Ατόν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
συνδ |
||
Γραμμή 2:
Με το αρχαίο όνομα «'''Ατέν''' της ημέρας», δηλαδή «ο ηλιακός δίσκος, από τον οποίο γεννάται το φως της ημέρας», εννοείται η εκείνη η [[θεός|θεότητα]] της [[αιγυπτιακή μυθολογία|αιγυπτιακής μυθολογίας]] που προέκυψε από την αντίδραση του φαραώ [[Ακενατόν]] προς την αυξανόμενη ισχύ του ιερατείου του [[Άμων|Άμωνα]]. Πρόκειται για μια αναγέννηση της ηλιακής [[λατρεία|λατρείας]] του [[Ρα]], με όλες τις αφαιρετικές ενοθεϊστικές τάσεις της σύμπτυξης της θεϊκής ιδιότητας σε μία μοναδική οντότητα. Μέσω αυτής της αντίδρασης η ηλιακή λατρεία απέκτησε νέο νόημα και περιεχόμενο, υποβιβάζοντας προσωρινά τη [[λατρεία]] του Άμμωνα, καθώς ο νέος φαραώ δεν ανεχόταν την παντοδυναμία που απαιτούσε να έχει ο «νεόπλουτος» θεός. Αυτό συνέβη το τέταρτο έτος της βασιλείας του γιου και διαδόχου του Αμένοφι Γ', μέσω της μεταρρύθμισης που εισήγαγε, καθώς η μόνη επίσημη [[θρησκεία]] ήταν αυτή του Ατέν.
Ο μεταρρυθμιστής [[φαραώ]] άλλαξε το όνομά του Αμένοφις (ο Άμων είναι ευχαριστημένος) σε Ακενατόν (η δόξα του Ατέν), και εγκαταλείποντας τις [[Θήβαι Αιγύπτου|Θήβες]] εγκαταστάθηκε σε νέα [[πρωτεύουσα]], την Ιχουτατόν (''Ikhoutaton'' = ο ορίζοντας του Ατέν), τη σημερινή [[Τελλ ελ Αμάρνα]] (Tell el Amarna), την οποία ίδρυσε στη [[Μέση Αίγυπτος|Μέση Αίγυπτο]], σε δόξα του ηλιακού δίσκου.
==Απεικονίσεις==
Γραμμή 12:
==Λατρεία==
Η [[λατρεία]] του, της οποίας ο μόνος ιερέας ήταν ο [[Φαραώ]], εκτελείτο σε ναό ο οποίος έμοιαζε με τους αρχαίους ηλιακούς ναούς του [[Παλαιό Βασίλειο|Παλαιού Βασιλείου]] και ονομαζόταν όπως και το περίφημο ιερό του Ρα στην [[Ηλιούπολις|Ηλιούπολη]], Χετ Μπεμπέν (''Het benben''-ο πύργος του οβελίσκου). Στο ναό και στο άκρο ευρύχωρης αυλής υψώνονταν ο [[οβελίσκος]] του Ηλίου.
Στους ύμνους αυτούς όμως δεν γίνονταν πλέον κανένας υπαινιγμός των [[μυθολογία|μυθολογικών]] παραδόσεων, με τις οποίες έβριθαν άλλοτε οι ύμνοι προς τον Ρα. Τούτο είχε ως αποτέλεσμα να είναι δυνατή η χρήση τους, όχι μόνον από τους κατοίκους της κοιλάδας του Νείλου, παρά και από τους ξένους, που μπορούσαν να τους ψάλλουν.
Γραμμή 18:
Μέσω των ύμνων διακηρυσσόταν ότι όλοι οι άνθρωποι είναι εξίσου παιδιά του Ατέν, γεγονός οδηγεί στην υπόθεση ότι η συγκεκριμένη απόπειρα ενοθεϊσμού προοριζόταν ως αυτοκρατορική θρησκεία, αν λάβουμε υπ' όψιν ότι την εποχή εκείνη η αιγυπτιακή ηγεμονία εκτείνονταν μέχρι την [[Ασία]], όπου λατρεύονταν ο συριακός Άδωνις των Συρίων και ο εβραϊκός Αντονάι<ref>Έχει σημειωθεί ότι ο Ακενατόν αναζητούσε ένα θεό που θα μπορούσε χάρη στην ανεκτικότητα του αιγυπτιακού θρησκευτικού συγκρητισμούνα λατρευτεί ως πανταχού παρούσα θεότητα σε όλο το εύρος της αυτοκρατορίας του. Βλ. επίσης Ions Veronica 1968, 99</ref>.
Όσο καιρό έζησε ο Φαραώ Ακενατόν, δεν υπήρχε στην [[αρχαία Αίγυπτος|Αίγυπτο]] άλλη επίσημη θεότητα από τον Ατέν. Οι άλλοι θεοί καταδιώχθηκαν ενώ κηρύχθηκε ξαφνικά πόλεμος εναντίον του Άμωνα και της τριάδας του. Οι ναοί του απογυμνώθηκαν από τους θησαυρούς του προς όφελος των ναών του Ηλιακού Δίσκου, τα αγάλματα και τα
Η λατρεία του Ατέν παρήκμασε γοργά μετά το θάνατο του Ακενατόν, δίνοντας τη θέση της στην ανανεωμένη λατρεία του Άμμωνα-Ρα.
| |||