Αμάρι Ρεθύμνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|πρώην όνομα = Νεφς Αμάρι

Το '''Αμάρι''' ( παλιότερα ονομαζόταν '''Αμάριον''' και '''Νεφς Αμάρι''' ) είναι παραδοσιακός ορεινός οικισμός της δημοτικής κοινότητας Σιβρίτου, του [[Δήμος Αμαρίου|δήμου Αμαρίου]] του [[Νομός Ρεθύμνης|νομού Ρεθύμνης]]. Από το χωριό έλαβε την ονομασία της κατά την βενετοκρατία ολόκληρη η ομώνυμη επαρχία<ref>''Σύγχρονος Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη'', τ. 2ος, σ. 871.</ref>. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της απογραφής του [[2011]], ο πληθυσμός του Αμαρίου ανέρχεται στους 111 κατοίκους<ref>[http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf Απογραφή Πληθυσμού 2011, σ. 51716.]</ref>.

Η πρώτη αναφορά στο Αμάρι γίνεται σε επιγραφή του τοπικού ναού της Αγίας Άννας που φέρει την χρονολογία [[1225]]. Παράλληλα, μνεία γίνεται και σε βενετικό έγγραφο του [[1368]]. Σύμφωνα με βενετική απογραφή του [[1583]], το Αμάρι είχε πληθυσμό 131 κατοίκων<ref name=Amariotes/>. Κατά τα πρώτα χρόνια της [[τουρκοκρατία]]ς, ο οικισμός μετατράπηκε σε βακουφικός και μετονομάστηκε σε ''Νεφς Αμάρι''<ref>[https://books.google.gr/books?id=4mYMAQAAMAAJ&q=%CE%91%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B9&dq=%CE%91%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B9&hl=el&sa=X&ei=IVwLVfX9BsLVau6QgtAH&ved=0CCYQ6AEwADgK Ελευθερία Ζέη, ''Χώρος και φωτογραφία - Το Ηράκλειο από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην Κρητική Πολιτεία'', Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς, 2005, σ. 37.]</ref>. Κατά την διάρκεια της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|επανάστασης του 1821]], η ευρύτερη περιοχή του Αμαρίου έγινε τόπος συγκρούσεων μεταξύ των [[Έλληνες|Ελλήνων]] επαναστατών και των Αμπαδιωτών μουσουλμάνων<ref>Διονυσίου Α. Κοκκίνου, ''Η Ελληνική Επανάστασις'', εκδόσεις Μέλισσα, Αθήναι 1975, τόμος Β', σ. 12 - 13, 28 - 29.</ref>. Σε αιγυπτιακή απογραφή του [[1834]], στο Αμάρι κατοικούσαν 20 χριστιανικές οικογένειες και μια μουσουλμανική<ref name=Amariotes/>. Λίγα χρόνια αργότερα, το [[1881]], η πρώτη οργανωμένη [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανική]] απογραφή που διενεργήθηκε στην [[Κρήτη]], βρήκε στον οικισμό 292 κατοίκους, εκ των οποίων οι 284 ήταν [[Έλληνες]] και οι υπόλοιποι [[Τουρκοκρητικοί]]<ref>''Κρήτης Ανθρωπογεωγραφία'', Ένθετο εφημερίδας Πατρίς, Φεβρουάριος 2008, τόμος Β', σ. 134.</ref>. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες της τουρκοκρατίας, το Νεφς Αμάρι αποτέλεσε την πρωτεύουσα του ομώνυμου δήμου αλλά και της ομώνυμης επαρχίας. Μάλιστα, το [[1894]], σύμφωνα με την εκτίμηση του αξιωματικού του ελληνικού στρατού, Νικόστρατου Καλομενόπουλου, κατοικείτο από 75 ελληνικές οικογένειες<ref>''Κρήτης Ανθρωπογεωγραφία'', 2008, σ. 148.</ref>. Το [[1900]], απογραφή της [[Κρητική Πολιτεία|Κρητικής Πολιτείας]] ανέφερε πως στο χωριό ζούσαν 377 [[Έλληνες]] και οκτώ [[Τουρκοκρητικοί]]<ref>''Κρήτης Ανθρωπογεωγραφία'', 2008, σ. 167.</ref>. Το [[1955]], στην ονομασία του οικισμού, απαλείφθηκε το «Νεφς»<ref>[http://books.google.gr/books?ei=MKF6VPiFEMXVygPv04CABQ&hl=el&id=nGJoAAAAMAAJ&dq=%CE%A1%CE%B9%CE%B6%CF%8C+%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82&focus=searchwithinvolume&q=%CE%91%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B9 Επίτομο Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδος.]</ref>.