Armstrong Whitworth Whitley: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 32:
Το Whitley ήταν δημιούργημα του αρχισχεδιαστή της [[Armstrong Whitworth Aircraft]], John Lloyd, προκειμένου να καλυφθεί η Απαίτηση Β.3/34 του Υπουργείου Αεροπορίας για ένα βαρύ νυχτερινό βομβαρδιστικό. Βασίζονταν σχεδιαστικά στο βομβαρδιστικό-μεταγωγικό [[Armstrong Whitworth AW.23]], το οποίο είχε συμμετάσχει χωρίς επιτυχία στον διαγωνισμό από τον οποίο προέκυψε τελικά το [[Bristol Bombay]]. Είχε πενταμελές πλήρωμα και ήταν το πρώτο αεροσκάφος με [[άτρακτος|άτρακτο]] ημί-μονοκόκ δομής.<ref name="Crosby2007pp48-49"/>
Το αρχικό πρωτότυπο (''K4586'') πραγματοποιήσε την παρθενική του πτήση από το αεροδρόμιο του Baginton στις 17 Μαρτίου 1936, με τον αρχιδοκιμαστή πιλότο της εταιρείας Alan Campbell-Orde στα χειριστήρια. Προωθούνταν από δύο αστεροειδείς κινητήρες [[Armstrong Siddeley Tiger]] IX των 795 hp. Ακολούθησε δεύτερο πρωτότυπο με ισχυρότερους κινητήρες Tiger XI.{{sfn|Swanborough|1997|p=8.}} Εξ αιτίας της ανάγκης άμεσης αντικατάστασης των [[διπλάνο|διπλάνων]] βαρέων βομβαρδιστικών της RAF, είχαν ήδη από το 1935 παραγγελθεί 80 Whitley. Από το 35<sup>ο</sup> και μετά χρησιμοποιήθηκαν οι ισχυρότεροι και περισσότερο αξιόπιστοι υπερτροφοδοτούμενοι κινητήρες Tiger VIII, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ότι πρόκειται για νέα έκδοση (Mk II). Τα υπόλοιπα αεροσκάφη της αρχικής παραγγελίας ολοκληρώθηκαν σαν Mk II. Ένα εξ αυτών (''K7243'') χρησιμοποιήθηκε για την δοκιμή του αστεροειδούς κινητήρα [[Armstrong Siddeley Deerhound]] των 1.200 hp.<ref>{{Harvnb|Roberts|1986|p=8.}}</ref> Ακολούθησε το Mk III με τον ανασυρόμενο πυργίσκο πολυβόλων
== Επιχειρησιακή ιστορία ==
[[File:Armstrong Whitworth Whitley production 1941.jpg|thumb|right|250px|Γραμμή παραγωγής βομβαρδιστικών Whitley Mk.V
Η πρώτη επιχειρησιακή μονάδα που παρέλαβε τον τύπο ήταν το [[Νο. 10 Σμήνος της RAF|Νο. 10 Σμήνος]], τον Μάρτιο του 1937, προς αντικατάσταση των διπλάνων [[Handley Page Heyford]].<ref name="Mondey1994p18">{{Harvnb|Mondey|1994|p=18.}}</ref> Όταν ξέσπασε ο [[ΒΠΠ|Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος]], ήταν εξοπλισμένα με Whitley επτά Σμήνη, κυρίως με Mk III και Mk IV.<ref name="Mondey1994p18"/><ref name="Thetford1957p27">Thetford 1957, p. 27.</ref> Εκείνη την περίοδο είχε ξεκινήσει η ένταξη σε υπηρεσία των Mk V.<ref name="Mondey1994p18"/><ref name="Thetford1957p27" /> Μαζί με τα [[Handley Page Hampden]] και [[Vickers Wellington]], τα Whitley χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον στις αρχικές φάσεις της σύρραξης, επιχειρώντας μάλιστα ήδη από την πρώτη νύχτα του πολέμου με αποστολή την ρίψη προπαγανδιστικών φυλλαδίων πάνω από την Γερμανία.<ref name="Willingp22">Green and Swanborough ''Air Enthusiast'' 1979, p. 22.</ref> Εν αντιθέσει με τα πιο σύγχρονα Hampden και Wellington, τα Whitley χρησιμοποιήθηκαν εξ αρχής αποκλειστικά σε νυχτερινές αποστολές και έτσι δεν υπέστησαν τόσο μεγάλες απώλειες όσοι οι άλλοι δύο τύποι. Hampden και Whitley ανέλαβαν την πρώτη αεροπορική επίθεση σε γερμανικό έδαφος, συγκεκριμένα με στόχο την βάση [[υδροπλάνο|υδροπλάνων]] στο [[Χόρνουμ]] στη νήσο [[Συλτ]].<ref name="Crosby2007pp48-49"/> Whitley πραγματοποίησαν επίσης την πρώτη επίθεση σε ιταλικό έδαφος, την νύχτα 11/12 Ιουνίου 1940.<ref name="Willingp22"/>
▲[[File:Armstrong Whitworth Whitley production 1941.jpg|thumb|Whitley Mk.V production, 1941.]]
Παρόλο που ήταν ξεπερασμένο τεχνολογικά ήδη από την αρχή του πολέμου, κατασκευάστηκαν περισσότερες από χίλιες μονάδες όλων των εκδόσεων μέχρι να καταστεί δυνατή η αντικατάσταση του από πιο σύγχρονους τύπους. Τα Whitley της RAF πραγματοποίησαν 8.996 εξόδους, κατά την διάρκεια των οποίων έριξαν 9845 τόνους [[βόμβα|βομβών]] ενώ χάθηκαν 269 βομβαρδιστικά.<ref name="Moyes1976p327">{{Harvnb|Moyes|1976|p=327.}}</ref> Τελικά τα αεροσκάφη αποσύρθηκαν από τις μονάδες πρώτης γραμμής στα 1942, αλλά συνεχίστηκε η χρήση τους σαν μεταγωγικά και ρυμουλκά ανεμοπτέρων.
== Εκδόσεις ==
[[File:Armstrong Whitworth Whitley prototype c1936.jpg|thumb|right|250px|Ένα εκ των δύο πρωτοτύπων]]
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, είχαν ολοκληρωθεί δύο πρωτότυπα (''K4586'' και ''K4587'') και η RAF διάθετε 207 αεροσκάφη των εκδόσεων Mk I ως IV.
|