Γεώργιος Βενδότης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Γεώργιος Βενδότης''' ή Βεντότης ([[1757]] [[1795]]) ήταν [[Έλληνας]] μεταφραστής, συγγραφέας, επιμελητής εκδόσεων και τυπογράφος, από τους πρωτοπόρους της [[Ιστορία της ελληνικής τυπογραφίας|νεοελληνικής τυπογραφίας]], με καταγωγήκαταγόμενος από τη [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]].

Από νεαρή ηλικία, ενώ εργαζόταν ως [[τυπογραφία|τυπογράφος]] και διορθωτής στο τυπογραφείο του [[Νικόλαος Γλυκύς|Νικολάου ΓλυκέωςΓλυκ]]<nowiki/>ή στη [[Βενετία]], άρχισε να ασχολείται με την μετάφραση, μεταφράζοντας δύο βιβλία του [[Γαλλία|Γάλλου]] γιατρού Αντρέ Τισό. Από τη Βενετία πήγε στη [[Βιέννη]] και στη συνέχεια στην Πέστη όπου εργάστηκε ως δάσκαλος στην εκεί ελληνική παροικία. Εγκατέλειψε όμως το επάγγελμα του δασκάλου (σύμφωνα με τον Γεώργιο Ζαβίρα ''«παραίτησε διά τινάς λογοτριβάς το διδασκαλικόν επάγγελμα»'') και επέστρεψε στη Βιέννη στα τέλη του 1781. Με την ενίσχυση και τη συνεργασία του Ηπειρώτη Πολυζώνη Λαμπανιτζιώτη, συνέχισε να μεταφράζει θρησκευτικά και λογοτεχνικά βιβλία. Συγχρόνως εργάστηκε ως επιμελητής των εκδόσεων του Ιωσήφ Μπαουμάιστερ και συνδέθηκε με φιλία με τον [[Ρήγας Φεραίος|Ρήγα Φεραίο]], τον [[Γεώργιος Ζαβίρας|Γεώργιο Ζαβίρα]] κ.ά.

Το 1784 στο τυπογραφείο του [[Αυστρία|Αυστριακού]] φιλέλληναΜπαουμάιστερ ο Βενδότης ξεκίνησε την έκδοση εβδομαδιαίας ελληνικής εφημερίδας, του '''Ταχυδρόμου της Βιέννης''', η οποία όμως κυκλοφόρησε μόλις δύο μήνες (Ιούνιος-Ιούλιος του 1784), καθώς απαγορεύτηκε από τηντις αυστριακήαψβουργικές αστυνομίααρχές ύστερα από παρεμβάσεις του Μεγάλου Βεζίρη προς τις αυστριακές αρχές. Δε διασώθηκε κανένα αντίτυποπιέσεις της εφημερίδαΥψηλής αυτής ούτε είναι γνωστό το όνομά τηςΠύλης. Το 1790 ο Βεντότης διέκοψε τη συνεργασία του με τον Μπαουμάιστερ και το Φεβρουάριου του 1791 ίδρυσε δικό του τυπογραφείο με την επωνυμία «Ελληνική Τυπογραφία», συνεχίζοντας παράλληλα το μεταφραστικό και συγγραφικό του έργο. Μετέφρασε την ''Ιστορία της Αμερικής'' του Ρόμπερτσον (4 τόμοι, 1792-1794), τον τέταρτο τόμο του ''Νέου Αναχάρσιδος'' του Μπαρτελεμύ σε συνεργασία με τον Ρήγα Φεραίο και το 1795 εξέδωσε την προσθήκη στην τρίτομη ''Εκκλησιαστική Ιστορία'' του [[Επίσκοπος Αθηνών Μελέτιος|επισκόπου Αθηνών Μελετίου]] που καλύπτει την περίοδο 1703-1795.

Το 1793 ο Βεντότης βρέθηκε έγκλειστος στις φυλακές της αστυνομίας μη μπορώντας να εξοφλήσει οφειλές του προς τον μεγαλέμπορα Θεμελή Χρήστου (ήταν κουμπάρος και ανάδοχος των τεσσάρων παιδιών του Βεντότη), το σύγγαμβρό του Μιχαήλ Δήμου και τον Λαρισαίο έμπορο Κωνσταντίνο Κουσκουρούλη. Η οικονομική του καταστροφή είχε ως αποτέλεσμα τη σωματική και ψυχική του κατάρρευση. Πέθανε από [[καχεξία]] το 1795 στο νοσοκομείοΓενικό Νοσοκομείο (Allgemeines Krankenhaus) της [[Βιέννη]]ς.