Κίνημα στο Γουδί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

ΤηΤο [[Κίνημα στο Γουδί]] ή [[Κίνημα του 1909]] εκδηλώθηκε τη νύχτα προς τητην [[15 Αυγούστου|15η Αυγούστου]] [[1909]], όταν ο [[Στρατιωτικός Σύνδεσμος]] προχωρά στο ιστορικό [[κίνημα]]προχώρησε πουσε θαστάση αλλάξειάλλαξε την ιστορία της νεώτερης [[Ελλάδα|Ελλάδας]].

Όταν η εφημερίδα ''Χρόνος'', διερμηνεύοντας τις θέσεις του Συνδέσμου, επιτέθηκε κατά «της βουλευτικής φεουδαρχίας των κομματικών συμμοριών και των Αυλών», ζητώντας μεταρρυθμίσεις και απομάκρυνση του [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Διαδόχου Κωνσταντίνου]], καθώς και των πριγκίπων από το [[Ελληνικός Στρατός|στράτευμα]], ο Ράλλης προχώρησε σε συλλήψεις. Ο κύβος είχε ριφθεί. Στις [[14 Αυγούστου]], με μια παράτολμη ενέργειά του, ο [[Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατηγός)|Πάγκαλος]] απελευθερώνει τους κρατουμένους αξιωματικούς [[Σάρρος|Σάρρο]] και [[Ταμπακόπουλος|Ταμπακόπουλο]], προκαλώντας την οργή του [[Δημήτριος Ράλλης|Ράλλη]], που διατάζει επιφυλακή και δεκάδες συλλήψεων. Τη νύχτα προς τη [[15 Αυγούστου|15η Αυγούστου]], ο Σύνδεσμος προχωρά στο '''[[Κίνημα στο Γουδί''']] το οποίο επικρατεί άμεσα.

Επικεφαλής του κινήματος τέθηκε ο συνταγματάρχης του πυροβολικού [[Νικόλαος Ζορμπάς]], ο οποίος και οργάνωσε την ένοπλη στάση στο στρατόπεδο της φρουράς της Αθήνας στο Γουδί. Ο Ζορμπάς ήταν μετριοπαθής και συντηρητικός, που δεν επέτρεψε στην εξέγερση να πάρει ακραία αντιδυναστική μορφή, ενώ άλλος σημαντικός πρωταγωνιστής του, ήταν ο νεαρός ανθυπολοχαγός τότε- Θεόδωρος Πάγκαλος, κινητήριος μοχλός της μυήσεως συναδέλφων του στην ενέργεια. <ref name=":0">{{Cite web|url = http://www.istorikathemata.com/2010/03/1909.html|title = Μια κριτική θεώρηση της "Επανάστασης του Γουδή το 1909"}}</ref>Το πρόγραμμα του Συνδέσμου, σε ήπιο τόνο, με γενικές ευχές για μεταρρυθμίσεις στο στρατό, τη διοίκηση και την παιδεία, απέκλειε ρητά κάθε περίπτωση καθεστωτικής αλλαγής, δικτατορίας, συνταγματικής τροποποίησης ή κατάργησης της κυβέρνησης. Ζητούσε απλώς την απομάκρυνση του [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Διαδόχου Κωνσταντίνου]] και των υπόλοιπων πριγκίπων από το [[Ελληνικός Στρατός|στράτευμα]] και πρότεινε σειρά μέτρων για στρατιωτική αναδιοργάνωση. <ref>{{Cite book|title = Από το Γουδί ως την Έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1909-1914), Ελληνική Ιστορία, (Τόμος 22)|last = Γαρδίκα-Κατσιαδάκη|first = Ελένη|publisher = Εκδοτική Αθηνών|year = 1999|isbn = 960-213-260-4|location = Αθήνα|pages = 340-341}}</ref>

Τους όρους των Επαναστατών αποδέχθηκε ο [[Κυριακούλης Π. Μαυρομιχάλης|Κυριακούλης Μαυρομιχάλης]], που σχημάτισε την [[Κυβέρνηση Κυριακούλη Μαυρομιχάλη 1909|κυβέρνηση Μαυρομιχάλη]] μετά την παραίτηση του [[Δημήτριος Ράλλης|Ράλλη]], οπότε και ο αρχηγός του Συνδέσμου, συνταγματάρχης [[Νικόλαος Ζορμπάς]], έδωσε διαταγή στις επαναστατημένες μονάδες να γυρίσουν στις θέσεις τους, χωρίς έτσι να εγκαθιδρυθεί δικτατορία, σύμφωνα με τις παροτρύνσεις μεγάλης μάζας του λαού και του φοιτητικού κόσμου.

'''1)''' '''Κοινωνικός Προβληματισμός > '''Η αθηναϊκή κοινωνία, ούσα οδηγούμενη προς βαθμιαία αποδυνάμωση ισχύος, αναγεννήθηκε πνευματικώς, καθ' όσον αναδύθηκαν εκ νέου πολιτικές προσεγγίσεις του Ανατολικού Ζητήματος (βλέπε [[Ίων Δραγούμης|Ίων Δραγούμη]]).{{πηγή}}<ref name=":0" />

'''2) Στρατιωτική Αναβάθμιση > '''Οι αξιωματικοί του Στρατιωτικού Συνδέσμου, όπου εν αθροίσματος του 20% της περιουσίας του [[Γεώργιος Αβέρωφ|Γεωργίου Αβέρωφ]], χρηματοδότησαν την παραγγελία του ομώνυμου θωρακισμένου καταδρομικού και επέβαλλαν επιβαρυντικό πολεμικό εξοπλισμό, εις γνώσιν της απόσβεσης κατά την διάρκεια του [[Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος|Α΄ Βαλκανικού Πολέμου]].{{πηγή}}<ref name=":0" />

'''3) Οικουμενικότητα > '''Η νομική καθιέρωση της επέμβασης του Στρατού στην πολιτική διαχείριση της Ελλάδος, απέκλειε τις αιγίδες του ολιγαρχικού φιλελευθερισμού (ως προς την πολιτειακή οργάνωση), υπηρετώντας τα λαϊκά ακούσματα προτροπής.{{πηγή}}<ref name=":0" />