Ανδρέας Π. Μεταξάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μυήθηκε στην [[Φιλική Εταιρεία]]<ref>Διονυσίου Κοκκίνου, ''Η Ελληνική Επανάστασις'', εκδόσεις Μέλισσα, έκτη έκδοσις, Αθήναι 1974, τ. Α΄, σ. 397.</ref> και όταν κηρύχθηκε η επανάσταση έσπευσε στην Πελοπόννησο και συγκρότησε, μαζί με τον αδερφό του Αναστάσιο και τον ξάδελφό του Κωνσταντίνο, στρατιωτικό σώμα 350 ανδρών από την [[Κεφαλλονιά]]<ref>Οι εθελοντές προέρχονταν κυρίως από το Πυργί, τις Κεραμιές, τα Βλαχάτα, το Ελιό κλπ ( βλ. Κόκκινος, 1974, Α', σ. 415).</ref> εξοπλισμένων και με δύο τηλεβόλα που είχε προσφέρει ο Ευαγγελινός Πανάς. Ηγετική θέση στο σώμα είχαν και οι Γεράσιμος Βίκτωρος Φωκάς, Κωνσταντίνος Φωκάς Καρανδινός κ.ά. Με το πρόσχημα καταδίωξης πειρατών επιβιβάστηκαν σε πλοίο του Αναστασίου και των αδελφών Φωκά Θεοδωράτου που ήταν εξοπλισμένο με 18 κανόνια, 50 ναύτες και 50 οπλοφόρους. Αποβιβάστηκαν στις αρχές Μαΐου του 1821 στη [[Γλαρέντζα]] και βάδισαν προς Μανωλάδα. Εκεί ενώθηκαν με άλλους οπλαρχηγούς ([[Χαράλαμπος Βιλαέτης|Βιλαέτη]], [[Γεώργιος Σισίνης|Σισίνη]] και Πλαπούτα) και στη συνέχεια εκστράτευσαν εναντίον του Λάλα, που ήταν η έδρα περιώνυμων Αλβανών πολεμιστών. Κατά τις μάχες που διεξήχθησαν στην ευρύτερη περιοχή μέχρι και τις 13 Ιουνίου, όταν και οι Λαλαίοι αναγκάστηκαν να καταφύγουν προς την [[Πάτρα]], ο Μεταξάς ήταν ανάμεσα στους διακριθέντες. Μάλιστα, τραυματίστηκε και στα δύο χέρια από σφαίρες<ref>Κόκκινος, 1974, Α', σ. 415.</ref>. Αργότερα, στάλθηκε μαζί με το υπόλοιπο ένοπλο σώμα στην περιοχή των [[Πάτρα|Πατρών]], έπειτα από υπόδειξη του [[Δημήτριος Υψηλάντης|Υψηλάντη]]<ref>Κόκκινος, 1974, Β', σ. 77.</ref>, σύντομα όμως, λόγω του τραυματισμού του ασχολήθηκε μόνο με τον πολιτικό τομέα της επανάστασης.<ref>Φραντζής Αμβρόσιος, Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος, τομ. 3, κεφ. 4.</ref>

 

 

== Πολιτική σταδιοδρομία ==