λήψη του ιστορικού είναι σημαντική για τη διάγνωση της νόσου. Μικροβιολογικές εξετάσεις και καλλιέργεια φαρυγγικού επιχρίσματος θα καθορίσουν την τελική διάγνωση. Κάτω από το μικροσκόπιο, με χρώση Gram, τα κορυνοβακτηρίδια της διφθερίτιδας έχουν σχήμα ράβδου, και ομαδοποιημένα μοιάζουν με κινεζικούς χαρακτήρες. <ref> Keddie RM, Cure GL (April 1977). "The cell wall composition and distribution of free mycolic acids in named strains of coryneform bacteria and in isolates from various natural sources". J. Appl. Bacteriol. 42</ref>

Τελικό pΗ (στους 25&nbsp;° C) 7.3 ± 0.2

*pΗ ουδέτερο στους 25 &nbsp;° C.

[[Αρχείο:Diphe6.jpg|μικρογραφία|Mueller-Hinton άγαρ ]]

*Άγαρ 15,0 g/ L<ref> http://www.sigmaaldrich.com </ref>

[[Αρχείο:Diphe12.jpg|μικρογραφία|Τεχνική Ανοσοδιάχυσης για το Κορυνοβακτηρίδιο της Διφθερίτιδας. ]]

Τα πλεονεκτήματα αυτής της χρώσης είναι ότι οι μεταχρωματικοί κόκκοι του βακτηρίου χρωματίζονται μαύροι και εμφανίζουν μια αξιοσημείωτη αντίθεση με το σώμα του οργανισμού και άλλους οργανισμούς που υπάρχουν, διευκολύνοντας την ανίχνευση του βακίλου της διφθερίτιδας, όταν μόνο λίγοι είναι παρόντες στο επίχρισμα. <ref>http://medical-dictionary.thefreedictionary.com/diphtheria</ref>

Χρησιμοποιείται για τη διάκριση των κορυνοβακτηριδίων από τους οργανισμούς της κανονικής χλωρίδας που ονομάζονται επίσης διφθεροειδή. Επίσης, πρέπει να πραγματοποιείται σε τοξινογενή στελέχη για τον έλεγχο της παραγωγής DT( Diptherian Toxin).<ref> http://www.rahulgladwin.com </ref>

#Χαμηλός πυρετός (σπάνια > 39&nbsp;° C)

Τα αντιβιοτικά δεν έχουν αποδειχθεί ότι επηρεάζουν την επούλωση των τοπικών λοιμώξεων σε ασθενείς διφθερίτιδας που ακολουθούν θεραπεία με αντιτοξίνη. Τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται σε ασθενείς ή φορείς για την εξάλειψη της διφθερίτιδας και την πρόληψη της μετάδοσης της σε άλλους. Το CDC συνιστά είτε: <ref> http://www.cdc.gov </ref>

# Ερυθρομυκίνη (εκ του στόματος ή με ένεση) για 14 ημέρες (40 &nbsp;mg / kg ανά ημέρα, με μέγιστο τα 2 g / d),

# Προκαϊνούχο πενικιλλίνη G η οποία χορηγείται ενδομυϊκά για 14 ημέρες (300.000 U / d για ασθενείς βάρους <10 &nbsp;kg και 600.000 U / d για εκείνους που ζυγίζουν > 10 &nbsp;kg).