Ποπ αρτ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
CHE (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{Μοντέρνα τέχνη}}
Ο όρος '''Ποπ Αρτ''' (
== Ιστορία ==
Η Ποπ μουσική γεννήθηκε στο [[Λονδίνο]] τη δεκαετία του '50, κυρίως χάρη στις προσπάθειες του
Στις αρχές της δεκαετίας του '60, η ποπ Αρτ άρχισε να αναπτύσσεται κυρίως στην [[Αμερική]]. Ως πρώτοι Ποπ Αρτ Αμερικανοί καλλιτέχνες αναγνωρίζονται οι Jasper Johns και Robert Rauschenberg, ωστόσο η προσωπικότητα του [[Άντι Γουόρχολ]] και του [[Ρόι Λίχτενσταϊν]] είναι που θα δώσουν τη μεγαλύτερη ώθηση στην Ποπ Αρτ. Αν και η Βρετανία αποτελεί τον τόπο γέννησης της Ποπ Αρτ, στην Αμερική γνωρίζει πραγματική έξαρση, γεγονός που ευνοείται και από την οικονομική ευρωστία της Αμερικής.
Μία μεγάλη έκθεση, το [[1962]], στην γκαλερί Sydney Janis με τίτλο "Νέοι ρεαλιστές" (New realist) προσέφερε την επίσημη αναγνώριση του κινήματος της αμερικανικής ποπ-αρτ. Έως τότε ο όρος δεν είχε ακόμη καθιερωθεί.
== Αισθητική ==
Η ποπ-αρτ αντλούσε την έμπνευσή της από τις εικόνες της καταναλωτικής κοινωνίας και της λαϊκής κουλτούρας. Κωμικές ταινίες, διαφημίσεις, βιομηχανοποιημένα προϊόντα, αλλά και φωτογραφίες λαϊκών ειδώλων συνέθεταν το κίνημα που χαρακτηρίστηκε από τον ζωγράφο Ρίτσαρντ Χάμιλτον ως "''δημοφιλές, προσωρινό, χαμηλού κόστους, βιομηχανικό, νεαρό, πνευματώδες, σέξι, μαγιό, γοητευτικό και Μεγάλη Επιχείρηση''".
Κύρια χαρακτηριστικά της Ποπ Αρτ αισθητικής αποτέλεσαν ο αυθορμητισμός, η δημιουργική υπερβολή, η ανάλαφρη διάθεση, η [[σάτιρα]], οι έντονες χρωματικές αντιθέσεις και εν γένει η απόρριψη του παραδοσιακού. Η Ποπ Αρτ υπηρέτησε την αποκαλούμενη μαζική κουλτούρα και συνδέθηκε με ένα είδος εμπορικής τέχνης που απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια περίοδο γνωρίζει μεγάλη έξαρση στη Μεγάλη Βρετανία η Ποπ [[μουσική]], η οποία θεωρείται συχνά αισθητικά συγγενής προς την Ποπ Αρτ. Σε αντίθεση με πολλά προγενέστερα κινήματα της [[Μοντέρνα τέχνη|μοντέρνας τέχνης]], η Ποπ Αρτ επέδειξε αδιαφορία σε ''δύσκολα'', δυσνόητα ή περισσότερο εγκεφαλικά θέματα, τα οποία για τους καλλιτέχνες του κινήματος θεωρούνταν προϊόντα μιας διάθεσης ελιτισμού. Πίνακες με αναπαραστάσεις τενεκεδένιων κουτιών γνωστού αναψυκτικού, του [[Έλβις Πρίσλεϊ]] και της [[Μέριλιν Μονρόε]] ή ακόμα θέματα δανεισμένα από τα αμερικανικά κόμιξ και τη διαφήμιση αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της Ποπ Αρτ αισθητικής.▼
▲Κύρια χαρακτηριστικά της Ποπ Αρτ αισθητικής αποτέλεσαν ο αυθορμητισμός, η δημιουργική υπερβολή, η ανάλαφρη διάθεση, η [[σάτιρα]], οι έντονες χρωματικές αντιθέσεις και εν γένει η απόρριψη του παραδοσιακού. Η Ποπ Αρτ υπηρέτησε την αποκαλούμενη μαζική κουλτούρα και συνδέθηκε με ένα είδος εμπορικής τέχνης που απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια περίοδο
Το φωτομοντάζ, το κολάζ και η συναρμολόγηση αποτέλεσαν συνηθισμένες μεθόδους της ποπ-αρτ. Από τις μυθικές φυσιογνωμίες της δεκαετίας του 1960, ο [[Άντι Γουόρχολ]] δημιούργησε το 1962 τις ''Είκοσι πέντε Μέριλιν'', ένα από τα διασημότερα θέματά του, χρησιμοποιώντας ως βάση ένα φωτογραφικό πορτρέτο. Η απεικόνιση της Μονρόε ως προϊόντος κουλτούρας, συσκευασμένης για το κοινό σαν καταναλωτικό αγαθό. Ο Πίτερ Μπλέικ (''Ο τοίχος της αγάπης'', κολάζ, ζωγραφική και κατασκευή), ο Τομ Γουέσελμαν (''Νεκρή φύση'', κολάζ και ζωγραφική), ο Τζάσπερ Τζόουνς, ο [[Ρόι Λίχτενσταϊν]], ο Ντέιβιντ Χόκνεϊ κ.α. ήταν ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της ποπ-αρτ. Όπως και ο [[Υβ Κλάιν]], που πέθανε το 1962, ένα από τα λαμπρότερα ταλέντα της μεταπολεμικής περιόδου, του οποίου ο πρόωρος θάνατος διέκοψε μία καριέρα γεμάτη υποσχέσεις. Εφευρετικός, πειραματιστής και πρωτοπόρος τόσο στην τέχνη του φωτός και στη μινιμαλιστική ζωγραφική όσο και στη δημιουργία καλλιτεχνικών περιβαλλόντων<ref>''Ποπ-Άρτ: Ένα νέο καλλιτεχνικό ρεύμα γεννιέται'', Ιστορικό Λεύκωμα 1962, σελ. 142-143, Καθημερινή (1997)</ref>.
== Κατάλογος Ποπ Αρτ καλλιτεχνών ==
[[Αρχείο:Beatles-SgtPepper's-cover.jpg|thumb|320px|Εξώφυλλο δίσκου των Beatles από τον Βρετανό Ποπ Αρτ καλλιτέχνη
* [[Άντι Γουόρχολ]]
* [[Ντέιβιντ Χόκνεϊ]]
* [[Ρόι Λίχτενσταϊν]]
* Πίτερ Μπλέικ
* Patrick Caulfield
* Ρίτσαρντ Χάμιλτον
* Robert Indiana
* Τζάσπερ Τζόουνς
* Yayoi Kusama
* Peter Max
Γραμμή 27 ⟶ 33 :
* Ed Ruscha
* Wayne Thiebaud
* Τομ Γουέσελμαν
==Παραπομπές==
{{reflist}}
== Πηγές ==
| |||