Ανδρέας Π. Μεταξάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
προσθήκες + παραπομπές |
||
Γραμμή 39:
Γεννήθηκε το [[1790]] στο [[Αργοστόλι]]<ref name=Fotiadis341>Δημήτρη Φωτιάδη, ''Όθωνας - Η μοναρχία'', εκδόσεις Κυψέλη, Αθήνα, 1963, σ. 341.</ref> και ήταν γόνος της ιστορικής οικογένειας των [[Οικογένεια Μεταξά|Μεταξάδων]], η οποία προερχόταν από την [[Κωνσταντινούπολη]] και ήταν εγκατεστημένη στην [[Κεφαλονιά]] από τον 15ο αιώνα<ref name=Ele>''Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη'', τ. 17ος, σ. 369.</ref>. Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Πέτρου Μεταξά και της Βιολέτας Λοβέρδου και είχε άλλα τρία αδέλφια, τους [[Αναστάσιος Π. Μεταξάς|Αναστάσιο]], Παΐσιο και Ιωάννη. Ξάδελφός του ήταν ο [[Κωνσταντίνος Μεταξάς]]<ref>Αναστασίου Ν. Γούδα, ''Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών'', Εκ του Τυπογραφείου Μ. Π. Περίδου, Εν Αθήναις, 1875, τ. Ζ', σ. 128 - 129.</ref>. Μορφώθηκε σε σχολεία του νησιού του, πλην της ελληνικής γνώριζε την ιταλική και τη γαλλική γλώσσα και ήταν μελετητής της αρχαίας ελληνικής Ιστορίας. Λίγα χρόνια πριν την ελληνική επανάσταση παντρεύτηκε την Μαριέτα Βούρβαχη, αδελφή του [[Έλληνας|Έλληνα]] αξιωματικού του γαλλικού στρατού, [[Διονύσιος Βούρβαχης|Διονυσίου]], με την οποία απέκτησε δύο γιους ( τους Σπύρο και Πέτρο ) και δύο κόρες<ref>Αναστασίου Ν. Γούδα, 1875, Ζ', σ. 131.</ref>. Κατά τα προεπαναστατικά χρόνια, εργαζόταν ως δικολάβος<ref name=Fotiadis341/>.
== Επανάσταση του 1821 ==
Μυήθηκε στην [[Φιλική Εταιρεία]]<ref>Διονυσίου Κοκκίνου, ''Η Ελληνική Επανάστασις'', εκδόσεις Μέλισσα, έκτη έκδοσις, Αθήναι 1974, τ. Α΄, σ. 397.</ref> και όταν κηρύχθηκε η επανάσταση έσπευσε στην Πελοπόννησο και συγκρότησε, μαζί με τον αδερφό του Αναστάσιο και τον ξάδελφό του Κωνσταντίνο, στρατιωτικό σώμα 350 ανδρών από την [[Κεφαλλονιά]]<ref>Οι εθελοντές προέρχονταν
Στις [[25 Μαΐου]] του [[1822]] με ομόφωνη απόφαση εγκρίθηκε πράξη του "Εκτελεστικού" με την οποία ο Κόμης Ανδρέας Μεταξάς, για τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει μέχρι τότε προς την πατρίδα, [[Πολιτογράφηση|πολιτογραφήθηκε]] Έλληνας κάτοικος Πελοποννήσου. Τον Απρίλιο του 1826 διορίσθηκε υπουργός του πολέμου και στη συνέχεια πληρεξούσιος στην [[Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους|Εθνοσυνέλευση του Άργους]] και μέλος του Νομοτελεστικού, ενώ χρημάτισε και υπουργός Αστυνομίας. Μαζί με τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στάλθηκε από την Κυβέρνηση στην [[Βερόνα]] για αναζήτηση οικονομικών πόρων αλλά και για να εμποδίσουν τις Μεγάλες Δυνάμεις να επέμβουν εναντίον της Ελλάδος, το οποίο και επέτυχε με την βοήθεια του γνώριμου του [[Ιωάννης Καποδίστριας|Ιωάννη Καποδίστρια]].<ref>Εκείνη την εποχή (1823) ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν υπουργός εξωτερικών του Τσάρου Αλεξάνδρου</ref>
| |||