Χρήστης:Sniebow/πρόχειρο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 33:
Εν μέσω των καταστάσεων που εξελίσσονταν απειλητικά για την επικράτεια της, χωρίς στρατιωτική βοήθεια απο κράτη που υπολόγιζε ως συμμάχους, η Μαρία Θηρεσία στράφηκε στην Ουγγαρία για να εξασφαλίσει δυνάμεις για να αμυνθεί ενάντια στους εισβολείς. Στις 25 Ιουνίου είχε στεφθεί βασίλισσα της Ουγγαρίας, στην Μπρατισλάβα όπου παρέμεινε το σύνολο του καλοκαιριού, αφήνοντας θετικές εντυπώσεις στους υπηκόους της<ref>History of the House of Austria, σελ.268</ref>. Στις 11 Σεπτεμβρίου η δίαιτα της Ουγγαρίας εξέλεξε ως συμβασιλιά τον Φραγκίσκο Στέφανο. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή που συνέβη στις 25 Σεπτεμβρίου. Η βασίλισσα παρουσιάστηκε κρατώντας το βρέφος [[Ιωσήφ Β΄ των Αψβούργων|Ιωσήφ Β΄]] στην αγκαλιά της και περιγράφοντας την δύσκολη κατάσταση που αντιμετώπιζε, έκανε δραματική έκκληση στους Ούγγρους ευγενείς, ζητώντας την βοήθειά τους. Μπροστά σε αυτήν την σκηνή, οι Ούγγροι απάντησαν ενθουσιασμένοι με τον όρκο «Θα πεθάνουμε για την βασίλισσα Μαρία Θηρεσία» (λατινικά: Moriamur pro rege nostro Maria Theresia)<ref> William Russell Volume 5, σελ. 74</ref><ref>Maria Theresa, Franck Bright, σελ. 17, Εκδότης: Macmillan, Λονδίνο, 1897</ref><ref>σελ. 75,Constance Lily Morris</ref>. Με αυτήν την ενέργειά, η Μαρία Θηρεσία κέρδισε την αγάπη των Ούγγρων, ξεπερνώντας την καχυποψία που υπήρχε μεταξύ των Μαγυάρων και των Αψβούργων<ref> Arthur Hassall, σελ. 149</ref><ref>Maria Theresa, Mary Maxwell Moffat, σελ., Εκδότης: E.P. Dutton and company, Νέα Υόρκη, 1911</ref><ref>Maria Theresa The Last Conservative, σελ. 69, Constance Lily Morris, Εκδότης: Alfred A. Knopf, Λονδίνο 1937</ref>.
Στις 15 Σεπτεμβρίου οι γαλλοβαυαρικές δυνάμεις στον Δούναβη εισήλθαν στο [[Λιντς]] χωρίς να συναντήσουν καμία αντίσταση<ref>σελ. 70, Reed S. Browning</ref>. Με την πόλη στην κατοχή του ο Κάρολος Αλβέρτος ανακήρυξε τον εαυτό του αρχιδούκα της Αυστρίας<ref>σελ. 70, Reed S. Browning</ref>. Στις 19 Σεπτεμβρίου ο Αύγουστος Γ΄, μέχρι πρότινος σύμμαχος των Αψβούργων, σταμάτησε τις συνομιλίες με την Αγία Πετρούπολη και προσχώρησε στο μέρος του αντιαυστριακού συνασπισμού υπογράφoντας με την σειρά του την συνθήκη του Νύμφενμπουργκ. Σύμφωνα με την συνθήκη η Σαξωνία θα λάμβανε την [[Μοραβία]] και την Άνω Σιλεσία, ενώ θα προμήθευε την συμμαχία με 20,000 στρατό<ref>σελ. 70, Reed S. Browning</ref><ref>The balance of power, 1715-1789 Arthur Hassall, σελ. 148, Macmillan Νew York 1916</ref>. Λίγο αργότερα στις 27 Σεπτεμβρίου ο βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου και εκλέκτορας του Ανόβερου, Γεώργιος Β΄, ευρισκόμενος στο εκλεκτοράτο, υπόγραψε συνθήκη ουδετερότητας με την Γαλλία, φοβούμενος για την εδαφική ακεραιότητα των γερμανικών εδαφών του. Από την Βεστφαλία▼
λόγω της παρουσίας του γαλλικού στρατεύματος υπό τον στρατάρχη Maillebois.
▲Στις 15 Σεπτεμβρίου οι γαλλοβαυαρικές δυνάμεις στον Δούναβη εισήλθαν στο [[Λιντς]] χωρίς να συναντήσουν καμία αντίσταση<ref>σελ. 70, Reed S. Browning</ref>. Με την πόλη στην κατοχή του ο Κάρολος Αλβέρτος ανακήρυξε τον εαυτό του αρχιδούκα της Αυστρίας<ref>σελ. 70, Reed S. Browning</ref>. Στις 19 Σεπτεμβρίου ο Αύγουστος Γ΄, μέχρι πρότινος σύμμαχος των Αψβούργων, σταμάτησε τις συνομιλίες με την Αγία Πετρούπολη και προσχώρησε στο μέρος του αντιαυστριακού συνασπισμού υπογράφoντας με την σειρά του την συνθήκη του Νύμφενμπουργκ. Σύμφωνα με την συνθήκη η Σαξωνία θα λάμβανε την [[Μοραβία]] και την Άνω Σιλεσία, ενώ θα προμήθευε την συμμαχία με 20,000 στρατό<ref>σελ. 70, Reed S. Browning</ref><ref>The balance of power, 1715-1789 Arthur Hassall, σελ. 148, Macmillan Νew York 1916</ref>.
Ακολουθώντας την κατάληψη του Λιντς, τα γαλλοβαυαρικά στρατεύματα πέρασαν κάποιο διάστημα περιμένοντας εκεί καθώς δεν είχε σχεδιαστεί η συνέχεια της εκστρατείας. Έχοντας φτάσει κοντά στην Βιέννη, πρωτεύουσα και κέντρο των Αψβούργων, ο προφανής στόχος ήταν η ίδια η πόλη, καθώς η κατάληψη της θα έβαζε τέλος στον πόλεμο και θα έδινε την αναντίρρητη νίκη στους αντιπάλους της Μαρίας Θηρεσίας. Εκείνη την περίοδο την άμυνα της πόλης είχε αναλάβει ο στρατάρχης [[:en:Ludwig Andreas von Khevenhüller|Κέβενούλερ]] ο οποίος έκανε ότι μπορούσε προκειμένω η πόλη να είναι έτοιμη σε τυχόν πολιορκία. Ο Κέβενουλερ εκτός από στρατιώτες επιστράτευσε και πολίτες για την επισκευή των τειχών της πόλης και παράλληλα ανακαλούσε δυνάμεις από τις υπόλοιπες επαρχίες<ref>σελ. 75, Reed S. Browning</ref>, με αποτέλεσμα κάθε μέρα που χρονοτριβούσαν οι σύμμαχοι, η Βιέννη να προετοιμάζεται όλο και καλύτερα για μια πολιορκία<ref>Mary Maxwell Moffat, σελ.126</ref>. Ωστόσο ο Κάρολος Αλβέρτος, που βρισκόταν συνεχώς υπό γαλλική επιρροή, φαινόταν αναποφάσιστος για το ποια πορεία έπρεπε να ακολουθήσει. Ο Φρειδερίκος Β΄ μέσω του απεσταλμένου του, στρατάρχη [[:en:Samuel von Schmettau|Σμέταου]], τον παρακινούσε να επιτεθεί άμεσα στην πόλη<ref>Memoirs of the House of Brandenburg, σελ.292</ref>. Αρχικά την ίδια ιδέα φαινόταν να έχει και ο ίδιος αλλά υπήρχαν μερικοί παράγοντες που τελικά απέτρεψαν την πολιορκία της Βιέννης.
| |||