Γλουταθειόνη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Πηγές: μ.συμπλ. |
μ →Μέθοδοι ανιχνεύσεως της γλουταθειόνης: μ.διόρθωση |
||
Γραμμή 49:
==Μέθοδοι ανιχνεύσεως της γλουταθειόνης==
Η αναγμένη γλουταθειόνη μπορεί να ανιχνευθεί και να μετρηθεί δια της υδροθειομάδας της, με χρήση του αντιδραστηρίου του Ellman ή μονοβρομοβιμάνης (monobromobimane). Η δεύτερη μέθοδος είναι πιο ευαίσθητη. Σε αυτή τα κύτταρα λύονται και οι θειόλες εξάγονται με τη χρήση [[Ρυθμιστικό διάλυμα|ρυθμιστικού διαλύματος]] υδροχλωρίου. Στη συνέχεια οι θειόλες ανάγονται με [[διθειοθρεϊτόλη]] και γίνονται ορατές με τη μονοβρομοβιμάνη, το μόριο της οποίας φθορίζει όταν προσδένεται στο μόριό τους. Κατόπιν οι θειόλες διαχωρίζονται με [[υγρή χρωματογραφία υψηλής αποδόσεως]] (HPLC) και ο φθορισμός ποσοτικοποιείται με ανιχνευτή φθορισμού. Η βιμάνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για τη μέτρηση της γλουταθειόνης [[in vivo]], με συνεστιακή μικροσκοπία λέιζερ μετά την προσθήκη βιμάνης σε ζωντανά κύτταρα<ref name=Meyer_2001>{{cite journal |last1=Meyer |first1=Andreas J. |last2=May |first2=Mike J. |last3=Fricker |first3=Mark |title=Quantitative in vivo measurement of glutathione in Arabidopsis cells |journal=The Plant Journal |volume=27 |issue=1 |pages=67–78 |year=2001 |pmid=11489184 |doi=10.1046/j.1365-313x.2001.01071.x}}</ref>.
Μία άλλη προσέγγιση, που επιτρέπει τη μέτρηση του οξειδοαναγωγικού δυναμικού της γλουταθειόνης με υψηλή χωρική και χρονική ανάλυση σε ζώντα κύτταρα, βασίζεται στην απεικόνιση της οξειδοαναγωγής με χρήση της «οξειδοαναγωγικά ευαίσθητης πράσινης φθορίζουσας πρωτεΐνης» (redox-sensitive green fluorescent protein, roGFP)<ref name=Meyer_2007>{{cite journal |last1=Meyer |first1=Andreas J. |last2=Brach |first2=Thorsten |last3=Marty |first3=Laurent |last4=Kreye |first4=Susanne |last5=Rouhier |first5=Nicolas |last6=Jacquot |first6=Jean-Pierre |last7=Hell |first7=RüDiger |title=Redox-sensitive GFP in Arabidopsis thalianais a quantitative biosensor for the redox potential of the cellular glutathione redox buffer |journal=The Plant Journal |volume=52 |issue=5 |pages=973–86 |year=2007 |pmid=17892447 |doi=10.1111/j.1365-313X.2007.03280.x}}</ref>, ή της αντίστοιχης κίτρινης φθορίζουσας πρωτεΐνης (rxYFP)<ref name=Maulucci_2010>{{cite journal |last1=Maulucci |first1=Giuseppe |last2=Labate |first2=Valentina |last3=Mele |first3=Marina |last4=Panieri |first4=Emiliano |last5=Arcovito |first5=Giuseppe |last6=Galeotti |first6=Tommaso |last7=Østergaard |first7=H |last8=Winther |first8= JR |last9=De Spirito |first9= Marco |title=High-resolution imaging of redox signaling in live cells through an oxidation-sensitive yellow fluorescent protein |journal=Science Signaling |volume=1 |issue=43 |pages=pl3 |year=2008 |pmid=18957692 |doi=10.1126/scisignal.143pl3 |last10=Pani |first10=G.}}</ref>.
| |||