Κάτω Μηλιά Πιερίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 17:
== Τοπική Κοινότητα Μηλιάς ==
Η Κάτω ηλιά απετέλεσε, από το 1999 μέχρο το 2010, την έδρα του [[Δήμος Πέτρας Πιερίας|Δήμου Πέτρας]], ενώ από το 2011 συγκροτεί την '''Τοπική Κοινότητα Μηλιάς''' μαζί με την [[Άνω Μηλιά Πιερίας|Άνω Μηλιά]], τις [[Καρυές Πιερίας|Καρυές]], τη [[Μεσαία Μηλιά Πιερίας|Μεσαία Μηλιά και τη [[Φτέρη Πιερίας|Φτέρη]]. Σύμφωνα με την Απογραφη του 2011 ο συνολικός πληθυσμός της Ενότητας ανέρχεται σε 1.430 κατοίκους.
 
Είναι χωριό με σημαντική ιστορική κληρονομιά καθώς στην περιοχή έζησε και έδρασε η γνωστή κλεφταρματολική οικογένεια των [[Λαζαίοι|Λαζαίων]] κατά τον 19ο αιώνα. Η Μηλιά την περίοδο της Τουρκοκρατίας υπήρξε τσιφλίκι και αγοράστηκε από τη δημογεροντία (κοινότητα) το [[1826]].
 
Οι κάτοικοι της Κάτω Μηλιάς ασχολούνται κυρίως με την [[γεωργία (ασχολία)|γεωργία]] και ειδικότερα με την καλλιέργεια [[καπνός (φυτό)|καπνού]]. Ανάμεσα στα άλλα, στο χωριό υπάρχει Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο, φαρμακείο και κτηνιατρείο. Η κοινότητα Μηλιάς απέκτησε τον 20ό αιώνα κοινοτικό δάσος.
Γραμμή 27 ⟶ 25 :
Στην περιοχή βορειοανατολικά της Κάτω Μηλιάς, έχουν βρεθεί σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα (θέση Βροντισμένη), ανάμεσα στα οποία και μιας αρχαιότατης ρωμαϊκής πόλης (πιθανόν της Πουδαίας, σύμφωνα με το Χάμοντ). Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η τρίκλιτη βασιλική του 5ου αιώνα .
 
Έπειτα από την κατάκτηση των Τούρκων, οι κάτοικοι της περιοχής εγκατέλειψαν τις πεδινές τοποθεσίες και εγκαταστάθηκαν στα βουνά. Στα μέσα του 16ου αιώνα οι κάτοικοι της Βροντισμένης{{πηγή}} μαζί με ξυλοκόπους από την Ήπειρο και τη Θεσσαλία, μετακινήθηκαν στα ορεινά και ίδρυσαν τη Μηλιά, στη θέση της σημερινής [[Άνω Μηλιά Πιερίας|Άνω Μηλιάς]], όπου κτίστηκε και ο πρώτος ναός, η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. ΜεταξύΚατά το 19ο αιώνα, στην περιοχή έζησε και έδρασε η γνωστή κλεφταρματολική οικογένεια των [[Λαζαίοι|Λαζαίων]], οι οποίοι ήταν και μεταξύ των ιδρυτών της Μηλιάς. ήτανΤο χωριό την περίοδο της Τουρκοκρατίας υπήρξε τσιφλίκι και οιαγοράστηκε από τη δημογεροντία (κοινότητα) το [[Λαζαίοι1826]]. Στα μέσα του 17ου αιώνα, με επικεφαλής τους τελευταίουςΛαζαίους, οι κάτοικοι της Μηλιάς απέκρουσαν επιδρομή των Τούρκων. Όμως, ο γιος του Αλή Πασά, ο Βελή Πασάς, εξεστράτευσε εναντίον των Λαζαίων και έπειτα από πολιορκία κατέλαβε με προδοσία τον Πύργο τους, όπου φυλάγονταν πολεμοφόδια και τρόφιμα. Με έφοδο διέφυγαν οι καπεταναίοι από τον Πύργο και συνέχισαν τον αγώνα τους στη Νότια Ελλάδα. Ανάμεσα σε αυτούς που βρίσκονταν μέσα στον Πύργο ήταν και ο [[Νικόλαος Κασομούλης]]. Η χειρότερη στιγμή για το χωριό ήρθε στις [[2 Απριλίου]] [[1822]] όταν οι Τούρκοι το πυρπόλησαν και κατέστρεψαν εντελώς και το ναό της Αγίας Παρασκευής, ο οποίος οικοδομήθηκε ξανά αργότερα. Από την Κάτω Μηλιά κατάγονταν ο οπλαρχηγός της [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Επανάστασης του 1821]] [[Μήτρος Λιακόπουλος]]. Εκτός από τη δράση των Λαζαίων, οι Μηλιώτες συμμετείχαν και στα επαναστατικά κινήματα του 1854 και 1878.
 
Στη διάρκεια του Πολέμου με τους Ιταλούς, το 1940, βρήκαν το θάνατο, σύμφωνα με επίσημο απολογισμό 4 Μηλιώτες και 2 ήταν αγνοούμενοι. Η κορυφαία αντιστασιακή πράξη έγινε στις [[18 Απριλίου]] [[1943]] με τη μάχη στα Τάχνιστα, όπου σκοτώθηκαν 5 Μηλιώτες, σε έναν άνισο αγώνα με τους Ναζί.