Κωνσταντίνος Μεταξάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Geilamir (συζήτηση | συνεισφορές)
προσθήκες + παραπομπές
Γραμμή 1:
{{Άλλεςχρήσεις4||τα υπόλοιπα μέλη της ιστορικής οικογένειας|Οικογένεια Μεταξά|άλλα πρόσωπα με το ίδιο επίθετο|Μεταξάς}}
[[Αρχείο:Konstantinos Metaxas.JPG|thumb|right|250px200px]]
Ο '''Κωνσταντίνος Μεταξάς''' ήταν [[Έλληνας]] αγωνιστής της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|επανάστασης του 1821]] και πολιτικός από την [[Κεφαλονιά]].
Ο '''Κωνσταντίνος Μεταξάς''' γεννήθηκε στο [[Αργοστόλι]] το 1793. Ήταν αγωνιστής του 1821 στρατιωτικός και πολιτικός. Συνεργάστηκε με τον εξαδελφό του [[Ανδρέας Π. Μεταξάς|Ανδρέα Μεταξά]] στην [[Μάχη των Λαλαίων|πολιορκία του Λάλα]] και αργότερα σε διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις του Αγώνα.
 
Το 1861 εξελέγη γερουσιαστής και μετά την κατάργηση του θεσμού αποσύρθηκε στην Κεφαλλονιά όπου συνέταξε τα "Απομνημονεύματα της Ελληνικής Επανάστασης", τα οποία κυκλοφόρησαν οκτώ χρόνια μετά τον θάνατό του, το 1870.
 
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε στο [[Αργοστόλι]] το [[1793]] και ήταν ένα από τα τέσσερα τέκνα του Νικόλαου Μεταξά και της Διαμαντίνας Ανδρίτση. Σπούδασε νομικά στην [[Ιταλία]] και επιστρέφοντας στην [[Κεφαλονιά]] άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Κατά τις παραμονές της επανάστασης μυήθηκε στη [[Φιλική Εταιρεία]] και σε συνεργασία με τον τοπικό αρχιεπίσκοπο Γερμανό, οργάνωσε την επικείμενη εκστρατεία ντόπιων εθελοντών στην Πελοπόννησο<ref>Αναστασίου Ν. Γούδα, ''Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών'', Εκ του Τυπογραφείου Μ. Π. Περίδου, Εν Αθήναις, 1875, τ. Ζ', σ. 157.</ref>. Κατά τον Μάιο, μαζί με τον ξάδελφό του, [[Ανδρέας Π. Μεταξάς|Ανδρέα Μεταξά]] υπήρξε ένας από τους επικεφαλής Κεφαλλονιτών εθελοντών που αποβιβάστηκαν στη [[Γλαρέντζα]] και έλαβαν μέρος στη [[Μάχη του Λάλα|πολιορκία του Λάλα]], κατά την οποία ο Μεταξάς υπήρξε ένας από τους διακριθέντες<ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 157 - 158.</ref>. Αργότερα, συμμετείχε ως επικεφαλής των συμπατριωτών του στις μάχες γύρω από την πόλη της [[Πάτρα]]ς, προσβλήθηκε όμως από [[Τύφος|τύφο]] με αποτέλεσμα να μεταφερθεί για νοσηλεία στο [[Μεσολόγγι]]<ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 158.</ref>. Το [[1822]], διορίστηκε από την Προσωρινή Διοίκηση ως υπουργός Δικαιοσύνης και στη συνέχεια αρμοστής των νησιών του [[Αιγαίο]]υ. Για τις υπηρεσίες του προβιβάστηκε τις αρχές του [[1823]] στο βαθμό του στρατηγού<ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 159.</ref><ref name=Ele>''Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη'', τ. 17ος, σ. 369.</ref>. Το ίδιο έτος διορίστηκε έπαρχος Δυτικής Ελλάδος<ref name=Ele/><ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 160.</ref>. Με έδρα το [[Μεσολόγγι]], έθεσε τέρμα στις έριδες μεταξύ των οπλαρχηγών της Δυτικής Ελλάδος και συνέβαλε στην απόκρουση των στρατευμάτων του Μουστάη πασά της Σκόδρας<ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 160 - 161.</ref>. Το [[1825]], συμμετείχε στις επιχειρήσεις κατά του [[Ιμπραήμ Πασάς|Ιμπραήμ]] και τοποθετήθηκε στη θέση του φρούραρχου του [[Παλαμήδι|Παλαμηδίου]]<ref name=Ele/>. Όταν απομακρύνθηκε ο κίνδυνος προσβολής του [[Ναύπλιο|Ναυπλίου]], μετέβη στα νησιά του Αιγαίου όπου προέβη σε στρατολόγηση χιλίων περίπου ανδρών<ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 162.</ref>. Το [[1826]] καταπολέμησε την πειρατεία στο [[Αιγαίο]] και παράλληλα συμμετείχε σε πολεμικές συγκρούσεις στην [[Αττική]] επικεφαλής σώματων Επτανησίων και το [[1827]] συμμετείχε στο επιτελείο του στρατηγού Τσωρτς<ref name=Ele/><ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 162 - 163.</ref>.
Διακρίθηκε στις [[Μάχη του Λάλα|μάχες του Λάλα]], και ιδίως στην πεδιάδα του Λάλα, όπου μαζί με τον [[Βαγγέλης Πανάς|Βαγγέλη Πανά]] αντιμετώπισε σταθερά τον κίνδυνο και με τόλμη οδήγησε του [[Κεφαλλονιά|Κεφαλλονίτες]] μέσα από τα πυρά και τους οδήγησε στην νίκη. Πήρε επίσης μέρος στην πολιορκία της [[Πάτρα]]ς, όπου προσβλήθηκε από [[Τύφος|τύφο]].
 
Επί [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] διετέλεσε έκτακτος επίτροπος των [[Κυκλάδες|Κυκλάδων]] και έπειτα συμμετείχε στην[[Δ΄ Εθνοσυνέλευση Άργους| Δ' Εθνοσυνέλευση]] ως πληρεξούσιος των όπλων της Πελοποννήσου<ref name=Ele/>. Κατά την περίοδο της Αντιβασιλείας γνώρισε διώξεις με αποτέλεσμα να καταφύγει στα [[Επτάνησα]] από τα οποία επέστρεψε στην [[Ελλάδα]] το [[1843]] και τοποθετήθηκε στη θέση συμβούλου της Επικρατείας. Το [[1855]] έλαβε το βαθμό του συνταγματάρχη της [[Βασιλική φάλαγγα|Βασιλικής Φάλαγγας]]<ref name=Goudas>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 164.</ref>. Το [[1861]] διορίστηκε γερουσιαστής και μετά την κατάργηση του θεσμού αποσύρθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του όπου συνέταξε τα "Απομνημονεύματα της Ελληνικής Επανάστασης", τα οποία κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό του. Πέθανε το [[1870]] στην Κεφαλονιά<ref name=Goudas/>.
 
Ήταν παντρεμένος από το [[1830]] με κόρη πλούσιας και επιφανούς μουσουλμανικής οικογένειας της Λακωνίας, η οποία είχε σωθεί από τις αθρόες σφαγές ομοθρήσκων της και στη συνέχεια εκχριστιανίστηκε λαμβάνοντας το όνομα Ελένη. Από το γάμο τους, απέκτησαν οκτώ παιδιά<ref>Γούδα, 1875, τ. Ζ', σ. 163.</ref>, μεταξύ των οποίων συγκαταλεγόταν ο στρατιωτικός και υπουργός, Νικόλαος Μεταξάς<ref name=Ele/>.
 
==Παραπομπές==
{{παραπομπές|2}}
 
Διορίστηκε αρμοστής των νήσων του [[Αιγαίο]]υ. Στις αρχές του 1823 επέστρεψε στην Ερμιόνη και έλαβε τον βαθμό του [[Στρατηγός|Στρατηγού]].
 
Πήρε μέρος στη [[Β' Εθνοσυνέλευση Άστρους|Συνέλευση του Άστρους]] και εκλέχτηκε πληρεξούσιος.
 
==Πηγές==