Ιωάννης Νοταράς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προσθήκη φωτογραφίας |
επέκταση λήμματος |
||
Γραμμή 2:
Ο '''Ιωάννης (Γιαννάκης) Νοταράς''' ήταν αγωνιστής του 1821 (Τρίκαλα Κορινθίας 1805 - Φάληρο 1827).
==Βιογραφικά στοιχεία==
[[File:Ioannis NotarasSZ 254.jpg|thumb|Ο Ιωάννης Νοταράς, έργο αγνώστου, ελαιογραφία σε μουσαμά, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.]]
Η καταγωγή του ήταν από την ένδοξη οικογένεια των Νοταράδων της επαρχίας Κορίνθου. Γιος του Σωτήρη Νοταρά και της Μαρίας, αδελφής του [[Ανδρέα Ζαΐμη]], είχε πνευματικά χαρίσματα, ήταν όμορφος και καλοκαμωμένος και έγινε γνωστός στο περιβάλλον του ως «αρχοντόπουλο».<ref name=":0">{{Cite book|title = Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως|last = Χρυσανθόπουλος (επιμ.)|first = Φώτιος|publisher = Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου.|year = 1888|isbn = |location = Αθήνα|pages = }}</ref><ref name=":1">{{Cite book|title = |last = |first = Πάπυρος Larousse Britannica|publisher = Πάπυρος|year = 2007|isbn = |location = Αθήνα|pages = τόμ. 39, σσ. 295-296}}</ref><ref name=":2">{{Cite web|url = http://argolikivivliothiki.gr/2010/11/10/%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%82-1740-%CE%AE-1752-%E2%80%93-1849/|title = Νοταράς Πανούτσος (1740 ή 1752 – 1849)}}</ref> Είχε στοιχειώδη μόρφωση και στο ξεκίνημα της Επανάστασης, αν και νέος ακόμα, υπηρέτησε από την αρχή την πατρίδα με δικό του στρατιωτικό σώμα ντόπιων Πελοποννησίων και κυρίως Ρουμελιωτών.<ref name=":0" /> <ref name=":1" /> Οι μισθοί των στρατιωτών του ήταν δαπάνη δικής του περιουσίας. Συμμετείχε στην πολιορκία του [[Ακροκόρινθου]] και μετά το τέλος της πολιορκίας και την παράδοση του κάστρου ορίστηκε ως φρούραρχος.<ref name=":1" /> Πολέμησε γενναία και διακρίθηκε στην απόκρουση της στρατιάς του [[Δράμαλη]].<ref name=":1" /> Το 1824, σε ηλικία μόλις 19 ετών, έγινε στρατηγός. Στην πρώτη φάση του εμφυλίου συντάχθηκε με το θείο του, Ανδρέα Ζαΐμη, με αποτέλεσμα, στη δεύτερη φάση, να βρεθεί, όπως και ο θείος του, αντιμέτωπος με τον [[Κουντουριώτη]] και την κυβέρνησή του, που κάλεσαν για βοήθεια στρατεύματα από τη Ρούμελη.<ref name=":1" /> Διώχθηκε από τον [[Γκούρα]] και εγκαταλελειμμένος από τους Ρουμελιώτες στρατιώτες του, που ήταν δυσαρεστημένοι γιατί δεν αμείβονταν ικανοποιητικά, βρήκε καταφύγιο στον Άγιο Γεώργιο Κορινθίας.<ref name=":1" /><ref name=":2" /> Όταν ο Κουντουριώτης επικράτησε, ο Ιωάννης Νοταράς αναγκάστηκε να παραδοθεί στις 9 Δεκεμβρίου 1824 και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Ναύπλιο, όπου και φυλακίστηκε.<ref name=":1" /> Σύμφωνα με τον [[Φώτιο Χρυσανθόπουλο]] ο τόπος φυλάκισής του ήταν η Ύδρα.<ref name=":0" /><ref name=":2" /> Αφού αποφυλακίστηκε συγκρότησε ξανά δικό του στρατό και τον Ιούλιο του 1825 πήρε μέρος στην δεύτερη πολιορκία της Πάτρας.<ref name=":1" /> Επίσης, απέκρουσε τα αιγυπτιακά στρατεύματα του Ιμπραήμ στην περιοχή της Μεσσηνίας.<ref name=":1" /> Το 1826 έγινε αιτία εμφύλιας διαμάχης στην Κορινθία ως αντίζηλος του ξαδέλφου του Παναγιώτη Νοταρά για το χέρι της Σοφίας Ρέντη, κόρη του προεστού Θεοχάρη Ρέντη.<ref name=":1" /> Αποτέλεσμα της αναταραχής αυτής ήταν η ολοκληρωτική καταστροφή του χωριού Σοφικού το Μάιο του 1826.<ref name=":1" /> Στα τέλη Ιανουάριου του 1827 επικεφαλής σώματος 1200 αγωνιστών στην Αττική κατώ από την ηγεσία του Γεώργιου Καραϊσκάκη και του άγγλου Γκόρντον συμμετείχε σε μάχες εναντίον του Κιουταχή, καθώς και στη περίφημη μάχη της Καστέλας.<ref name=":1" /><ref name=":3">{{Cite web|url = http://www.sansimera.gr/articles/594|title = Η Μάχη της Καστέλας}}</ref> Στη μάχη αυτή τη δεξιά πλευρά κάλυπτε ο Μακρυγιάννης, την αριστερή ο Δημήτριος Καλλέργης και στο κέντρο βρισκόταν ο Ιωάννης Νοταράς.<ref name=":3" /> Σκοτώθηκε πολύ νέος στην άτυχη μάχη του Ανάλατου, στις 24 Απριλίου 1827.<ref name=":1" />
==Πηγές==
| |||