Ύπατος (Αρχαία Ρώμη): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Flavius Anastasius Probus 01b.JPG|thumb|right|Ο Flavius Anastasius Probus, ύπατος της Ανατολικής Αυτοκρατορίας κατά το 537. Ανάγλυφο από το υπατικό του δίπτυχο, Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας.]]

 

 

Κατά τη [[Ρωμαϊκή Δημοκρατία|ρεπουμπλικανική περίοδο]] οι ύπατοι ήταν οι ανώτατοι άρχοντες του [[Κράτος|κράτους]] για το [[έτος]] της θητείας τους, το οποίο έπαιρνε τα ονόματά τους. Σε καιρό [[Ειρήνη (κατάσταση)|ειρήνης]] είχαν διευρυμένες αρμοδιότητες στους τομείς της [[Διοίκηση|διοίκησης]], της [[Νομοθεσία|νομοθεσίας]] και της [[Δικαιοσύνη|δικαιοσύνης]]. Ασκούσαν επίσης συγκεκριμένα [[Θρησκεία|θρησκευτικά]] καθήκοντα που απαιτούσαν υψηλόβαθμο κρατικό στέλεχος. Στον [[Πόλεμος|πόλεμο]] ήταν οι αρχηγοί του [[Στρατός|στρατού]] και αυτοί που ερμήνευαν τους [[Ρωμαϊκή θρησκεία|θεϊκούς]] [[Οιωνός|οιωνούς]] πριν ξεκινήσει η μάχη.

Κατά τα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια, ο [[Κωνσταντίνος Α΄ ο Μέγας|Μέγας Κωνσταντίνος]] μετακίνησε τον έναν ύπατο από τη Ρώμη στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Όταν εν συνεχεία ο [[Θεοδόσιος Α']] χώρισε την αυτοκρατορία σε δύο μέρη, ο διορισμός κάθε υπάτου πέρασε στην αρμοδιότητα του αντίστοιχου αυτοκράτορα. Το αξίωμα διατηρήθηκε με λίγες αρμοδιότητες στην Πόλη έως την εποχή του [[Λέων ΣΤ'|Λέοντος του Σοφού]], ο οποίος το μετέβαλε σε τίτλο ευγενείας, αποδιδόμενο συνήθως σε ηγεμόνες υποτελών περιοχών.

 

{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Hypatos}}