Σταύρωση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Μεταφέρω 48 σύνδεσμους interwiki, που τώρα παρέχονται από τα Wikidata στο d:Q3235597
Γραμμή 19:
Στον ελληνιστικό κόσμο, οι εγκληματίες συχνά τοποθετούνταν επάνω σε σανίδα όπου γινόταν η διαπόμπευση, ο βασανισμός και η δημόσια εκτέλεσή τους. Η τιμωρία αυτή έμοιαζε με μία μορφή σταύρωσης, αυτή όπου καρφωνόταν το θύμα σε πάσσαλο. Σύμφωνα με τον Διόδωρο Σικελιώτη, ο Διονύσιος Α', τύραννος των Συρακουσών, συνέλαβε και σταύρωσε Έλληνες μισθοφόρους που είχαν στη δούλεψή τους οι Καρχηδόνιοι (''14.53.4'').
 
Επίσης, ο [[Μέγας Αλέξανδρος]] εφάρμοσε επανειλημμένα τη σταύρωση. Σε κάποια περίπτωση σταύρωσε συνολικά 2.000 επιζόντεςεπιζώντες από την πολιορκία της Τύρου (''Κούρτιος Ρούφος 4.4.17'') ενώ είναι χαρακτηριστικό αυτό που αναφέρει ο [[Αρριανός]], πως ο Αλέξανδρος όταν πέθανε ο Ηφαιστίων, διέταξε να σταυρώσουν τον Γλαυκία (το γιατρό του Ηφαιστίωνα), επειδή τον θεώρησε υπαίτιο για τον θάνατο του φίλου του.
 
H εφαρμογή της σταύρωσης μαρτυρείται στην [[Ελλάδα]] και μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου. Στα 314 π.Χ. ένας διοικητής του βασιλείου του Αλεξάνδρου, κατέστειλε εξέγερση στην πόλη Συκιώνα κοντά στην Κόρινθο, όπου σταύρωσε 30 από τους κατοίκους (''Διόδ. Σικ. 19.67.2''). Κατόπιν, στα 303 π.Χ. όταν η Συκιώνα έπεσε στα χέρια του [[Δημήτριος ο Πολιορκητής|Δημητρίου του Πολιορκητή]], σταυρώθηκαν 80 αντίπαλοι στρατιώτες μαζί με τον διοικητή τους (''Διόδ. Σικ. 20.103.6'').