Τείχος του Βερολίνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Τείχος του Βερολίνου''' (στα [[γερμανικά]] ''{{lang|de|Berliner Mauer}}'')<ref>Το σύνορο μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης μεταξύ του 1947 και του 1989 ήταν πιο γνωστό ως «[[σιδηρούν παραπέτασμα]]».</ref>, «τείχος της ντροπής» για τους Γερμανούς της δύσης και επισήμως αποκαλούμενο από την ανατολικογερμανική κυβέρνηση ως «αντιφασιστικό τείχος προστασίας», ανεγέρθηκε στην καρδιά του [[Βερολίνο]]υ με αφετηρία το βράδυ μεταξύ της [[12 Αυγούστου|12ης]] και της [[13 Αυγούστου|13ης Αυγούστου]] [[1961]] από την [[Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας]] (ΛΔΓ)<ref name="dumont"/>, η οποία επεχείρησε με αυτό τον τρόπο να θέσει ένα τέλος στην ολοένα και αυξανόμενη φυγή των κατοίκων της προς την [[Δυτική Γερμανία|Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας]] (ΟΔΓ)<ref name="dumont"/>{{,}}<ref name="andre_fontaine"/>. Το τείχος, συνιστώσα της [[εσωτερική γερμανική συνοριογραμμή|εσωτερικής γερμανικής συνοριογραμμής]], αποτελούσε ένα φυσικό σύνορο μεταξύ του [[Ανατολικό Βερολίνο|Ανατολικού Βερολίνου]] και του [[Δυτικό Βερολίνο|Δυτικού Βερολίνου]] για διάστημα άνω των εικοσιοκτώ ετών, ενώ αποτελούσε το σημαντικότερο σύμβολο μιας Ευρώπης διχοτομημένης από το [[σιδηρούν παραπέτασμα]]. Κάτι παραπάνω από ένα απλό [[τείχος]], επρόκειτο για μια σύνθετη στρατιωτική κατασκευή η οποία περιείχε δύο τείχουςτείχη ύψους 3,6 μέτρων<ref>[http://www.berlin.de/mauer/verlauf/index/index.fr.php]</ref> με διάδρομο περιπολίας, 302 [[παρατηρητήριο|παρατηρητήρια]] και συστήματα συναγερμού, {{formatnum:14000}} φύλακες, 600 σκυλιά και καλωδιωτά πλέγματα. Ένας αδιευκρίνιστος αριθμός ατόμων υπήρξαν θύματα προσπαθειών διάβασης του τείχους. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι Ανατολικογερμανοί συνοριοφύλακες και οι Σοβιετικοί στρατιώτες δεν δίσταζαν να πυροβολήσουν τους φυγάδες.