Renault 12: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 33:
Μετά από 4 χρόνια εξέλιξης, το 12 παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του [[Παρίσι|Παρισιού]] τον Οκτώβριο του [[1969]] και κυκλοφόρησε σχεδόν αμέσως. Αρχικά ήταν διαθέσιμο μόνο ως 4-πορτο σεντάν, με τον κινητήρα των 1.289 cm³ και την ισχύ τότε στα 54 PS (40 kW; 53 hp). Προσφερόταν στις εκδόσεις L και TL, με την ακριβότερη TL να φέρει στάνταρ θερμαινόμενο πίσω [[παρμπρίζ]], φωτισμό στον χώρο αποσκευών και στο ντουλαπάκι του συνοδηγού, πλευρικά υποβραχιόνια στις πόρτες και δύο ξεχωριστά ανακλινόμενα μπροστινά καθίσματα, αντί για ενιαίο μπροστινό κάθισμα ίδιας σχεδίασης με το πίσω. Επίσης, η TL προσέφερε έξτρα φώτα κινδύνου (ταυτόχρονο άναμμα και των 4 φλας).
 
Το [[1970]], προστέθηκαν δύο νέες εκδόσεις, η '''Break''' (στέισον βάγκον) με τα ίδια επίπεδα εξοπλισμού και κινητήρα, καθώς και η υψηλών επιδόσεων '''Renault 12 Gordini''', με κινητήρα 1.565 cm³ από το Renault 16 TS, εξ' ολοκλήρου από [[αλουμίνιο]] και ισχύος 125 PS (92 kW; 123 hp). Συνδυαζόταν με 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο, αεριζόμενα μπροστινά δισκόφρενα, συμβατικά πίσω δισκόφρενα και μία πιο σπορ [[Ανάρτηση αυτοκινήτου|ανάρτηση]]. Η τελική [[ταχύτητα]] του μοντέλου ήταν 185 χλμ. / ώρα (115 μίλια / ώρα). Το [[1971]], η Renault πώλησε 2.225 αντίτυπα του 12 Gordini, αλλά μετά σημειώθηκε μίαμια κατακόρυφη πτώση της ζήτησης και η παραγωγή του διακόπηκε το [[1974]], αφού είχαν πωληθεί μόλις 5.188 αντίτυπα, έναντι 11.607 αντιτύπων του Renault 8 Gordini.<ref>[http://ranwhenparked.net/2010/03/23/from-the-dauphine-to-the-twingo-amede-gordinis-work-with-renaults/. «From the Dauphine to the Twingo: Amédé Gordini’s work with Renaults.» www.ranwhenparked.net.]</ref>
 
Τον Οκτώβριο του [[1972]], εισήχθη η πληρέστερη έκδοση '''12 TS'''. Έφερε τον ίδιο κινητήρα των 1.289 cm³, με αύξηση όμως της ισχύος στους 64 PS (47 kW; 63 hp) και της τελικής ταχύτητας στα 150 χλμ. / ώρα (93 μίλια / ώρα). Εξωτερικά, η έκδοση αυτή ξεχωρίζει από τους τροχούς αισθητικής Gordini, την πλευρική λωρίδα από [[χρώμιο]], και τα διαφορετικά μπροστινά φώτα - σε μερικά κράτη και δύο επιπλέον μπροστινά φώτα. Επίσης, έφερε προσκέφαλα στα μπροστινά καθίσματα, στροφόμετρο και δείκτη [[Θερμοκρασία|θερμοκρασίας]] του ψυκτικού υγρού.
[[Αρχείο:R12service.jpg|280px|thumb|left|Σπάνιο Renault 12 Break-service.]]
 
Επιπρόσθετα, 1 ακριβώς έτος μετά, τον Οκτώβριο του [[1973]], προστέθηκε το '''Renault 12 TR''', με επίπεδο εξοπλισμού μεταξύ των TL και TS, ενώ είχε και στάνταρ 3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο. Υπήρξε ακόμα και μία επαγγελματική 3-πορτη έκδοση panel van, το '''Renault 12 Break-service''', που βασίστηκε στο αμάξωμα του 5-πορτου Break (station wagon), αν και τελικώς λίγα επαγγελματικά κυκλοφόρησαν.
 
Τον Αύγουστο του [[1975]], όλη η παλέτα των εκδόσεων του 12 έλαβε μίαμια έντονη αισθητική ανανέωση, με νέα μπροστινή γρίλια, νέα μπροστινά και πίσω φώτα, συν ένα καινούριο [[Ταμπλό αυτοκινήτου|ταμπλό]].
 
==Συγγενικά μοντέλα==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Renault_12"