Βίλχελμ Κανάρις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Γεγονός πάντως είναι πως ο Ιωάννης Μεταξάς κάλεσε στη συνέχεια "υπουργικό συμβούλιο" και ανακοίνωσε σ΄ αυτό τη γερμανική πρόταση καθώς και τη μυστική συνάντηση που είχε παράλληλα με τον Αμερικανό συνταγματάρχη [[Ουίλιαμ Ντόνοβαν]] καθώς και την άποψη του Βασιλέως. Φαίνεται όμως πως οι υπουργοί δεν μπόρεσαν ν΄ αποφασίσουν, όπου εντυπωσιασμένοι από τη συνεχιζόμενη προέλαση του ελληνικού στρατού, σε συνδυασμό με τις αγγλικές επιτυχίες στη [[Κυρηναϊκή]] ερμήνευσαν την προσπάθεια του Κανάρις ως σύμπτωμα αδυναμίας των Ιταλών ή ακόμη και γερμανική προσπάθεια υπονόμευσης του ηθικού των Ελλήνων.

 

Δεν είναι τόσο αληθές, παρά τα αναφερόμενα από γερμανικές ιστορικές πηγές, ότι σε εκείνη την περίοδο εργαζόταν με ζήλο στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο και ότι οι πληροφορίες που παρέδιδε στο Ναυαρχείο προκάλεσαν φοβερές απώλειες στους Συμμάχους. Η θέση του δεν σχετιζόταν άμεσα με το Πολεμικό Ναυτικό (παρά το ότι προερχόταν από αυτό) και το σύστημα πληροφοριών το χειριζόταν το ίδιο το γερμανικό Ναυαρχείο, το οποίο, μάλιστα, δεν γνώριζε ότι οι Σύμμαχοι έσπαζαν συχνά τους κώδικες επικοινωνίας που χρησιμοποιούσε. Οι επιτυχίες των γερμανικών υποβρυχίων το [[1941]] και το [[1942]] ήταν θέμα περισσότερο τεχνικό και οργανωτικό και όχι θέμα πληροφοριών. Η μεταβολή των παραγόντων αυτών υπέρ των Συμμάχων το [[1943]], οδήγησε τελικά στην ήττα του γερμανικού Ναυαρχείου με την αποτυχία του υποβρυχιακού πολέμου. Ο Κανάρις, ενώ πάντα προσπαθεί να διατηρήσει την εξωτερική εικόνα του πιστού στρατιωτικού, στην πραγματικότητα καλύπτει, κατά την περίοδο 1943-44, τουλάχιστον δύο απόπειρες εναντίον του Χίτλερ, οι οποίες ακυρώθηκαν την τελευταία στιγμή με σημαντικότερη εκείνη που στην οποία ενέχονταν οι στενοί του συνεργάτες [[Χανς Όστερ]] (Hans Oster) και [[Χανς φον Ντονάνι]] (Hans von Dohnanyi). Είναι αξιοσημείωτο ότι είχε μελετήσει λεπτομερέστατα ένα έξυπνο σχέδιο, με το οποίο θα εμφάνιζε τον [[Χίτλερ]] ως ψυχασθενή με ιατρικό πιστοποιητικό, θα τον φυλάκιζε χωρίς να τον εκτελέσει και έτσι θα καλούσε τους Συμμάχους σε ειρήνη ύστερα από μια άδικη, εννοείται, αιματοχυσία που προήλθε από έναν μισότρελο άνθρωπο. Με τον τρόπο αυτό, μάλιστα, θα απέφευγε τις εσωτερικές αντεκδικήσεις, αν και θα χρειαζόταν να εκτελεσθούν άμεσα οι βασικοί στυλοβάτες του καθεστώτος, όπως οι [[Χάινριχ Χίμλερ]] και [[Γιόζεφ Γκέμπελς]], τους οποίους θεωρούσε ως τους πλέον επικίνδυνους. Είχε εκπονήσει και όλες τις λεπτομέρειες των όρων ειρήνης, σύμφωνα με τις οποίες η Γερμανία θα αποσυρόταν από όλα τα κατακτημένα εδάφη, διατηρώντας όμως στο ακέραιο την βιομηχανία της και τον στρατό της. Αλλά ένας της αλυσίδας των συνωμοτών κρατά σημειώσεις στο σπίτι του για το προς έκδοση ιατρικό πιστοποιητικό και αυτοκτονεί όταν καταλαβαίνει ότι τον υποψιάζονται. Όλα τα σχετικά στοιχεία κατάσχονται από τον Χίμλερ.